به گزارش اقتصادآنلاین، این استخوان‌ها به‌وسیله دیسک محافظت می‌شوند. دیسک‌ها با جذبِ شوک‌های فعالیت‌های روزانه مانند پیاده‌روی، بلندکردن اجسام و یا چرخش از استخوان‌ها محافظت می‌نمایند.
هر دیسک دو قسمت دارد:
یک بخش نرم و ژلاتینی درونی و حلقه سخت بیرونی. آسیب یا ضعف می‌تواند بخش درونی دیسک را به سمت حلقه بیرونی به‌پیش براند. به این حالت جابه‌جایی، فتق یا پیش افتِ دیسک می‌گویند.
این حالت منجر به درد و ناراحتی می‌شود. اگر جابه‌جایی دیسک یکی از عصب‌های مهره‌ای شما را مورد فشار قرار دهد شما احساس کرختی و درد در طول عصبِ آسیب‌دیده خواهید کرد. در موارد شدید، ممکن است به‌منظور برداشتن یا ترمیم دیسک جابه‌جا شده به جراحی نیاز داشته باشید.
علائم جابه‌جایی دیسک کدامند؟
شما ممکن است دیسک جابه‌جا شده را در هر بخشی از مهره‌تان داشته باشید، از گردن گرفته تا پایین کمر. پایین کمر یکی از رایج‌ترین فضا‌های جابه‌جایی دیسک است. ستون فقرات شما شبکه‌ای پیچیده از اعصاب و رگ‌های خونی است. یک دیسک جابه‌جا شده می‌تواند فشار مضاعفی به اعصاب و عضلات دور آن وارد نماید.
علائم یک دیسک جابه‌جا شده عبارتند از:
• درد و کرختی، اغلب در یک سمت بدن
• دردی که به بازو‌ها و پا‌های شما تعمیم می‌یابد
• دردی که شب‌ها یا به هنگام برخی حرکات شدیدتر می‌شود
• دردی که پس از ایستادن یا نشستن شدت می‌یابد
• درد به هنگام پیاده‌روی مسافتی کوتاه
• ضعف عضلانی غیرقابل‌وصف
• سوزن‌سوزن شدن، درد، یا احساس سوزش در نواحی آسیب‌دیده
نوع درد می‌تواند از شخصی به شخص دیگر متفاوت باشد. اگر درد شما منجر به کرختی و سوزن‌سوزن شدنی گردید که توانایی کنترل عضلات شما را تحت‌الشعاع قرارداد به پزشک مراجعه کنید.
چه چیزی منجر به جابه‌جایی دیسک می‌گردد؟
جابه‌جایی (فتق) دیسک زمانی رخ می‌دهد که حلقه بیرونی ضعیف گردیده یا پاره شده و به سمت بخش بیرونی روانه شود. این موضوع با بالارفتن سن می‌تواند رخ دهد. برخی حرکات ممکن است منجر به جابه‌جایی دیسک شود.
یک دیسک زمانی که شما می‌چرخید یا به‌منظور بلندکردن چیزی حرکت می‌کنید می‌تواند از جا در برود. بلندکردن یک جسم سنگین و بسیار بزرگ می‌تواند تنش بسیاری به کمر پایینی وارد کند و فتق دیسک را نتیجه دهد.
اگر شغلی دارید که اقتضای حرکات جسمانی بسیاری را دارد و نیازمند بلندکردن اجسام است، ممکن است در معرض ریسک بالایی برای فتق دیسک باشید.
افراد دارای اضافه‌وزن نیز در معرض جابه‌جایی دیسک هستند چراکه دیسک آن‌ها باید وزن اضافی‌شان را تحمل نماید. عضلات ضعیف و سبک و زندگی نشسته و بی‌حرکت نیز به پیشرفت فتق دیسک کمک می‌کند.
هرچه پا به سن می‌گذارید احتمال تجربه این وضعیت برای شما بیشتر می‌شود. به این دلیل که دیسک‌های شما به‌مرور بخشی از محتوای آبی حفاظتی‌شان را از دست می‌دهند. در نتیجه، آن‌ها آسان‌تر از گذشته از جای خود حرکت می‌کنند. این پدیده در مردان رایج‌تر از زنان است.
جابه‌جایی دیسک چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک شما ابتدا یک آزمایش جسمانی از شما می‌گیرد. وی در جست‌وجوی منبعِ درد و ناراحتی خواهد بود. این موضوع شامل چک کردن کارکرد اعصاب و قدرت عضلانی است و اینکه آیا به هنگام حرکت‌دادن یا لمس منطقه آسیب‌دیده احساس درد می‌کنید یا خیر.
پزشک شما همچنین از شما در خصوص سابقه پزشکی و علائمتان خواهد پرسید و اینکه چه فعالیت‌هایی درد شما را بدتر می‌کنند.
