به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از روزیاتو، این منطقه مسکونی که یکی از بحث برانگیزترین پروژه های عمرانی تاریخ کشور مالزی است و توسط «کانتری گاردن» بزرگ‌ترین توسعه‌دهنده املاک چین ساخته شده، در جوهور بهرو درست در شمال سنگاپور واقع شده است.
شهر جنگلی وسعتی برابر با هزار و ۷۴۰ هکتار، چیزی حدود چهار برابر کشور موناکو دارد که ابتدا انتظار می‌رفت حدود ۷۰۰ هزار نفر در املاک آن ساکن شوند. اما تا سال ۲۰۱۹ تنها حدود ۵۰۰ نفر در آن زندگی می‌کردند و گفته می‌شود اکنون جمعیت ساکنین آن به چند هزار نفر رسیده که همچنان کمتر از ۵٪ تعداد ساکنان مورد انتظار است.
آپارتمان‌های لوکس اما خالی از سکنه
بسیاری از مردم محلی چیزی درباره شهر جنگلی نمی‌دانند و برخی آن را منطقه‌ای محصور توصیف می‌کنند. با عبور از ورودی شهر احساس می‌کنید وارد صحنه یک فیلم آینده نگرانه شده‌اید. نشانه‌های توسعه در همه‌جا دیده می‌شود: ده‌ها ساختمان آپارتمانی لوکس، گالری‌ها، مرکز خرید، یک مدرسه بین المللی و دو استراحتگاه چیزهایی هستند که جلب توجه می‌کنند. اما نشانه‌ای از زندگی نیست.
وقتی به جزیره احیاشده می‌رسید، متوجه برچسب «فروش فوری» یا «فروخته شده» روی درِ آپارتمان‌ها می‌شوید. کانتری گاردن که از اظهار نظر درباره تعداد ساکنین شهر جنگلی خودداری می‌کند، می‌گوید تا به امروز بیش از ۲۰ هزار واحد مسکونی به فروش رفته است. با این حال مشخص نیست دقیقا چند واحد آپارتمان در این شهر ساخته شده است.
قیمت سرسام‌آور املاک
قیمت‌ها در چند سال گذشته و در جریان توسعه افزایش یافته‌اند. در سال ۲۰۱۷ قیمت آپارتمان در شهر جنگلی از ۱۷۰ هزار دلار شروع می‌شد و حالا این آپارتمان‌ها ۱.۱۴ میلیون دلار هم فروخته می‌شوند. این در حالی است که قیمت فروش ملک در جوهور باهرو، جایی که شهر جنگلی در آن قرار دارد، ۱۴۱ هزار دلار و متوسط حقوق سالانه در مالزی حدود پنج هزار و ۶۵۱ دلار در سال است.
سازه‌هایی عظیم و فاقد حضور انسانی
از آن سو، خیابان‌های منتهی به مجتمع آپارتمانی کیلین که آنقدر بزرگ به نظر می‌رسد که بتواند صدها نفر را در خود جای دهد، خالی‌اند و تنها یک یا دو ماشین در آن دیده می‌شود؛ موضوعی که بارها و بارها در طول بازدید از این شهر به چشم می‌خورد: سازه‌هایی ساخته شده در مقیاسی عظیم و تقریبا فاقد هرگونه حضور انسانی.
تمام مغازه‌هایی که در این مجتمع می‌بینید بسته، خالی یا متروکند و به نظر می‌رسد بسیاری از فضاهای خرده فروشی به عنوان انبار استفاده می‌شوند.
در رستوران‌ها و غذاخورهایی که تعدادشان از انگشتان یک دست هم کمتر است تعداد انگشت شماری از مردم دیده می‌شوند. دو استراحتگاه در شهر جنگلی وجود دارد که ظاهرا یکی از آنها دو سال است که تعطیل است. درهای رنگی هتل مارینا بسته است و تنها یک نگهبان در لابی حضور دارد. تنها هتل دیگری که در حال توسعه است هتل گلف شهر جنگلی نام دارد.
تنها دلیل بازدید مردم: نوشیدن الکل
شاید تنها در ساحل این شهر بتوان نشانه‌هایی از زندگی را دید. تابلوهایی که به مردم هشدار می‌دادند در اقیانوس شنا نکنند و تنها یک قایق که در ساحل لنگر انداخته است.
ده‌ها بطری الکل در ساحل دور انداخته شده و این در حالی است که قانون کشور، مسلمانان مالزیایی را از نوشیدن الکل و فروشندگان را از فروش آن منع می‌کند. مالیات الکل در این کشور بسیار بالاست و به گفته شهروندان مردم تنها برای نوشیدن نوشیدنی از شهر جنگلی بازدید می‌کنند.
بمب ساعتی زیست محیطی
اما مشکلات شهر جنگلی مالزی عمیق‌تر از این‌هاست. به‌طوری که برخی کارشناسان آن را به عنوان یک بمب ساعتی زیست محیطی توصیف می‌کنند. حدود ۱۶۳ میلیون متر مکعب شن و ماسه برای ساخت این شهر به اقیانوس ریخته شده است. به گفته برخی کارشناسان سرعت ساخت و ساز همراه با احیای زمین ترکیب خطرناکی است.
افراد محلی معتقدند ساخت شهر جنگلی تلفات زیادی برای ماهیگیران روستاهای مجاور نیز در پی داشته است و بسیاری پیش از اینکه بتوانند ماهی بگیرند می‌میرند. گفته می‌شود کانتری گاردن ۲۵ میلیون دلار به عنوان غرامت به حدود ۲۵۰ ماهیگیر به دلیل تلفات در صید هزینه کرده است.
کانتری گاردن بر این باور است که این پروژه در آینده رشد خواهد کرد، اگرچه اعتراف می‌کند این آینده ممکن است خیلی هم نزدیک نباشد.
