اختلال اضطراب چیست؟ (علل، انواع، علائم و کنترل و درمان)

به گزارش اقتصاد آنلاین، با این حال، هنگامی که علائم اضطراب از وقایعی که باعث بروز آنها شده بزرگتر می شوند، می توانند نشانه های یک اختلال اضطراب باشند.

اختلالات اضطرابی می تواند ناتوان کننده باشد، اما با کمک صحیح یک متخصص پزشکی می توان آنها را کنترل کرد. شناخت علائم اولین قدم است.

در اینجا 11 علائم رایج یک اختلال اضطراب و همچنین چگونگی کاهش اضطراب به طور طبیعی و زمان مناسب درخواست کمک حرفه ای آورده شده است.

1. نگرانی بیش از حد

یکی از شایع ترین علائم اختلال اضطراب، نگرانی بیش از حد است.

نگرانی ناشی از اختلالات اضطرابی متناسب با وقایعی که باعث بروز آن می شود، نیست و به طور معمول در پاسخ به شرایط عادی و روزمره اتفاق می افتد.

برای اینکه به عنوان نشانه ای از اختلال اضطراب در نظر گرفته شود، نگرانی باید در بیشتر روزها و حداقل به مدت شش ماه ادامه یافته و کنترل آن دشوار باشد.

نگرانی همچنین باید شدید و آزاردهنده باشد و تمرکز بر انجام کارهای روزمره را دشوار کند.

افراد زیر 65 سال بیشترین خطر ابتلا به اختلال اضطراب منتشر را دارند؛ به ویژه افرادی که مجرد هستند، از نظر اقتصادی-اجتماعی در وضعیت پایین تری قرار دارند و دارای بسیاری از عوامل استرس زا در زندگی هستند.

نگرانی بیش از حد در مورد امور روزمره، ویژگی بارز اختلال اضطراب منتشر است، به ویژه اگر به اندازه کافی شدید باشد که در زندگی روزمره اختلال ایجادکند و تقریباً حداقل به مدت شش ماه روزانه ادامه یابد.

2. احساس پریشانی

هنگامی که کسی احساس اضطراب می کند، بخشی از سیستم عصبی سمپاتیک آنها بیش از حد تحریک می شود.

این کار باعث ایجاد آبشاری از پاسخ ها در بدن می شود؛ مانند تند شدن نبض، عرق کردن کف دست، دست های لرزان و خشکی دهان

این علائم به این دلیل رخ می دهد که مغز شما خطری را حس کرده و بدن را برای واکنش در برابر تهدید آماده می کند.

بدن شما در صورت نیاز به دویدن یا جنگیدن، خون را از سیستم گوارش به سمت عضلات می برد. همچنین ضربان قلب را افزایش داده و حواس خود را افزایش می دهد.

اگرچه این تأثیرات در صورت تهدید واقعی مفید است؛ اگر ترس در ذهن شما باشد، می توانند ناتوان کننده باشند.

برخی تحقیقات حتی حاکی از آن است که افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی به اندازه افراد فاقد این اختلالات قادر به کاهش برانگیختگی خود نیستند، به این معنی که ممکن است اثرات اضطراب را برای مدت طولانی تری احساس کنند.

ضربان سریع قلب، عرق کردن، لرزیدن و خشکی دهان همه علائم شایع اضطراب هستند. افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است برای مدت طولانی این نوع برانگیختگی را تجربه کنند.

3. بی قراری

بی قراری یکی دیگر از علائم شایع اضطراب به ویژه در کودکان و نوجوانان است.

هنگامی که شخصی بی قرار است، اغلب اوقات آن را تحت عنوان "بی تابی" یا "یک فشار ناخوشایند برای حرکت" توصیف می کند.

یک مطالعه در 128 کودک مبتلا به اختلالات اضطرابی نشان داد که 74٪ بی قراری را به عنوان یکی از علائم اصلی اضطراب خود گزارش کرده اند.

در حالی که بی قراری در همه افراد مبتلا به اضطراب رخ نمی دهد، این یکی از پرچم های قرمز است که پزشکان اغلب هنگام تشخیص به دنبال آن هستند.

اگر بیش از شش ماه در اکثر روزها بیقراری داشته باشید، ممکن است نشانه اختلال اضطراب باشد.

بی قرار بودن به تنهایی برای تشخیص اختلال اضطراب کافی نیست؛ اما می تواند یکی از علائم باشد، به خصوص اگر به طور مکرر اتفاق بیفتد.

4. خستگی

به راحتی خسته شدن یکی دیگر از علائم بالقوه اختلال اضطراب منتشر است.

این علامت می تواند برای بعضی از افراد تعجب آور باشد، زیرا اضطراب معمولاً با بیش فعالی یا برانگیختگی همراه است.