آزمایشات عکس‌برداری به دکترتان کمک می‌کند به استخوان‌ها و عضلات مهره‌تان نگاهی بیندازد و مواضع آسیب‌دیده را شناسایی کند. مثال‌های اسکن تصاویر شامل موارد زیر است:
• اشعه ایکس
• سی‌تی‌اسکن
• اسکن‌های MRI
• دیسکوگرام‌ها
پزشک شما می‌تواند تمام این تکه‌های اطلاعاتی را در کنار هم قرار داده تا منشأ درد ضعف و ناراحتی شما را تشخیص دهد.
عوارض جابه‌جایی دیسک چیست؟
یک جابه‌جایی دیسک شدید و درمان نشده می‌تواند به آسیب‌های عصبی دائمی منجر شود. در موارد نادر، یک دیسک جابه‌جا شده می‌تواند تکانه‌های عصبی به عصب‌های دم اسبی در پایین کمر و پا‌های شما را قطع کند. اگر این اتفاق بیفتد، شما ممکن است کنترل ادرار خود را از دست بدهید. دیگر عارضه بلندمدت را بی‌حسی پایین کمر می‌نامند.
در این مورد، دیسک جابه‌جا شده اعصاب را تحت‌فشار قرار داده و به ازدست‌دادن حس شما در ناحیة ران‌های درونی، پشت‌پاها و حدودِ مقعد می‌انجامد.
درحالی‌که علائم جابه‌جایی دیسک ممکن است بهبود یابد، ممکن است بدتر نیز بشود. اگر فعالیت‌هایی که پیش‌ازاین می‌توانستید انجام دهید را دیگر نمی‌توانید به انجام برسانید باید به دکتر مراجعه کنید.
جابه‌جایی دیسک چگونه درمان می‌شود؟
درمان‌های جابه‌جایی دیسک از درمان‌های عمومی تا جراحی می‌تواند باشد. درمان عموماً بسته به سطحِ ناراحتی که فرد تجربه می‌کند و میزانی که دیسک از جای خود حرکت کرده است تعیین می‌شود.
اغلب افراد می‌توانند با استفاده از برنامه‌های ورزشی که عضلات پشت و پیرامون آن را تقویت کرده و منعطف می‌کنند درد دیسک جابه‌جا شده را تسکین دهند. یک فیزیوتراپ ممکن است ورزش‌هایی را توصیه کند که می‌تواند هم‌درد شما را بکاهد و هم کمر شما را قوی‌تر کند.
مصرف دارو‌های مسکن بدون نیاز به نسخه و اجتناب از بلندکردن اجسام سنگین و وضعیت‌های بدنی دردناک نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.
درحالی‌که تمایل به خودداری از فعالیت جسمانی هنگامی‌که درد یا ناراحتی ناشی از جابه‌جایی دیسک را تجربه می‌کنید بیشتر است، این موضوع می‌تواند منجر به ضعف عضلانی و سفت شدن مفاصل شود.
در عوض، سعی کنید تا جای ممکن با استفاده از تمرینان کششی و فعالیت‌های سبکی مانند پیاده‌روی تا جای ممکن تحرک خود را حفظ کنید.
اگر درد جابه‌جایی دیسک با دارو‌های مسکن بدون نسخه آرام نشد، پزشک شما ممکن است دارو‌های قوی‌تری را تجویز نماید که می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
• شل‌کننده عضلات به‌منظور تسکین اسپاسم‌های عضلانی
• مسکن‌های قوی برای تسکین درد
• دارو‌های درد عصب مانند گاباپنتین و دلوکستین
پزشک شما ممکن است درصورتی‌که علائم طی شش هفته تخفیف پیدا نکرد و درصورتی‌که جابه‌جایی دیسک به کارکرد عضله آسیب وارد کرده باشد جراحی را پیشنهاد دهد.
جراح شما ممکن است بخش آسیب‌دیده را بردارد یا بدون برداشتن تمام آن صرفاً بخش برآمده را بردارد که به آن میکرودیسکتومی گویند.
در موارد شدیدتر، پزشک شما ممکن است دیسک را با یک دیسک مصنوعی تعویض کند یا دیسک را برداشته و مهره‌های شما را به همجوش دهد. این پروسه در کنار برداشتن صفحه و جوش مهره‌ها، ثبات را به ستون فقرات شما اضافه می‌نماید.
چشم‌انداز شخص دارای فتق دیسک چگونه است؟
اغلب افراد با مشکل فتق دیسک به درمان‌های سنتی واکنش خوبی نشان می‌دهند و در طول شش هفته درد و ناراحتی به‌تدریج کاهش می‌یابد.
آیا جلوگیری از وقوعِ فتق دیسک ممکن است؟
ممکن است جلوگیری از وقوع فتق دیسک ممکن نباشد اما می‌توانید گام‌هایی برای کاهش ریسک این رخداد بردارید که شامل موارد زیر است:
• استفاده از تکنیک‌های ایمنِ بلندکردن اجسام: خم شدن و بلندکردن ازروی زانو نه میان تنه.
• به مدت زیادی نشسته نمانید؛ هرازگاهی بلند شوید و خود را کش دهید.
• ورزش‌های به‌منظور تقویت عضلات کمر، پا و شکم انجام دهید.
