به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شرق، سلیمی و علی‌حسینی هر دو در حرکت یک‌ضرب وزنه 208 کیلوگرمی را مهار کردند. در حرکت دوضرب اما این بهداد بود که بهتر از سعید ظاهر شد. سلیمی در حرکت دوضرب ابتدا وزنه 237 کیلوگرمی را زد و در حرکت دومش وزنه 246 کیلوگرمی را بالای سر برد. حرکت سومش مهار وزنه 253 کیلوگرمی بود و درمجموع با 461 کیلوگرم به کار خود خاتمه داد. بهداد که انگار از قهرمانی‌اش در این بازی‌ها اطمینان‌خاطر داشت، بعد از پایان کارش، کفش‌های خود را روی تخته درآورد و با بوسیدن وزنه، از دنیای قهرمانی این رشته خداحافظی کرد. علی‌حسینی هم در دوضرب با وزنه ۲۴۰ کیلوگرم کار خود را آغاز کرد و موفق به مهار آن شد. او در حرکت دوم نیز وزنه ۲۴۸ کیلوگرمی را بالای سر برد. سعید در حرکت سوم، وزنه ۲۵۴ کیلوگرمی را انتخاب کرد که در مهار آن ناکام ماند و با مجموع ۴۵۶ کیلوگرم بعد از بهداد قرار گرفت. علی‌حسینی در شرایطی در مهار وزنه آخرش ناموفق بود که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان و تماشاگران حاضر در سالن مسابقات، عمدا این وزنه را به زمین انداخت. گفته می‌شود رکورددار فوق‌سنگین جوانان جهان در اقدامی جوانمردانه، برای اینکه هم‌تیمی‌اش با عنوان قهرمانی از تیم ملی کنار برود، وزنه آخرش را انداخت تا مدال طلا را بر گردن سلیمی بیندازند.
سلیمی: خوشحالم با مدال طلا خداحافظی کردم
قهرمان المپیک 2012 لندن بعد از کسب مدال طلای وزنه‌برداری با چشمانی اشک‌بار سالن بازی‌ها را ترک کرد. او برای دقایق کوتاهی در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت: خیلی‌وقت بود که به خداحافظی فکر می‌کردم. باید عرصه را برای جوان‌ترها باز می‌کردم. برای این مدال خیلی جنگیده بودم و خدا کمکم کرد که شرمنده نشدم. خدا را شکر می‌کنم با مدال طلا رفتم. او درباره عملکرد سعید علی‌حسینی افزود: سعید که دیگر نیازی به تعریف ندارد. او عالی بود و عملکرد خوبی داشت.
خداحافظی بهداد از دنیای قهرمانی اما با واکنش‌های زیادی از سوی اهالی ورزش کشور روبه‌رو شد. تاماش آیان، رئیس فدراسیون جهانی وزنه‌برداری که همیشه علاقه‌اش را به وزنه‌برداران ایرانی اعلام کرده، دراین‌باره گفت: همیشه به همه دوستان و اعضای هیئت‌رئیسه فدراسیون جهانی گفته‌ام که در ایران استعدادهای زیادی وجود دارد. ویژگی‌های زیادی برای وزنه‌برداران ایران وجود دارد و امیدوارم همچنان شاهد حضور ورزشکاران ایرانی جدید باشیم. حسین رضازاده، اسطوره فوق‌سنگین وزنه‌برداری جهان، نیز دراین‌باره توضیح داد: شرایط سنی در وزنه‌برداری خیلی سخت است. هم بهداد و هم سعید سنشان از 30 سال گذشته است. به نظرم سلیمی تصمیم خوبی در این موقعیت گرفت و خداحافظی کرد. باید به فکر پشتوانه‌سازی باشیم.
علی‌حسینی: از خداحافظی بهداد بی‌خبر بودم
علی‌حسینی در حالی هشت سال سخت به دلیل انجام دوپینگ از تیم ملی وزنه‌برداری محروم شد که بعد از سال‌ها، بازگشتی پرفروغ به میادین داشت. او سال گذشته نایب‌قهرمان مسابقات 2017 جهان شد و دیروز هم با نایب‌قهرمانی در آسیا نشان داد که با غیبت بهداد، اوست که حرف اول را در بین وزنه‌برداران فوق‌سنگین قاره می‌زند.
علی‌حسینی بعد از کسب مدال نقره بازی‌های آسیایی 2018 گفت: خدا را شکر می‌کنم توانستم به این مدال برسم. همه‌چیز برای من خوب بود. مسابقه خیلی خوب بود. به‌هرحال ورزش است و خطاها و اتفاقاتی که می‌افتد. من هم حتما خطای بیشتری داشتم که دوم شدم. خوشبختانه با وزنه‌هایی که کادر فنی برای من انتخاب کرد و هماهنگی‌های لازم توانستم تا حد امکان به خواسته خودم برسم، ولی مطمئنا اگر خطای کمتری داشتم می‌توانستم بهتر عمل کنم. او اما در پاسخ به این سؤال که همه حاضران در سالن بر این باورند که وزنه آخر را تعمدا به زمین انداخته است، گفت: «نه، اصلا این‌طور نیست. نتوانستم وزنه را فیکس کنم، برای همین از دستم افتاد». تیم ملی وزنه‌برداری ایران با کسب دو مدال طلا (سهراب مرادی و بهداد سلیمی)، یک نقره (سعید علی‌حسینی) و یک برنز (علی هاشمی) به کار خود در بازی‌های آسیایی پایان داد. علی مکوندی، محمدرضا براری، کیانوش رستمی و مجید عسگری چهار وزنه‌بردار دیگر این تیم بودند که به مقامی نرسیدند و اوت شدند.
طلایی‌های ایران در فوق‌سنگین بازی‌های آسیایی
۲۰۱۸ ...............................................................................بهداد سلیمی
۲۰۱۴ ................................................................................بهداد سلیمی
۲۰۱۰ ................................................................................بهداد سلیمی
۲۰۰۶ ..............................................................................حسین رضازاده
۲۰۰۲ .............................................................................حسین رضازاده
۱۹۷۴ ..............................................................................اکبر شکراللهی
۱۹۶۶ .............................................................................منوچهر برومند
۱۹۵۸ ..................................................................................فیروز پژهان
۱۹۵۱ .............................................................................لئون کورکچیان