برای برخی، خستگی می تواند به دنبال یک حمله اضطراب باشد، در حالی که برای برخی دیگر، خستگی می تواند مزمن باشد.

هنوز مشخص نیست که آیا این خستگی به دلیل علائم شایع اضطراب مانند بی خوابی یا تنش عضلانی است یا اینکه ممکن است با اثرات هورمونی اضطراب مزمن مرتبط باشد.

با این حال، توجه به این نکته مهم است که خستگی نیز می تواند نشانه افسردگی یا سایر مشکلات پزشکی باشد، بنابراین خستگی به تنهایی برای تشخیص اختلال اضطراب کافی نیست.

اگر خستگی همراه با نگرانی بیش از حد باشد، می تواند نشانه یک اختلال اضطراب باشد. با این حال، همچنین می تواند نشان دهنده سایر اختلالات پزشکی باشد.

5. دشواری تمرکز

بسیاری از افراد مبتلا به اضطراب در تمرکز مشکل دارند.

در یک مطالعه 157 کودک و نوجوان مبتلا به اختلال اضطراب منتشر، مشخص شد که بیش از دو سوم آن ها در تمرکز مشکل دارند.

یک مطالعه دیگر در 175 بزرگسال با همین اختلال نشان داد که تقریباً 90٪ گزارش داده اند که در تمرکز مشکل دارند. هرچه اضطراب آنها بدتر، مشکلات شان بیشتر بود.

برخی از مطالعات نشان می دهد که اضطراب می تواند حافظه کاری را مختل کند، نوعی حافظه که مسئول نگهداری از اطلاعات کوتاه مدت است. این ممکن است کاهش چشمگیر عملکردی که افراد اغلب در دوره های اضطراب زیاد تجربه می کنند را توضیح دهد.

با این وجود، دشواری در تمرکز همچنین می تواند نشانه ای از سایر شرایط پزشکی مانند اختلال نقص توجه یا افسردگی باشد، بنابراین شواهد کافی برای تشخیص یک اختلال اضطرابی نیست.

دشواری در تمرکز می تواند یکی از علائم اختلال اضطراب باشد و در اکثر افرادی که به اختلال اضطراب منتشر مبتلا هستند، به عنوان یک علامت گزارش شده است.

6. تحریک پذیری

بیشتر افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی نیز تحریک پذیری بیش از حد را تجربه می کنند.

طبق یک مطالعه اخیر شامل بیش از 6000 بزرگسال، بیش از 90٪ از مبتلایان به اختلال اضطراب منتشر گزارش کرده اند که در دوره هایی که اختلال اضطراب آنها در بدترین حالت قرار دارد، بسیار تحریک پذیر هستند.

در مقایسه با عوامل گزارش شده از خود، بزرگسالان جوان و میانسال مبتلا به اختلال اضطراب منتشر بیش از دو برابرتحریک پذیری بیشتر را در زندگی روزانه خود گزارش دادند.

با توجه به اینکه اضطراب با برانگیختگی زیاد و نگرانی بیش از حد همراه است، جای تعجب ندارد که تحریک پذیری یک علامت شایع است.

اکثر مبتلایان به اختلال اضطراب منتشر، احساس تحریک پذیری زیادی می کنند، به خصوص هنگامی که اضطراب آنها در اوج است.

7. تنش عضلانی

داشتن تنش عضلانی در بیشتر روزهای هفته یکی دیگر از علائم مکرر اضطراب است.

در حالی که ممکن است تنش عضلات شایع باشد، کاملاً درک نشده است که چرا با اضطراب همراه هستند.

این امکان وجود دارد که سفتی عضلات به خودی خود احساس اضطراب را افزایش دهد، اما همچنین ممکن است اضطراب منجر به افزایش سفتی عضلات شود، یا اینکه یک عامل سوم باعث هر دو شود.

جالب است که این مشکل با درمان سست سازی عضلانی باعث کاهش نگرانی در افراد مبتلا به اختلال اضطراب منتشر می شود. برخی مطالعات حتی نشان می دهد که به اندازه رفتار درمانی شناختی مؤثر است.

تنش عضلات به شدت با اضطراب در ارتباط است، اما جهت رابطه به خوبی درک نشده است. مشاهده شده که درمان کشش عضلات به کاهش علائم نگرانی کمک می کند.

8. مشکلات خواب

اختلالات خواب به شدت با اختلالات اضطرابی مرتبط است.

بیدار شدن از خواب در نیمه شب و مشکل در خوابیدن، دو مشکل رایج گزارش شده است.

برخی تحقیقات حاکی از آن است که داشتن بی خوابی در دوران کودکی حتی ممکن است با ایجاد اضطراب در بزرگسالی مرتبط باشد.

