به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران ؛ نیو اطلس نوشت، تحقیقات دانشمندان استرالیایی نشان داد که ابتلای طولانی مدت به کووید با سطوح بالای زیست‌نشانگر‌های ایمنی خاص مشخص می‌شود که قوی‌ترین شواهد عینی را تا به امروز از این بیماری مزمن ارائه می‌دهد.
با این حال، محققان می‌گویند هنوز مشخص نیست که واکسیناسیون یا سویه امیکرون چه تاثیری بر ابتلا به کووید طولانی مدت خواهند داشت.
این مطالعه به طور سیستماتیک ۱۴۷ نفر را به مدت هشت ماه پس از ابتلا به عفونت حاد ویروس عامل کووید ۱۹ موسوم به "SARS-CoV-۲" مورد بررسی قرار داد. حدود ۲۰ درصد از گروه‌ها علائم کووید طولانی را در چهار ماه پس از عفونت اولیه تجربه کردند.
از همه افراد حاضر در این مطالعه در چند مرحله در طول مطالعه نمونه خون گرفته شد. محققان به نحوه واکنش سیستم ایمنی هر بیمار در ماه‌های پس از ابتلا علاقه‌مند بودند.
چانساوات فتسوفان، یکی از نویسندگان این مطالعه جدید گفت: در انجام این تحقیق، ما به دنبال پروتئین خون بودیم. این پروتئین‌ها یا نشانگر‌های زیستی، شواهدی از فرآیند غیر عادی ناشی از یک بیماری هستند. ما ۳۱ نشانگر زیستی مختلف را که مشکوک بودیم توسط کووید ۱۹ تحریک شوند، تجزیه و تحلیل کردیم و زیرمجموعه کوچکی را شناسایی کردیم که با سندرم کووید طولانی مرتبط بود.
در مقایسه با یک گروه کنترل متشکل از افراد غیر آلوده یا افراد آلوده به سایر ویروس‌های کرونا، شش زیست‌نشانگر ایمنی خاص به طور قابل‌توجهی در بیماران کووید ۱۹ افزایش یافتند. تفاوت کمی در این سطوح نشانگر زیستی بین موارد طولانی کووید و موارد کووید بدون علائم پایدار تا چهار ماه پس از عفونت وجود داشت؛ اما از چهار ماهگی، این زیست‌نشانگر‌های ایمنی در افراد غیر مبتلا به کووید طولانی شروع به کاهش کردند؛ در حالی که در بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت، بالا باقی ماندند.
به طور خاص، این تحقیق اشاره کرد که دو نوع سلول ایمنی شناخته شده به عنوان اینترفرون در مقایسه با سایر گروه‌های کنترل به طور قابل توجهی در گروه مبتلا به کووید طولانی پس از گذشت هشت ماه بالا باقی می‌ماند. این الگوی اختلال عملکرد سیستم ایمنی به قدری آشکار بود که محققان تنها با مطالعه زیست‌نشانگر‌های ایمنی در نمونه خون، توانستند به طور موثر یک بیمار مبتلا به کووید را با دقت ۸۰ درصد شناسایی کنند.
فتسوفان گفت: ما سطوح بالایی از اینترفرون‌های نوع یک و نوع ۳ را یافتیم که انواع پروتئین‌هایی هستند که سلول‌ها در پاسخ به حضور یک ویروس می‌سازند. این اینترفرون‌ها معمولاً پس از رفع عفونت ناپدید می‌شوند؛ اما در بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت متوجه شدیم که آن‌ها برای مدت طولانی وجود دارند.
اینترفرون‌ها (Interferon) نوعی از پروتئین‌ها هستند که سلول‌های میزبان آلوده به ویروس آزاد می‌سازند و موجب تحریک سیستم ایمنی و افزایش مقاومت بدن می‌شوند. اینترفرون‌ها از دسته سایتوکاین‌ها هستند. در واقع اینترفرون‌ها مولکول‌هایی در بدن هستند که با مقاوم ساختن سلول به حمله ویروسی، می‌توانند علیه آن وارد عمل شوند. اینترفرون‌ها به خصوص برابر عفونت‌های ویروسی مقاومت می‌بخشند و در واکنش‌های ایمنی طبیعی بدن، حتی در غیاب ویروس‌ها (مثلا در HIV و سرطان) شرکت دارند.
فتسوفان اشاره کرد که این تغییرات ایمنی مداوم با شدت عفونت اولیه مرتبط نیستند. در حالی که کووید طولانی مدت در میزان بالایی برای کسانی که با این بیماری حاد در بیمارستان بستری شده‌اند، گزارش شده است و از ۱۰ تا ۳۰ درصد موارد خفیف، علائم کووید طولانی مدت را نشان می‌دهند.
این تحقیق جدید در گروهی از افراد واکسینه نشده که ابتدا در سال ۲۰۲۰ آلوده شده بودند، انجام شد؛ بنابراین در این مرحله مشخص نیست که آیا سویه‌های جدید مانند امیکرون یا برنامه‌های واکسیناسیون دو تا سه دوز به طور قابل توجهی بر این ویژگی‌های طولانی ایمونولوژیک تاثیر می‌گذارند یا خیر.
دیوید درلی یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه گفت: ما بسیار امیدواریم که با یک سویه خفیف‌تر یا با نرخ واکسیناسیون بالا، ابتلای طولانی مدت کمتری را ببینیم؛ اما قبل از این که بتوانیم این موضوع را به طور قطعی بگوییم، به داده‌های ایمنی بیشتری نیاز داریم. ما در حال حاضر در حال بررسی برخی از داده‌های موج سویه دلتا هستیم تا بفهمیم که آیا واکسیناسیون ممکن است احتمال ابتلای طولانی مدت به کووید را کاهش دهد یا خیر.
مطالعه مشابهی از محققان، نشانگر زیستی ایمنی دیگری را بررسی کرد که تا شش ماه پس از عفونت اولیه به طور مداوم در بیماران مبتلا به کووید طولانی مدت افزایش یافته است.
دیپتی گورداسانی، محقق دانشگاه کوئین مری لندن که در این مطالعه جدید مشارکت نداشته است، می‌گوید که مشخص نیست این نوع اختلالات طولانی‌مدت در سیستم ایمنی به چه معنا هستند؛ اما او آن را نگران‌کننده می‌داند.
وی گفت: این که آیا این به دلیل تداوم ویروس است یا آنتی ژن ویروس یا خودایمنی پس از عفونت، هنوز مشخص نیست. این می‌تواند یکی از این‌ها یا حتی ترکیبی از این‌ها باشد، اما همه احتمالات باید بررسی شوند.
این مطالعه جدید در مجله Nature Immunology منتشر شده است.
