به گزارش اقتصادآنلاین، این مقاله چند واقعیت رایج را در مورد آستیگماتیسم به اشتراک می گذارد تا به شما در مورد آستیگماتیسم و همچنین اختلالاتی که در صورت داشتن آستیگماتیسم در بینایی خود پیدا می کنید ، آگاه شوید .
آستیگماتیسم زمانی اتفاق می افتد که قرنیه به شکل نامنظم باشد .
شاید تعجب کنید وقتی بفهمید که همه افراد درجاتی از آستیگماتیسم را دارند زیرا هیچ چیز در طبیعت کاملاً گرد نیست .
بله ، درست متوجه شدید - همه آستیگماتیسم دارند ، اما معمولاً از نظر بصری تا زمانی که ۰.۷۵ تا ۱.۰۰ D یا بیشتر نداشته باشید (از D برای دیوپتر استفاده می شود) از نظر بصری قابل توجه نیست (کسانی که آستیگماتیسم قابل توجهی دارند ، سطح چشم بیشترتخم مرغ شکل است ) - در مقایسه با موارد بدون آستیگماتیسم که در آن چشم شکل کروی تری دارد.
این تخم مرغ شکل بودن از توزیع یکنواخت نور با ورود به قرنیه جلوگیری می کند و باعث تاری دید می شود . این امر به راحتی توضیح می دهد که چرا شما بینایی خارج از تمرکز را نه تنها از نزدیک بلکه از راه دور نیز تجربه خواهید کرد .
اگر تا به حال شب ها رانندگی کرده اید و متوجه چراغ های جلو و چراغ های خیابان شده اید که خطوط کشیده و طولانی دارند ، این بدان معناست که نوری که وارد چشم شما می شود بر روی چند نقطه روی شبکیه تمرکز می کند نه فقط یک نقطه .
آستیگماتیسم مانع از درک عمق شما می شود .
درک عمق توانایی درک فاصله بین خود و اشیاء در میدان دید شما است . آستیگماتیسم درک عمق چشم را بدتر می کند زیرا لبه ها و خطوط کلی هر چیزی را که می بینید تار می کند .
ممکن است متوجه شوید که احساس عدم تعادل می کنید و تشخیص فاصله اجسام دور از دسترس دشوار است - این می تواند بر کیفیت کلی بینایی شما تأثیر بگذارد .
آستیگماتیسم می تواند یک ویژگی ژنتیکی باشد .
درست مانند رنگ چشم های شما ، متولد شدن با آستیگماتیسم می تواند یک ویژگی ژنتیکی باشد . متأسفانه ممکن است آستیگماتیسم داشته باشید و هر روز که به ساعت اتاق خود نگاه می کنید نتوانید اعداد روی ساعت دیجیتال را بخوانید و کاملاً از کنترل شما خارج باشد.
با این حال ، تا زمانی که چشمان شما سالم است ، آستیگماتیسم را می توان با تکنولوژی پیشرفته لیزیک به علاوه Lens/IOL به طور کامل اصلاح کرد .
انواع مختلفی از آستیگماتیسم وجود دارد :
اگرچه ممکن است به شما گفته شود که آستیگماتیسم دارید ، اما احتمالاً به شما گفته نشده است که چه نوع آستیگماتیسم دارید . نوع اول : آستیگماتیسم نزدیک بینی ، زمانی رخ می دهد که نور از طریق دو نقطه کانونی در مقابل شبکیه متمرکز شود .
نوع دوم : آستیگماتیسم هایپروپیک زمانی اتفاق می افتد که دو نقطه کانونی در پشت شبکیه متمرکز شده و باعث شود اجسام از نزدیک و در فاصله مبهم دیده شوند . در نهایت ، آستیگماتیسم مختلط زمانی ایجاد می شود که اشعه های نور به نقاط کانونی در جلو و پشت شبکیه برسند .
مالیدن چشم ها آستیگماتیسم را بدتر می کند .
احتمالاً مهمترین نکته ای که در مورد آستیگماتیسم باید به آن توجه کرد این است که در اثر مالش چشم بدتر می شود . مسلماً برخی ناخودآگاه از خواب بیدار می شوند ، چشمان خود را می مالند و به آن فکر نمی کنند ، اما این عادت به ظاهر خوش خیم می تواند در طول زمان کاملاً مضر باشد .
با مالیدن چشم های خود ، به قرنیه های خود آسیب می رسانید ، فشار چشم را افزایش می دهید و شکل چشم را تغییر می دهید که منجر به آستیگماتیسم ناخواسته می شود .
مالیدن چشم همچنین می تواند منجر به قوز قرنیه شود . این یک معجزه علم است که لیزرهای مدرن می توانند به طور موثر و کامل یک نقص ژنتیکی را اصلاح کنند .