مطالعه نزدیک به 1000 کودک بالای 20 سال نشان داد که داشتن بی خوابی در کودکی با 60٪ افزایش خطر ابتلا به یک اختلال اضطراب تا سن 26 سالگی مرتبط است.

اگرچه بی خوابی و اضطراب به شدت در ارتباط هستند، مشخص نیست که بی خوابی باعث اضطراب می شود، اضطراب باعث بی خوابی می شود، یا هر دو

آنچه معلوم است این است که وقتی اختلال اضطراب موجود تحت درمان قرار می گیرد، بی خوابی نیز اغلب بهبود می یابد.

مشکلات خواب در افراد مبتلا به اضطراب بسیار متداول است. درمان اضطراب معمولا می تواند به بهبود کیفیت خواب نیز کمک کند.

9. حملات وحشت

یکی از انواع اختلالات اضطرابی به نام اختلال هراس (پانیک) با تکرار حملات وحشت همراه است.

حملات هراس احساس ترس شدید و بیش از اندازه ای ایجاد می کند که می تواند ناتوان کننده باشد.

این ترس شدید معمولاً با ضربان قلب سریع، تعریق، لرز، تنگی نفس، فشار در قفسه سینه، تهوع و ترس از مرگ یا از دست دادن کنترل همراه است.

حملات هراس می توانند به صورت جداگانه اتفاق بیفتند، اما اگر به طور مکرر و غیر منتظره باشد، ممکن است نشانه ای از اختلال هراس باشد.

تخمین زده می شود که 22٪ از بزرگسالان آمریکایی در بعضی از مقاطع زندگی خود دچار حمله وحشت شوند، اما تنها حدود 3٪ آنها به اندازه ای مکرر است تا مطابق معیارهای اختلال هراس باشد.

حملات هراس احساس ترس شدیدی همراه با علائم جسمی ناخوشایند ایجاد می کند. تکرار حملات وحشت ممکن است نشانه اختلال هراس باشد.

10. پرهیز از موقعیت های اجتماعی

اگر این علائم را در خود می بینید، ممکن است در معرض اختلال اضطراب اجتماعی باشید:

احساس اضطراب یا ترس از موقعیت های اجتماعی پیش رو.

نگران این هستید که ممکن است مورد قضاوت دیگران قرار بگیرید.

ترس از خجالت زده یا تحقیر شدن در مقابل دیگران.

دوری از موقعیت های اجتماعی خاص به دلیل این ترس ها.

اختلال اضطراب اجتماعی بسیار شایع است و تقریباً 12٪ از بزرگسالان آمریکایی را در برخی از مراحل زندگی تحت تأثیر قرار می دهد.

اضطراب اجتماعی معمولا در اوایل زندگی ایجاد می شود. در واقع، حدود 50٪ از مبتلایان به این بیماری در 11 سالگی تشخیص داده می شوند، در حالی که 80٪ آنها در سن 20 سالگی تشخیص داده می شوند.

افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی ممکن است در گروهها یا هنگام ملاقات با افراد جدید بسیار خجالتی و ساکت به نظر برسند. در حالی که در ظاهر آن ها چیزی نشان نمی دهد ولی در درون ترس و اضطراب شدیدی احساس می کنند.

این انزوا گاهی اوقات باعث می شود افراد مبتلا به اضطراب اجتماعی از خودراضی یا خشک به نظر برسند، اما این اختلال با عزت نفس پایین، خود نکوهی بالا و افسردگی همراه است.

ترس و دوری از موقعیت های اجتماعی ممکن است نشانه ای از اختلال اضطراب اجتماعی باشد که یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی است.

11. ترس های غیرمنطقی

ترس شدید در مورد چیزهای خاص، مانند عنکبوت ها، فضاهای بسته یا ارتفاعات، می تواند نشانه فوبیا (هراس نامعمول) باشد.

فوبیا به عنوان اضطراب شدید یا ترس از یک موضوع یا موقعیت خاص تعریف می شود. این احساس به اندازه کافی شدید است که باعث اختلال در توانایی شما در عملکرد طبیعی می شود.

برخی از فوبیاهای رایج عبارتند از:

فوبیای حیوانات: ترس از حیوانات خاص یا حشرات

فوبیای محیط طبیعی: ترس از وقایع طبیعی مانند طوفان یا سیل

فوبیای خون-تزریقات-صدمه: ترس از خون، تزریق، سوزن یا صدمات

فوبیای موقعیتی: ترس از موقعیت های خاص مانند سوار شدن به هواپیما یا آسانسور

آگورافوبیا هراس دیگری است که حداقل شامل دو مورد از ترس های زیر می شود:

• استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی
• قرار گرفتن در فضاهای باز
• قرار گرفتن در فضاهای محصور
• ایستادن در صف و یا در مکان شلوغ

تنها در خارج از خانه بودن

فوبیا 12.5 درصد آمریکایی ها را در برخی از مراحل زندگی تحت تأثیر قرار می دهد. معمولا شروعش در دوران کودکی یا نوجوانی و در زنان شایعتر از مردان است.

