اقتصاد آنلاین – سجاد رفیع؛ سال‌هاست که کشور استونی را به عنوان پیشگام منطقه شرق و مرکز اروپا در حوزه‌هایی مانند دولت الکترونیک و فین‌تک می‌شناسند. با این حال، نام این کشور این بار به واسطه برنامه بلند پروازانه آن برای کاهش چشمگیر میزان استفاده از سوخت‌های فسیلی در حوزه حمل و نقل، بر سر زبان‌ها افتاده است.
تاوی آس وزیر امور اقتصادی و حمل و نقل استونی ماه گذشته، از برنامه 15 ساله این کشور به منظور تحقق هدف کشورهای عضو اتحادیه اروپا مبنی بر قطع انتشار گاز کربنیک تا پایان سال 2050 پرده برداشت. در همین راستا، مقامات استونی در گام نخست به دنبال کاهش 38 درصدی انتشار گازهای گلخانه‌ای در این کشور تا سال 2025 (در مقایسه با سال 2018) هستند.
به طور کلی، علیرغم برخی اقدامات صورت گرفته در استونی، این کشور تا امروز در کاهش میزان انتشار ذرات آلاینده هوا ناکام بوده است. در همین رابطه، استونی در سال 2018، بیش از یک میلیون تن CO2 (معادل میزان انتشار این گاز در سال 1991) تولید نموده است. تعداد خودروهای شخصی در این کشور (بر خلاف بسیاری از کشورهای این منطقه) نسبت به جمعیت آن بسیار بالا است. در حال حاضر، به ازای هر هزار نفر، 563 خودرو در استونی وجود دارد. نکته قابل توجه دراینجا، عمر بالای بسیاری از این خودروها می‌باشد. هم اکنون، عمر بیش از 70 درصد از خودروهای این کشور بیش از 10 سال است. مساله‌ای که نقش بسزایی در آلایندگی هوای آن ایفا می‌کند.
برنامه مقامات استونی برای ایجاد تغییر در این وضعیت، نه مبتنی بر طرح‌های نوآورانه بلکه شامل استفاده از روش‌های کلاسیک در این زمینه است. در همین رابطه، ارتقاء کیفیت سوخت وسایل حمل و نقل عمومی، تقویت فرهنگ عدم استفاده از خودروهای شخصی و همچنین ایجاد مکانیزمی برای انتقال هزینه‌های مرتبط با آلایندگی به تولیدکنندگان آن (Polluter Pays Principle) به ویژه در پایتخت (محل انتشار 46 درصد از کل گازهای گلخانه‌ای در کشور) از جمله سیاست‌های مسئولان این کشور در این حوزه می‌باشد. دریافت وام 95 میلیون یورویی شرکت ملی راه‌آهن استونی از بانک سرمایه‌گذاری اروپا (EIB) با هدف گسترش و نوسازی شبکه ریلی، از دیگر اقدامات مهم این کشور در این زمینه است.
استونی علاوه بر کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای، به دنبال رفع چالش تصادفات گسترده جاده‌ای از طریق اجرای این برنامه است. مساله‌ای که سالانه منجر به تحمیل بیش از 1.5 میلیارد یورو هزینه بر بدنه اقتصاد این کشور می‌شود. با این حال، اتکای بیش از حد مقامات استونی بر راه‌حل‌های کلاسیک و البته پر هزینه و عدم توجه کافی به طرح‌های نوآورانه و فناوری‌های نوین، تحقق اهداف این برنامه را مورد تردید جدی قرار داده است.
