به گزارش اقتصادآنلاین، قوز قرنیه باعث کوری کامل نمی شود اما بدون درمان می تواند منجر به اختلال بینایی قابل توجهی شود. با درمان های کنونی که در حال حاضر موجود است اکثر بیماران مبتلا به قوز قرنیه می توانند سبک زندگی عادی خود را داشته باشند.
قوز قرنیه یک بیماری پیشرونده چشمی است که معمولاً هر دو چشم را درگیر می کند. میزان پیشرفت در هر چشم غالباً نابرابر است و غیرمعمول نیست که این وضعیت در یک چشم به طور قابل توجهی پیشرفت کند.
قرنیه سطح شفاف جلوی کره چشم است. نور وارد شده به چشم را بر روی عدسی انکسار می کند و سپس آن را بر روی شبکیه متمرکز می کند.
علل:
علت قوز قرنیه ناشناخته است. با این حال تصور می شود که این بیماری ارثی است. برخی مطالعات قوز قرنیه را با آلرژی هایی مانند آسم و اگزما مرتبط دانسته اند. همچنین مشخص شده است که لنزهای تماسی نامناسب و مالش بیش از حد چشم می تواند در ایجاد علت نقش داشته باشد.
علائم:
علامت اولیه قوز قرنیه، قرنیه نامنظم است جایی که به نظر می رسد از حفره چشم به سمت بالا برآمده است. این ممکن است در ابتدا چندان واضح نباشد اگر چه با گذشت زمان بیشتر می شود.
معمولاً هنگامی که قرنیه تغییر شکل می دهد بینایی تحت تأثیر قرار می گیرد. تار شدن، حساسیت به نور و دیدن تصاویر شبح مانند ممکن است رخ دهد.
تشخیص:
اکثر افراد مبتلا به قوز قرنیه در اواخر نوجوانی یا اوایل ۲۰ سالگی دچار این بیماری می شوند و اکثر پیوندها روی بیماران بین ۲۰ تا ۴۵ سال انجام می شود.
تخمین زده می شود که قوز قرنیه در ۱ نفر از هر ۲۰۰۰ نفر رخ می دهد، اما شیوع قابل توجهی در مردان و زنان وجود ندارد.
عملکرد:
گزینه های مختلفی برای درمان قوز قرنیه وجود دارد، از جمله: عینک، لنزهای تماسی، کاشت قرنیه و پیوند قرنیه
عینک: در مراحل اولیه قوز قرنیه معمولاً عینک در اصلاح نزدیک بینی و آستیگماتیسم موفق است، اما با پیشرفت این وضعیت قرنیه بسیار نامنظم می شود و دید دیگر با عینک به اندازه کافی اصلاح نمی شود.
لنزهای تماسی: از لنزهای تماسی برای حفظ شکل منظم قرنیه استفاده می شود اما در ۵ تا ۱۰ درصد از بیماران مرحله ای پیش می آید که لنزهای تماسی دیگر موثر نیستند و پیوند قرنیه در نظر گرفته می شود.
لنزهای تماسی سرعت پیشرفت قرنیه مخروطی را کاهش نمی دهند، اما در آن دوره بینایی خوبی را ارائه می دهند که در غیر این صورت نمی توان به آن دست یافت.
جراحی: پیوند قرنیه پس از پیوند میزان موفقیت بسیار بالا است، به طوری که ۹۸.۱ درصد از قرنیه های پیوندی در سال اول زنده می مانند و ۹۷.۵ درصد از آنها بعد از چهار سال زنده می مانند.
یک معاینه کامل توسط چشم پزشک به شما کمک می کند تا مشخص کنید کدام درمان برای مورد شما مناسب است.
برای اطلاعات بیشتر در مورد قوز قرنیه از جمله درمان، بهبودی، خطرات و عوارض لطفاً با یک چشم پزشک متبحر مشورت کنید.
