انواع اختلالات دوقطبی در کودک و نوجوان

دوقطبی I

به گزارش اقتصادآنلاین، دوقطبی I با ظهور حداقل یک دوره شیدایی تعریف می‌شود. ممکن است قبل و بعد از دوره شیدایی، دوره‌های شیدایی خفیف یا افسردگی اساسی را تجربه کنید. این نوع اختلال دوقطبی به طور یکسان بر مردان و زنان تأثیر می‌گذارد.

دوقطبی II

افراد مبتلا به این نوع اختلال دوقطبی یک دوره افسردگی اساسی را تجربه می‌کنند که حداقل دوهفته طول می‌کشد. آن‌ها همچنین حداقل یک دوره شیدایی خفیف دارند که حدود چهار روز طول می‌کشد. تصور می‌شود این نوع اختلال دوقطبی در زنان بیشتر دیده شود.

خلق ادواری

افراد مبتلا به خلق ادواری دوره‌هایی از شیدایی خفیف و افسردگی دارند. این علائم کوتاه‌تر و کمتر از شیدایی و افسردگی ناشی از اختلال دوقطبی I یا دوقطبی II است. اکثر افراد مبتلا به این شرایط فقط یک یا دو ماه خلق‌وخوی آن‌ها ثابت است.

هنگام بحث در مورد تشخیص شما، پزشک می‌تواند به شما بگوید که شما چه نوع اختلال دوقطبی دارید.

اختلال دوقطبی در کودکان

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان بحث‌برانگیز است. این موضوع عمدتاً به این دلیل است که کودکان همیشه علائم اختلال دوقطبی بزرگسالان را نشان نمی‌دهند. حالات و رفتار‌های آن‌ها نیز ممکن است از معیار‌های پزشکان برای تشخیص این اختلال در بزرگسالان پیروی نکند.

بسیاری از علائم اختلال دوقطبی که در کودکان رخ می‌دهد نیز با علائم طیف دیگری از اختلالات ممکن است در کودکان مانند اختلال بیش‌فعالی با کمبود توجه (ADHD) هم‌پوشانی داشته باشد.

بااین‌حال، در چند دهه گذشته پزشکان و متخصصان سلامت روان این بیماری را در کودکان تشخیص داده‌اند. تشخیص می‌تواند به کودکان در درمان کمک کند، اما رسیدن به تشخیص درست ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد. ممکن است کودک شما نیاز به مراقبت ویژه از متخصص حرفه‌ای آموزش‌دیده برای درمان کودکان با مشکلات روحی داشته باشد.

مانند بزرگسالان، کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی با افزایش خلق‌وخوی روبرو می‌شوند. آن‌ها می‌توانند بسیار خوشحال به نظر برسند و نشانه‌هایی از رفتار تحریک‌پذیر را نشان دهند.

 سپس این دوره‌ها با افسردگی همراه است. درحالی‌که همه کودکان تغییرات خلقی را تجربه می‌کنند، تغییرات ناشی از اختلال دوقطبی بسیار بارز است. آن‌ها معمولاً شدیدتر از تغییر روحی کودک هستند.

علائم شیدایی در کودکان

علائم قسمت شیدایی کودک ناشی از اختلال دوقطبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• رفتار بسیار احمقانه و احساس خوشبختی بیش از حد

• صحبت سریع و تغییر سریع موضوع موردبحث

• مشکل در تمرکز

• انجام کار‌های خطرناک یا آزمایش رفتار‌های پرخطر

• داشتن خلق‌وخوی بسیار کوتاه که به‌سرعت منجر به طغیان عصبانیت می‌شود

• داشتن مشکل خواب و احساس خستگی بعد از کمبود خواب

علائم افسردگی در کودکان

علائم دوره افسردگی کودک ناشی از اختلال دوقطبی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• با بی‌حوصلگی در اطراف پرسه‌زدن یا بسیار ناراحت عمل‌کردن

• خوابیدن زیاد یا کم

• انرژی کم برای فعالیت‌های عادی یا بی‌علاقگی برای انجام هر کاری

• شکایت از حال خوبی نداشتن، از جمله سردرد‌های مکرر یا معده داشتن

• احساس بی‌ارزشی یا احساس گناه

• کم یا زیاد خوردن

• فکرکردن در مورد مرگ و احتمالاً خودکشی

سایر تشخیص‌های احتمالی

برخی از مشکلات رفتاری که ممکن است در فرزند خود شاهد باشید می‌تواند نتیجه یک بیماری دیگر باشد. ADHD و سایر اختلالات رفتاری می‌تواند در کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی رخ دهد. با پزشک کودک خود همکاری کنید و رفتار‌های غیرمعمول فرزند خود که به تشخیص کمک می‌کند را ثبت نمایید.

تشخیص صحیح می‌تواند به پزشک کودک شما کمک کند درمان‌هایی را تعیین کند که می‌تواند به کودک شما کمک کند زندگی سالم داشته باشد.

اختلال دوقطبی در نوجوانان

رفتار پر از عصبانیت برای والدین متوسط یک نوجوان چیز جدیدی نیست. تغییر در هورمون‌ها، به‌علاوه تغییرات زندگی همراه با بلوغ، می‌تواند حتی خوش‌رفتارترین نوجوانان را هرازگاهی کمی ناراحت یا بیش از حد احساساتی جلوه دهد. بااین‌حال، برخی از تغییرات خلقی در نوجوانان ممکن است نتیجه یک بیماری جدی‌تر مانند اختلال دوقطبی باشد.

