به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از آرمان، سرانجام مردم در انتخابات شرکت می‌کنند تا 290نماینده را به مجلس شورای اسلامی بفرستند. قوه مقننه به عنوان یکی از قوای سه‌گانه، در ساختار سیاسی کشور از بعد قانونگذاری اهمیتی غیر قابل انکار دارد. مطابق اصول باید هم‌وغم نماینده‌هایی که روی صندلی‌های سبز می‌نشینند کاستن از مشکلات کشور باشد. مجلس شاخص مردمسالاری است و نماینده‌ها کارگزارانی برای کاستن از نقاط ساکت قانون هستند و در برابر کاری که می‌کنند حقوق می‌گیرند؛ حقوقی که حق آنهاست و چنان که در تسنیم آمده؛ در سال 98 عدد سرراست 10 میلیون تومان به آنها تخصیص یافته است.
سال قبل حدود 5/8 میلیون تومان بود. یک ضرب و تقسیم سرانگشتی معلوم می‌کند که هر نماینده در طول چهار سال نمایندگی 480 میلیون تومان دریافت می‌کند. علاوه بر آن هزینه دفتر نمایندگی در تهران، هزینه خودرو، هزینه اجاره مسکن، هزینه تامین خودرو در حوزه انتخابیه، هزینه دفتر نمایندگی در حوزه انتخابیه، هزینه پرواز‌های داخلی یا خارجی انجام ماموریت، هزینه یک محافظ یا مسئول دفتر، هزینه راننده و پاداش نمایندگی که سه ماهه پرداخت می‌شود، جزو ردیف‌های دریافتی نمایندگان مجلس است، اما به راستی آنچه که نماینده‌ها در طول یک دوره نمایندگی به دست می‌آورند، همین است؟
اگرچه رقم‌ها متفاوت است اما فیش‌های حقوقی منتشر شده نشان می‌دهد که دریافتی نماینده‌ها بیش از 30 میلیون تومان است. ضمن اینکه برخی نمایندگان در پاسخ گفته‌اند: نمی‌دانم رقم دقیق دریافتی‌ام چقدر است! البته محمود صادقی نماینده تهران می‌گوید که دریافتی نمایندگان از هزینه دفتر نمایندگی تا عبور و مرور و مسکن و سفر‌ها و هزینه‌های مختلفی است که نمایندگان هر ماه می‌پردازند. صادقی اضافه می‌کند: گاهی این‌طور مطرح می‌شود که یک نماینده حقوق می‌گیرد و می‌گذارد توی جیبش که این‌طور نیست.
جنگ؛ در شهر کوچک شمالی!
آنچه شایسته توجه است این است که عده‌ای تا مرزهای سرشکستن برای ورود به مجلس از خود انگیزه نشان می‌دهند. گفته شده که برخی از نماینده‌ها برای ورود به مجلس هزینه‌های میلیاردی می‌کنند. در یکی از شهرهای کوچک شمالی دو نامزدی که با هم رقابت می‌کردند، آرام‌آرام وارد بخش‌های خشن ماجرا شدند اما قبل از آن یکی از نماینده‌ها سفره‌ای پهن کرد و مردم شهر کوچک شمالی را به صرف شام دعوت کرد. گفته می‌شد که نماینده آن شب به هشت هزار نفر شام داده و در این بین به برخی از مهمانانی که به او قول همکاری «همه‌جانبه» داده بودند، تراول‌های پنجاه هزارتومانی داد. ماجرای ورود به مجلس از مجرای شهر کوچک بارانی آنقدر مهم بود که یکی از نماینده‌ها گروهی رای دهنده تازه نفس را از استانی دیگر آورد اما رقیب هشیار بود و مردانش اتوبوس‌ها را در ورودی شهر متوقف کردند و برگرداندند. شاید سوالی ایجاد شود که اگر دریافت مالی همین باشد که گفته می‌شود، چنین جزمیتی برای ورود به مجلسی با این اندازه از فشار سیاسی و روانی چه توجیهی دارد؟ شاید گشت و گذاری شتاب‌زده هم در خبرها بتواند تا حدی نشان دهد که اگر اخلاق وجود نداشته باشد، جایگاهی مانند مجلس تا چه اندازه می‌تواند در کسب رانت‌های سنگین کارگشا باشد. بهزاد نبوی که سابقه نایب‌رئیسی مجلس را دارد گفته است: موضوعات اخیر که درباره فساد مطرح می‌شود خاص این مجلس نیست و در مجالس دیگر هم وجود داشته است. او به وضعیتی اشاره می‌کند که نماینده‌ای از مدیرعامل ایران‌خودرو می‌خواسته که افرادی را استخدام کند؛ نه یک نفر و دو نفر و ده نفر... 164 نفر! صرف نظر از سخنان بهزاد نبوی که در انصاف نیوز آمده، ماجرای تلخ تغییر کاربری زمین در خیابان درختی سعادت‌آباد همچنان مثل سنگی درگلوی رسیدگی باقی‌مانده و به پرونده‌ای ناسور تبدیل شده است. محمدجواد حشمتی معاون دادستان کل کشور، دراین باره گفته است: این پرونده در دست رسیدگی دادسرای ویژه زمین‌خواری قرار دارد و به جاهای خوبی نیز رسیده است. به راستی نمایندگی و زمین‌خواری چطور با هم جمع می‌شوند؟
برخورد سیاسی یا اصولی؟
وقتی خبر بازداشت دو نماینده در ارتباط با مافیای خودرو منتشر شد، تقریبا کسی تعجب نکرد. هرچند هنوز هم کسانی که بی حرفی از کنار این خبر گذشتند منتظرند ببینند عاقبت این پرونده به کجا کشیده می‌شود. اما یکی از سخت‌ترین واکنش‌ها را احمد توکلی نشان داد و بعد از آنکه دو نماینده با پادرمیانی رئیس مجلس و با تودیع وثیقه از بازداشت رها شدند، نوشت: «مساله مشارکت دو نماینده بازداشت شده در سوداگری طلا نیز مطرح است که دادستان وقت تهران به اطلاع جنابعالی رسانده بود. ما مطلع هستیم که جنابعالی در حاشیه نامه نوشته‌اید که مساله روشن‌تر از آن است که نظر هیات را احتیاج داشته باشد.
حق با شما بود ولی عجیب است که درباره آن دو توصیه کردید و اعضای هیات نظارت به آن تشخیص شگفت‌آور رسیدند». کلماتی که توکلی در اعتراض خود به‌کار برده چنان انرژی سنگینی دارد که تعجب برانگیز می‌نماید. آیا به‌راستی وضعیت برخی نماینده‌های مجلس تا اینجا رسیده است؟ اگر رسیده باشد، چرا تا امروز باید ادامه داشته باشد و مگر جدا کردن افرادی که چنین شائبه‌ای اطراف آنها وجود دارد از مناصب مدیریتی چقدر سخت است؟ در عین حال موضوع دو نماینده در مجلس بررسی شده و کسانی نظر داده‌اند که چنین نبوده که توکلی می‌گوید. در این صورت چرا باید توکلی کاری کند که شائبه حرکت‌های جناحی بر او وارد شود؟ مثل کاری که گروهی از اصولگرایان کردند و از زاکانی گرفته تا مجری تلویزیون در برابر مدیریت قبلی قوه قضائیه جبهه گرفتند و با این کار به شکلی عجیب احتمال سیاسی‌کاری را بالا بردند.
