به گزارش اقتصادآنلاین، هنگام استنشاق، باکتری می‌تواند در ریه‌ها، جایی که شروع به رشد می‌کند، مستقر شود. در صورت عدم درمان، می‌تواند به مناطقی مانند کلیه‌ها، ستون فقرات و مغز گسترش یابد و این امر می‌تواند تهدید‌کننده زندگی فرد باشد. طبق گفته‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، بیش از ۹۰۰۰ مورد جدید سل در سال ۲۰۱۷ در ایالات متحده گزارش شده است.
علت ابتلا به مایکوباکتریوم سل چیست؟
سالانه میلیون‌ها نفر به مایکوباکتریوم سل در بدن خود پناه می‌دهند. طبق گفته‌های مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری، یک‌چهارم جمعیت جهان باکتری را با خود حمل می‌کنند، اما همه آن‌ها بیمار نیستند.
در واقع، فقط ۵ تا ۱۰ درصد کسانی که باکتری را حمل می‌کنند، در طول زندگی خود یک مورد سل فعال و مسری را تجربه می‌کنند. این اتفاق به طور معمول زمانی می‌افتد که ریه‌ها در اثر بیماری‌هایی مانند بیماری انسدادی مزمن ریوی (COPD) و فیبروز کیستیک یا سیگار آسیب‌دیده باشند. افراد همچنین وقتی سیستم ایمنی بدنشان ضعیف می‌شود، به‌راحتی دچار سل می‌شوند.
به‌عنوان‌مثال کسانی که تحت شیمی‌درمانی برای سرطان هستند یا کسانی که HIV دارند، ممکن است سیستم ایمنی ضعیف‌تری داشته باشند. CDC گزارش می‌دهد که سل یکی از علل اصلی مرگ‌ومیر برای افراد مبتلا به HIV است.
مایکوباکتریوم سل و کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم (MAC):
درحالی‌که هم مایکوباکتریوم سل و هم کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم می‌توانند باعث بیماری ریه شوند، اغلب با وجود علائم مشابه، بازهم یکسان نیستند. مایکوباکتریوم سل باعث سل می‌شود. کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم ممکن است گاهی اوقات باعث بیماری‌های ریوی، مانند عفونت مزمن ریه‌ها شود، اما باعث سل نمی‌شود.
این بخشی از یک گروه باکتری است که به‌عنوان NTM (مایکوباکتریوم غیر سل) شناخته می‌شود. مایکوباکتریوم سل از طریق هوا پخش می‌شود. کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم یک باکتری رایج است که در درجه اول در آب‌وخاک یافت می‌شود. ممکن است هنگام نوشیدن یا شستشو با آب آلوده و یا کنترل خاک و یا خوردن غذا با ذرات حاوی کمپلکس مایکوباکتریوم آویوم به آن دچار شوید.
علائم و انتقال:
هنگام تنفس قطره‌های دفع شده از فرد مبتلا به عفونت سل فعال، می‌توانید به بیماری مایکوباکتریوم سل مبتلا شوید. علائم این بیماری عبارتند از:
-
یک سرفه بد و طولانی
-
سرفه کردن خونی
-
درد در قفسه سینه
-
تب
-
خستگی
-
عرق شبانه
-
کاهش وزن
فرد ممکن است باکتری را داشته باشد اما هیچ علائمی از خود نشان ندهد. در این حالت، بیماری فرد مسری نیست. به این نوع عفونت، سل نهفته گفته می‌شود. طبق یک مطالعه در سال 2016،98 درصد موارد از سرفه فرد مبتلا به عفونت فعال، منتقل می‌شود. این قطرات همچنین می‌توانند هنگام عطسه یا صحبت‌کردن، به هوا منتقل شوند.
بااین‌حال، ابتلا به سل ساده نیست. طبق گفته‌های CDC، شما نمی‌توانید این بیماری را از طریق دست‌دادن، نوشیدن از لیوان فرد مبتلا یا عبور از کنار یک فرد مبتلا به سل که سرفه می‌کند، دریافت کنید. بلکه باکتری با تماس طولانی‌مدت پخش می‌شود. به‌عنوان‌مثال، اشتراک در خانه یا مسافرت طولانی‌مدت با یک فرد مبتلا به عفونت فعال ممکن است منجر به ابتلا به سل شود.
