به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از جوان، علیرضا طبایی یکی از همین صاحبخانه‌های خوب است که خانه‌اش در نارمک را اجاره داده است. این صاحبخانه، افزایش نرخ اجاره‌بها را به عهده مستأجرش گذاشته و از او خواسته به هر میزان که رضایت دارد اجاره بیشتری پرداخت کند. طبایی در این باره می‌گوید: «در این شرایط که دولت کاری برای مستأجران نمی‌کند و آن‌ها را به حال خودشان ر‌ها کرده است، ما باید مراعات آن‌ها را کنیم.»
این صاحبخانه خوب می‌گوید: «به عقیده من همه چیز در پول و مادیات خلاصه نمی‌شود. انسان باید به قلبش رجوع کند و هوای اطرافیانش را داشته باشد».
او ادامه می‌دهد: «من دو فرزند مجرد و دانشجو در خانه دارم و گرانی‌های اخیر برای ما نیز مشکلاتی را ایجاد کرده است، اما هر کسی پیش خدای خودش باید منصف باشد و من معتقدم که اگر خوبی کنیم، قطعاً خوبی می‌بینیم».
مستأجرم وقتی برود که صاحب خانه شده باشد
حسین قلیزاده، یکی دیگر از این صاحبخانه‌های خوب است که خانه‌ای در شهریار دارد و آن را به قیمت نصف ارزشش اجاره داده است. او که خود در یکی از املاک‌های شهریار کار می‌کند می‌گوید: «خود من یک روز مستأجر بودم و با سختی‌های آن آشنا هستم. حالا که خدا به من کمک کرده و صاحب خانه‌ای شده‌ام، این وظیفه من است که هوای مستأجرم را داشته باشم».
او در پاسخ به این سؤال که تا به حال به این موضوع فکر کرده است که مستأجر دیگری بیاورد که توان پرداخت اجاره بیشتر داشته باشد یا نه، اظهار می‌دارد: «هیچ‌وقت اینطور فکر نکرده‌ام، من حتی دوست ندارم پول اجاره از مستأجرم بگیرم تا او مجبور شود از هزینه‌های زندگی‌اش به‌خاطر پرداخت اجاره بزند. من نمی‌خواهم با تحمیل پول بیشتر، آن‌ها را تحت فشار قرار دهم». این صاحبخانه درباره آرزوی خوبش برای مستأجرش می‌گوید: «دلم می‌خواهد روزی مستأجرم از خانه من برود که خودش صاحبخانه شده باشد».
پدری پیش فرزندانش سرافکنده نشود
حسین الوانی هم در خیابان مشیریه تهران خانه‌ای دارد که آن را اجاره داده است. او که به عنوان یک صاحبخانه خوب معرفی شده می‌گوید: «من ۱۰ سال است که اجاره‌بها را به خود مستأجر سپرده‌ام. در صورتی که هر سال املاکی‌ها به من گوشزد می‌کنند که خانه را مُفت به مستأجرم اجاره داده‌ام، اما این حرف‌ها برایم هیچ اهمیتی ندارد».
الوانی ادامه می‌دهد: «در این مدت هیچ مستأجری را به‌خاطر موضوعات مالی از خانه بیرون نکرده‌ام و اگر شخصی قصد تمدید قرارداد نداشت، یا از این منطقه رفت یا صاحبخانه شده بود». او با اشاره به اینکه خانه‌اش را با ۵ میلیون رهن و ۵۰۰ هزار تومان اجاره به یک خانواده چهار نفره داده است، اظهار می‌دارد: «خودم دو دختر دارم که کلاس دوم و دهم هستند. قبل از اینکه بچه‌دار شوم طعم مستأجری را چشیده‌ام. برای همین نمی‌خواهم یک پدر پیش بچه‌هایش سرافکنده شود، زیرا که می‌دانم با شرایط اقتصادی فعلی با حقوق کارمندی و کارگری نمی‌توان اجاره‌های سنگین پرداخت کرد».
این صاحبخانه خوب در پایان می‌گوید: «هر چقدر با مردم مهربان‌تر باشیم و با آن‌ها راه بیاییم قطعا خدا به ما بیشتر پول و برکت می‌دهد. من این موضوع را در زندگی تجربه کرده‌ام و می‌دانم که بعد از این هم اتفاقات خوبی برایم خواهد افتاد».
صاحبخانه‌هایی که خودشان مشکلات مالی دارند
صاحبخانه‌های خوب در حالی هوای مستأجرشان را دارند که خودشان نیز با مشکلات اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کنند و الزاماً این صاحبخانه‌ها از قشر مرفه جامعه نیستند که نیازی به پول نداشته باشند. اما آن‌ها با وجود مشکلات اقتصادی، حواس‌شان به مستأجرشان است و در این گرانی‌ها مرهمی بر زخم دل آن‌ها شده‌اند.
متأسفانه، اما در همین شرایط هستند صاحبخانه‌هایی که بی‌رحمانه از مستأجرشان اجاره‌بهای سنگینی طلب می‌کنند، طوری که قصد از پای درآوردن او را کرده‌اند!
امید است که این دسته از صاحبخانه‌ها با الگو گرفتن از صاحبخانه‌های خوب کمی به خودشان بیایند و ارقام مناسب‌تری را برای تمدید قرارداد مستأجران‌شان در نظر بگیرند تا آن‌ها قدرت پرداخت ارقام تعیین شده را داشته باشند و ناچار به اسباب‌کشی در خانه‌ای کوچک‌تر و در محله‌ای ضعیف‌تر نشوند.
