به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایسنا، ملک فاضلی با تاکید بر اینکه بحران ریزگردها مساله‌ای جهانی است، گفت: علت شیوع ریزگردها این است که سد سازی‌های نابجایی انجام شد و سهمیه آب رودخانه‌ها، تالاب‌ها و برکه‌ها کاهش یافت و این مناطق خالی از آب شدند به گونه‌ای که با هر نوع وزش باد، از آن مناطق شاهد خیزش گرد و غبار هستیم.
وی با اشاره به وضعیت شهرهایی نظیر تهران در زمان خیزش گرد و خاک اظهار کرد: ۱۰ برابر آنچه که در زمان خیزش گرد و خاک امروز در تهران مشاهده می‌شود، در بغداد قابل مشاهده است چراکه آنجا منبع ریزگردها است؛ همین شرایط را در سیستان و بلوچستان نیز داریم؛ زمانی دریاچه هامون را داشتیم که پر آب بود و در زمان‌های قدیم وقتی بادی شروع به وزش می‌کرد، از هامون با خودش طراوت می‌آورد اما امروز هر بادی که می‌وزد، با خود به جای رطوبت و طراوت آب، خاک می‌آورد.
نماینده مردم سراوان و مهرستان در مجلس خاطرنشان کرد: پروسه حل معضل ریزگردها نیازمند کار اساسی بین‌المللی است؛ دولت‌های منطقه از ترکیه گرفته تا عراق، سوریه و ایران باید با یکدیگر این بحران را حل و فصل کنند؛ در آن صورت است که شاید طی ۱۰ سال آتی شاهد برطرف شدن معضل ریزگردها باشیم.
فاضلی درباره چگونگی مواجهه با بحران ریزگردها تا پیش از ریشه‌کن شدن آن گفت: یا باید جلوی ریزگرد را بگیریم یا اینکه خدای نکرده خودمان را از ریزگرد جدا کنیم؛ یعنی یا باید در خانه بمانیم و امروز و فردا و فرداها مدارس را تعطیل کنیم که در آن صورت باید نگران توان و آینده علمی دانش‌آموزان باشیم، یا اینکه باید به آنچه که نباید، فکر کنیم.
وی خاطرنشان کرد: امیدواریم که خداوند تغییر اقلیم را به وجود بیاورد و ما هم حواس‌مان جمع باشد تا از منابع موجود بهترین استفاده را بکنیم و به وضعیتی بازگردیم که برای شرایط بوم شناسی محیط‌مان مناسب باشد.
این عضو کمیسیون بهداشت و درمان با تاکید بر لزوم توجه به مسائل زیست محیطی در کشور اظهار کرد: محیط زیست باید فعال شود و همه بخش‌ها باید دست به دست هم دهند تا منابع طبیعی موجود در کشور حفظ شود؛ اگر مثلاً ۵۰ سال پیش و در زمان احداث ذوب آهن اصفهان تصور درستی در جهت حفاظت از منابع آب در اصفهان داشتیم امروز با وضعیت فعلی زاینده رود مواجه نبودیم.
فاضلی در پایان با بیان اینکه «جای ذوب آهن در اصفهان نبود»، تاکید کرد: ذوب آهن باید در جایی احداث شود که یا رودخانه‌ای داشته باشد که در آن کشتیرانی انجام شود یا با فاصله‌ای حدود ۱۰۰ کیلومتری ساحلی احداث شود که بتوان با لوله کشی آب را به آنجا منتقل کرد؛ چراکه به راحتی می‌توان سنگ آهن را حمل کرد اما نمی‌توان جامعه‌ای انسانی را از اصفهان به جای دیگری منتقل کرد.