تشخیص اختلال دوقطبی در اواخر نوجوانی و اوایل سال‌های بزرگسالی شایع است. برای نوجوانان، علائم شایع یک دوره شیدایی شامل موارد زیر است:

• بسیار خوشحال بودن

• " تخلیة هیجانی " یا رفتار نادرست

• شرکت در رفتار‌های پرخطر

• سوءمصرف مواد

• بیش از حد معمول در مورد رابطه جنسی فکر نمودن

• تمایلات جنسی یا فعالیت‌های جنسی بیش از حد

• مشکل در خوابیدن اما بدون نشان‌دادن علائم کوفتگی یا خستگی

• خیلی زودرنج بودن

• مشکل در حفظ تمرکز یا به‌راحتی حواس‌پرت شدن

برای نوجوانان، علائم شایع یک دوره افسردگی شامل موارد زیر است:

• زیاد یا کم خوابیدن

• زیاد یا خیلی کم خوردن

• احساس غم و اندوه و تحریک‌پذیری کمی از خود نشان‌دادن

• کناره‌گیری از فعالیت‌ها و دوستان

• فکرکردن در مورد مرگ و خودکشی

تشخیص و درمان اختلال دوقطبی می‌تواند به نوجوانان کمک کند زندگی سالمی داشته باشند.

اختلال دوقطبی و افسردگی

اختلال دوقطبی می‌تواند دو حالت افراطی داشته باشد: خلق بالا (نشاط افراطی) و خلق پایین (اندوه زیاد). برای تشخیص دوقطبی بودن باید یک دوره شیدایی یا شیدایی خفیف را تجربه کرده باشید.

 مردم به‌طورکلی در این فاز اختلال احساس "نشاط بیش از حد" می‌کنند. هنگامی‌که تغییر خلقی "نشاط افراطی" را تجربه می‌کنید، ممکن است احساس انرژی زیادی داشته و به‌راحتی تحریک‌پذیر باشید.

برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی نیز یک دوره افسردگی اساسی یا خلق‌وخوی "اندوه زیاد" را تجربه خواهند کرد. وقتی دچار تغییر خلقی " اندوه زیاد" می‌شوید، ممکن است احساس بی‌حالی، بی‌انگیزه و غمگین بودن داشته باشید. 

بااین‌حال، همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که این علامت‌ها را ندارند، به‌اندازه کافی احساس "اندوه زیاد" نمی‌کنند که به آن‌ها برچسب افسردگی زد. به‌عنوان‌مثال، درمورد برخی افراد، به‌محض اینکه شیدایی آن‌ها درمان می‌شود، ممکن است احساس نمایند روحیه طبیعی، مانند افسردگی است زیرا آن‌ها از "نشاط افراطی" ناشی از این دوره شیدایی لذت می‌بردند.

درحالی‌که اختلال دوقطبی می‌تواند احساس افسردگی در شما ایجاد کند، اما همان وضعیتی نیست که افسردگی نامیده می‌شود. 

اختلال دوقطبی می‌تواند باعث نشاط‌های افراطی و اندوه‌های زیاد شود، اما افسردگی باعث ایجاد خلق‌وخو و احساساتی می‌شود که همیشه "غم‌افزا" است.

دلایل اختلال دوقطبی

اختلال دوقطبی یک اختلال شایع در سلامت روان است، اما برای پزشکان و محققان کمی مبهم و پیچیده می‌باشد. هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد این بیماری می‌شود، دلایل احتمالی اختلال دوقطبی عبارتند از:

ژنتیک

اگر والدین یا خواهر و برادر شما از اختلال دوقطبی رنج می‌برند، احتمال ابتلای شما به این اختلال بیشتر از سایر افراد خواهد بود. بااین‌حال، لازم به یادآوری است که اکثر افرادی که در سابقه خانوادگی خود دارای اختلال دوقطبی هستند، به آن دچار نمی‌شوند.

مغز

ساختار مغز شما ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را تحت تأثیر قرار دهد. ناهنجاری در ساختار یا عملکرد‌های مغز شما ممکن است خطر شما را افزایش دهد.

فاکتور‌های محیطی

فقط آنچه در بدن شماست باعث افزایش احتمال ابتلا به اختلال دوقطبی نمی‌گردد. عوامل بیرونی نیز ممکن است در این امر مؤثر باشند. این عوامل می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• استرس شدید

• تجربه‌های که آسیب روانی به‌جای می‌گذارند

• بیماری جسمی

هر یک از این عوامل ممکن است در ابتلا به اختلال دوقطبی تأثیر بگذارد. بااین‌وجود بیشتر احتمال دارد که ترکیبی از این عوامل در پیشرفت بیماری نقش داشته باشد.

آیا اختلال دوقطبی ارثی است؟

اختلال دوقطبی می‌تواند از والدین به کودک منتقل شود. تحقیقات نشان داده‌اند که یک ارتباط ژنتیکی قوی در افراد مبتلا به این اختلال وجود دارد. اگر یکی از بستگان مبتلا به این اختلال دارید، احتمال ابتلا به آن نیز چهارتا شش برابر بیشتر از افرادی است که سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.

بااین‌حال، این امر بدان معنا نیست که همه افراد دارای خویشاوندانی که به این اختلال مبتلا هستند، به آن مبتلا می‌گردند. علاوه بر این، همه افراد مبتلا به اختلال دوقطبی سابقه خانوادگی این بیماری را ندارند.

هنوز هم به نظر می‌رسد که ژنتیک در بروز اختلال دوقطبی نقش بسزایی دارد.