پروتکل‌های بهداشتی تعریف‌شده در باشگاههای ورزشی و استخرهای شنا، یکسان است. اولین اقدام لازم، نصب تراکت‌های آموزشی در ورودی استخرهاست. شست‌وشو، نظافت و گندزدایی مستمر سطوح و سرویسهای بهداشتی هم جزو کارهایی است که استخرها باید انجام دهند. ضدعفونی و گندزدایی سطوح و دستگیرهها نیز باید بعد از هر شیفت کاری انجام شود. طبق دستورالعمل‌های بهداشتی، مواد گندزدا باید روزانه تهیه شود؛ موادی که با وایتکس و آب سرد یا ولرم برای ضدعفونی کردن سطوح آماده می‌شود. به جز این موارد، رعایت اصول گندزدایی، استفاده از ماسک، دستکش و شیلد نیز برای پرسنل استخرهای روباز و باشگاههای ورزشی اجباری است؛ مواردی که این روزها، از اوجب‌واجبات است و از این به بعد، به عنوان یک اتفاق همیشگی باید به آنها نگاه کرد. هرچند پروتکل‌ها خیلی ساده به نظر میرسد، اما رعایت آن برای بسیاری از استخرها و پارکهای آبی دشوار بوده و منجر به تعطیلی آنها شده است.
رعایت بیش از اندازه پروتکل‌ها
حقیقت این است هیچ تحقیقی که نشان دهد ویروس کرونا از طریق آب هم قابل انتقال است یا کلر درون آب استخرها می‌تواند باعث مرگ ویروس شود یا نه، انجام نشده است و تنها چیزی که می‌دانیم این است که تا به حال هیچ ویروسی در آب کلردار انتقال پیدا نکرده و بسیاری از مواد گندزدایی مناسب مقابله با کرونا، بر‌پایه کلر است و این می‌تواند ما را امیدوار کند که ویروس در آب استخرها وجود نداشته باشد. طبق نظر سازمان بهداشت جهانی نیز در یک لیتر آب باید بین یک و نیم تا هفت قطره کلر وجود داشته باشد تا آن آب را برای شنا کردن مناسب بدانیم. مدیر یکی از استخرهای روباز جنوب تهران با اشاره به استانداردهایی که سازمان بهداشت جهانی برای ضدعفونی کردن آب استخرها در روزهای همه‌گیری کرونا تعیین کرده است، به ما می‌گوید: «آن چیزی که مورد تایید وزارت بهداشت است و از طرف سازمان بهداشت جهانی تدوین شده، استفاده یک تا 3 درصدی از کلر در آب استخرهاست.» به گفته او، آنها در استخر روبازشان که البته با نصب چند سرسره آبی به یک پارک آبی کوچک تبدیل شده، حتی بیشتر از میزان کلر مورد تایید پروتکل‌های جهانی برای گندزدایی از آب استخر استفاده می‌کنند. او می‌گوید به جز این کار، آنها رختکن‌ها و وسایل اطراف استخر را نیز هر دو ساعت یک بار با الکل ضدعفونی می‌کنند. یکی از مدیران استخرهای روباز در مرکز تهران هم می‌گوید که در استخر او، به همه پروتکل‌های بهداشتی وزارت بهداشت توجه می‌شود و آب استخر هم دو بار در روز، یک بار صبح و یک بار ظهر تعویض می‌شود!
تعویض روزانه آب استخرها محال است
«آب هیچ‌کدام از استخرهای تهران، نه روباز و نه سرپوشیده، هر روز تعویض نمی‌شود، شاید ماهی یکبار عوض شود، ولی هر روز امکان ندارد.» این را یکی از مدیران استخرهای معروف در جنوب‌غرب تهران می‌گوید. به گفته او، تنها راه پاکسازی آب استخرها، بالا‌بردن درصد استفاده از کلر است و به نظرش، همان میزانی که برای پاکسازی آب استخر هم استفاده می‌شود، می‌تواند ویروسی مانند کرونا را بکشد یا قابلیت انتقال آن به افراد دیگر را از بین ببرد. او همچنین تعریف می‌کند که خودش برای پاکسازی آب استخرش از کلر 5/1 درصد استفاده می‌کند، درصدی که البته از نظر او، برای جلوگیری از انتقال ویروس مناسب است. در استخر روباز این شخص، پروتکل‌های بهداشتی به ضدعفونی‌کردن رختکن‌ها و سطوح خلاصه می‌شود و برای این که فاصله‌گذاری اجتماعی هم رعایت شود، تعداد افراد کمتر از ده نفر در هر نوبت استخر، اجازه ورود دارند. اتفاقی که البته هزینه زیادی را برایش داشته، اما بازهم از بسته‌بودن استخر و صفرشدن درآمدها برایش بهتر بوده است.
