به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از همشهری، این مطالعه در واقع با مقایسه گونه اصلی و نگران‌کننده ووهان و سویه‌های آلفا، بتا، دلتا و اومیکرون از نظر میزان بقا و عفونی‌زایی انجام شد.
محققان برای انجام این تحقیق از مدل انسانی ساخته شده پوست و سطوح پلاستیکی، میزان ثبات محیطی سویه‌ها را ارزیابی کردند.
درک میزان بیماری‌زایی ویروس SARS-CoV-۲ و ثبات آن در محیط از آنجایی اهمیت دارد که منجر به توقف یا پیشرفت بیماری همه گیر کووید-۱۹ می‌شود.
از همان نخستین روز‌های شیوع، ویروس عامل بیماری کووید-۱۹ قدرت انتقال زیادی از خود نشان داد. با پیدایش گونه‌های بیشتر، این قدرت بیشتر هم شد و شاهد این مدعا نیز افزایش میزان مبتلایان با وجود واکسیناسیون و قرنطینه است.
عوامل متعددی به افزایش عفونت و انتقال SARS-CoV-۲ مانند افزایش بار ویروسی دفع شده از افراد آلوده، دوره ریزش طولانی ویروس، کاهش حداقل بار ویروسی مورد نیاز برای ایجاد عفونت، تغییر در محل هدف عفونت و افزایش ثبات محیطی نسبت داده می‌شود، محققان پایداری گونه‌های مختلف ویروس را روی سطح مدل پوست انسان و پلاستیک و همچنین اثربخشی ضدعفونی کننده‌های مختلف در برابر آن‌ها را بررسی کردند.
در این مطالعه از ضدعفونی‌کننده‌های مبتنی بر الکل، اتانول و ایزوپروپانول استفاده شد. در نهایت تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که پایداری ویروس‌های ووهان، آلفا، بتا، گاما، دلتا و اومیکرون روی سطح پلاستیکی به‌ترتیب ۵۶ ساعت، ۱۹۱ ساعت، ۱۵۶ ساعت، ۵۹ ساعت، ۱۱۴ ساعت و ۱۹۳ ساعت است.
درحالی‌که این میزان روی پوست انسان به‌ترتیب ۸.۶ ساعت، ۱۹.۶ ساعت، ۱۹.۱ساعت، ۱۱ساعت، ۱۶.۸ ساعت و ۲۱.۱ ساعت ثبت شده است.
به این ترتیب به‌نظر می‌رسد که اومیکرون میزان ثبات بیشتری دارد. محققان گزارش کردند که مقادیر نیمه عمر ویروس تمایل مشابهی با زمان بقا دارند.
البته خبر خوب این است که ضدعفونی کننده‌ها به اندازه کافی برای غیرفعال کردن همه ویروس‌ها طی ۱۵ ثانیه اثربخش بودند.