چه کسانی در معرض خطر هستند؟
درحالی‌که سل در ایالات متحده روند نزولی دارد، اما از بین نرفته است. داشتن سیستم ایمنی یا ریه‌های ضعیف عامل خطر ابتلا به سل است. همچنین اخیراً قرارگرفتن در معرض سل نیز یک عامل خطر محسوب می‌شود. CDC گزارش می‌دهد که اخیراً حدود 13 درصد موارد سل در ایالات متحده به دلیل انتقال است. طبق گفته‌های یک منبع معتبر، افرادی که به‌احتمال زیاد اخیراً در معرض خطر قرار گرفته‌اند عبارتند از:
-
داشتن تماس نزدیک با فردی که سل عفونی داشته
-
شخصی که با افرادی که خود در معرض خطر بالای عفونت سل هستند کار می‌کند یا زندگی می‌کند (که شامل افرادی است که در بیمارستان‌ها، پناهگاه‌های بی‌خانمان یا مراکز اصلاح و تربیت کار می‌کنند)
-
شخصی که با مقادیر بالایی از عفونت سل، مهاجرت کرده است و زنجیره انتقال را به دیگر شهر‌ها گسترش داده است.
-
کودک زیر 5 سال با آزمایش سل مثبت
مایکوباکتریوم سل چگونه تشخیص داده می‌شود؟
اگر علائم سل یا فاکتور‌های خطرناکی دارید، ممکن است پزشک آزمایشاتی را به‌خاطر قرارگرفتن در معرض مایکوباکتریوم سل تجویز کند. این آزمایشات می‌تواند شامل موارد زیر باشند:
آزمایش پوست مانتوکس توبرکولین (TST): پروتئینی به نام توبرکولین در زیر پوست بازو تزریق می‌شود. اگر به مایکوباکتریوم سل آلوده شده باشید، طی 72 ساعت پس از انجام آزمایش، واکنشی در بدنتان رخ می‌دهد.
آزمایش خون: این آزمایش، واکنش ایمنی شما به مایکوباکتریوم سل را اندازه‌گیری می‌کند.
این آزمایشات فقط نشان می‌دهند که شما در معرض باکتری سل قرار گرفته‌اید یا خیر، همچنین اینکه آیا شما یک مورد فعال سل دارید یا خیر
مواردی برای این که پزشک تعیین کند که آیا مبتلا هستید یا خیر در ادامه آمده است:
اشعه ایکس قفسه سینه: این کار به پزشک اجازه می‌دهد تا به دنبال انواع تغییرات ریوی سل باشد.
کشت خلط: خلط نمونه‌ای از مخاط و بزاق است که از ریه‌های شما از طریق سرفه گرفته می‌شود.
کار‌هایی که می‌توانید انجام دهید تا کمتر در معرض خطر قرار گیرید:
افراد حتی کسانی که از سلامتی خوبی برخوردار هستند نیز سرفه و عطسه می‌کنند. برای کاهش خطر ابتلا به مایکوباکتریوم سل و همچنین تعداد زیادی ویروس و باکتری دیگر، دستورالعمل‌های زیر را دنبال کنید:
مراقب سلامتی خود باشید: یک رژیم غذایی مغذی و متعادل داشته باشید، شبانه هفت تا هشت ساعت بخوابید، ورزش منظم داشته باشید.
خانه و محل کار خود را به‌خوبی تهویه کنید: این کار می‌تواند قطرات آلوده‌ای که دفع شده را پراکنده کند.
روی یک دستمال عطسه یا سرفه کنید: به دیگران نیز دستور دهید این کار را انجام دهند.
همچنین درمورد تزریق واکسن سل با پزشک خود صحبت کنید. هدف واکسیناسیون BCG برای محافظت در برابر ابتلا به سل و جلوگیری از انتشار سل در افرادی است که در معرض آن قرار گرفته‌اند. بااین‌حال، اثر واکسن سل بسیار متغیر است و در بسیاری از کشور‌های پیشرفته که سل غیر شایع است، هیچ دلیلی برای تزریق آن وجود ندارد.
با پزشک خود در مورد نکات مثبت و منفی دریافت آن صحبت کنید. اگر به منطقه‌ای با سل زیاد سفر می‌کنید یا مدام در معرض آن هستید، ممکن است منطقی باشد که این کار را انجام دهید.