موج اخراج کارکنان
درست است که بسیاری از استخرهای روباز، به خاطر فشار هزینه‌ها، تعطیلی را انتخاب کرده‌اند، اما استخرهایی هم هستند که با وجود سختی رعایت پروتکل‌ها و کمبود مشتری، سعی دارند روی پا بایستند و کار کنند؛ هرچند که برای زنده‌ماندن، دست به کارهای ناجوانمردانه‌ای زده‌اند. استخر معروف منطقه غرب تهران، یکی از همان استخرهای روباز است. به گفته مدیر این استخر معروف، در ورودی استخرش، حوضچه وجود دارد و اطراف این حوضچه و محل جاکفشی بعد از استفاده مهمان، ضدعفونی می‌شود. همچنین آن‌طور که او تعریف می‌کند، قبل از ورود به استخر، تب‌سنجی انجام می‌شود و اسپری ضدعفونی‌کننده و دستکش یکبار مصرف هم به همه مهمانان داده می‌شود تا در زمان حضور در محوطه استخر و رستوران‌ها از آنها استفاده کنند. او می‌گوید: «ما هر روز، تمام محوطه کفشداری و رختکن را ضدعفونی می‌کنیم. وضعیت سلامت کارکنان توسط نماینده وزارت بهداشت تایید شده و برای بهترشدن شرایط تهویه در فضاهای بسته، سیستم تهویه درنظر گرفته‌ایم.» کارهایی که شاید پسندیده باشد، اما همه اینها باعث اخراج چند نفر از کارکنان این استخر روباز شده است.
دل پُر مشتریان ناراضی
درست است که استخرهای روباز، ملزم به رعایت پروتکل‌ها هستند، اما از نظر برخی مشتری‌ها، بعضی از آنها توجهی به رعایت پروتکل‌های بهداشتی ندارند. یکی از مشتریان همیشگی یکی از استخرهای روباز غرب تهران به ما می‌گوید: «من مشتری ثابت این استخر هستم، اما بعد از شیوع ویروس کرونا، شرایط این استخر تغییر کرده و تعداد کمدهای رختکن کاهش یافته و گاهی افراد مجبورند از کمدهای مشترک استفاده کنند، اتفاقی که می‌تواند به شیوع ویروس کرونا کمک کند.» او همچنین تعریف می‌کند به جز این مساله، تعداد دمپاییها هم کم شده و گاهی افراد باید مدت زمان طولانی منتظر بمانند تا دمپایی پیدا کنند، تمهیداتی که از نظر این مشتری دائمی برای کاهش هزینه‌های مواد ضدعفونی‌کننده درنظر گرفته شده است.
او اما تنها مشتری ناراضی استخرهای روباز نیست. مرد جوانی که برای دوری از گرما به استخر روبازی در شمال تهران پناه می‌برد نیز به ما می‌گوید: «کارکنان ادعا می‌کردند برای ضدعفونی‌کردن سطوح از مواد ضدعفونی‌کننده استفاده می‌کنند، اما به چشم خودم دیدم که لکه‌های زیادی از چند روز پیش روی تخت‌های آفتابگیر این استخر مانده بود.» به گفته او، همچنین بوی کلری که بیش از اندازه استفاده شده بود نیز یکی دیگر از مشکلات این استخر روباز بود که در نهایت باعث شد آن مرد جوان تصمیم بگیرد تا دیگر به این استخر روباز پا نگذارد.
معلق هستیم
از تیرماه که آمار ابتلا به ویروس کرونا، دوباره افزایش پیدا کرد، برخی مراکز پرخطر مانند استخرها، رستوران‌ها و کافه‌ها بسته شدند. استخرها پیش از این هم از اسفندماه تا خردادماه بسته بودند، باز بودن کمتر از یک ماه اما به آنها نیامد و دوباره تعطیلی سراغشان آمد. مربی شنای یکی از استخرهای دولتی به ما از مشکلاتش می‌گوید، از این که از اسفند حقوقی دریافت نکرده و همه نیروها هم اخراج شده‌اند. او می‌گوید: «استخر ما زیرنظر پیمانکار شهرداری کار می‌کرد، بعد از کرونا و تعطیلی، پیمانکار مجموعه همه 9 پرسنل استخر را از کار معلق کرد.»
او می‌گوید با شرایط تعطیلی استخرها، حدود شش ماه حقوق دریافت نکرده، حتی حقوق تقریبا یک ماه را هم که کار کرده، به او پرداخت نکرده‌اند. هرچند پیمانکار مجموعه به او و کارکنان دیگر قول داده با بازگشایی مجدد، او و همکارانش را دوباره استخدام کند، اما از آنجا که قراردادی با رئیس استخر سرپوشیده ندارد، نمی‌تواند بیمه بیکاری دریافت کند یا برای بهتر شدن شرایط شغلی‌اش به مراجع قانونی شکایت کند. او حالا بعد از 15 سال مربیگری، این روزها را به دور از آب و در خانه می‌گذراند.