ترس غیرمنطقی مختل کننده عملکرد روزانه ممکن است نشانه ای از یک فوبیای خاص باشد. انواع مختلفی از فوبیا وجود دارد، اما همه آنها شامل رفتار اجتنابی و احساس ترس شدید هستند.

راه های طبیعی برای کاهش اضطراب

بسیاری از راه های طبیعی وجود دارد که اضطراب را کاهش می دهد و به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید، از جمله:

داشتن یک رژیم غذایی سالم: رژیم های غذایی سرشار از سبزیجات، میوه ها، گوشت های مرغوب، ماهی، آجیل و غلات کامل می تواند خطر ابتلا به اختلالات اضطرابی را کاهش دهند، اما احتمالاً رژیم غذایی به تنهایی برای درمان آنها کافی نیست.

مصرف پروبیوتیک ها و غذاهای تخمیری: مصرف پروبیوتیک و خوردن غذاهای تخمیری با بهبود سلامت روان همراه بوده است.

محدود کردن کافئین: مصرف زیاد کافئین ممکن است احساس اضطراب را در برخی از افراد به ویژه افراد با اختلال اضطراب بدتر کند.

پرهیز از الکل: اختلالات اضطرابی و سوء مصرف الکل به شدت در ارتباط هستند، بنابراین ممکن است دوری از مشروبات الکلی کمک کننده باشد.

ترک سیگار: سیگار کشیدن با افزایش خطر ابتلا به اختلال اضطرابی همراه است. ترک آن با بهبود سلامت روان همراه است.

ورزش کردن: ورزش منظم با ریسک پایین تر از ابتلا به اختلال اضطراب مرتبط است، اما تحقیقات هنوز مشخص نکرده آیا به کسانی که قبلاً تشخیص داده شده اند، کمک می کند.

مدیتیشن: انجام یک نوع از درمان مراقبه ای به نام کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی نشان داده که علائم را در افراد دارای اختلال اضطراب بطور قابل توجهی کاهش می دهد.

تمرین یوگا: تمرینات منظم یوگا باعث کاهش علائم در افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی می شود، اما تحقیقات بیشتر و با کیفیت تری مورد نیاز است.

مصرف رژیم غذایی مغذی، ترک مواد روانگردان و اجرای روشهای مدیریت استرس، همگی می تواند به کاهش علائم اضطراب کمک کند.

چه موقع به دنبال کمک حرفه ای باشید

اضطراب می تواند ناتوان کننده باشد، بنابراین مهم است که در صورت شدید بودن علائم، به دنبال کمک حرفه ای باشید.

اگر در بیشتر روزها احساس اضطراب دارید و حداقل شش ماه یک یا چند مورد از علائم ذکر شده در بالا را تجربه می کنید، ممکن است نشانه یک اختلال اضطراب باشد.

صرف نظر از مدت زمان تجربه علائم، اگر متوجه شدید احساسات شما در زندگی تان اختلال ایجاد کرده، باید دنبال دریافت کمک حرفه ای باشید.

روانشناسان و روانپزشکان دارای مجوز، برای درمان اختلالات اضطرابی از طریق ابزارهای مختلف آموزش می بینند.

این اغلب شامل رفتار درمانی شناختی، داروهای ضد اضطراب یا برخی از روشهای درمانی طبیعی ذکر شده در بالا است.

بیشتر بدانید: انواع مختلف اختلالات اضطرابی

کار با یک متخصص می تواند به شما در مدیریت اضطراب کمک کند و علائم خود را در اسرع وقت و با اطمینان کاهش دهید.

اگر علائم مزمن اضطراب را تجربه می کنید که زندگی تان را مختل کرده، به دنبال کمک حرفه ای باشید.

حرف آخر

اختلالات اضطرابی با انواع مختلفی از علائم مشخص می شود.

یکی از رایج ترین آنها نگرانی بیش از حد و ناگهانی است که عملکرد روزانه را مختل می کند. علائم دیگر شامل اضطراب، بی قراری، خستگی، مشکل در تمرکز، تحریک پذیری، تنش عضلانی و مشکل در خواب است.

تکرار حملات وحشت ممکن است نشان دهنده اختلال هراس، ترس و اجتناب از موقعیت های اجتماعی می تواند نشان دهنده اختلال اضطراب اجتماعی و ترس شدید می تواند نشانه ای از اختلالات فوبیای خاص باشد.

صرف نظر از نوع اضطراب، راه حل های طبیعی بسیاری وجود دارد که می توانید هنگام کار با یک متخصص مراقبت های بهداشتی، به رفع آن کمک کنید.