به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران؛ البته تاکنون هیچ خبری مبنی بر بازگشایی مهدکودک‌ها نیامده و همین امر سبب نگرانی این قشر از مادران شاغل شده است. این روز‌ها درهای تمامی مهدکودک‌ها بسته هستند و مهدکودک‌ها، تنها امور اداری و آموزش مربی‌ها را در خصوص نحوه اجرای پروتکل‌های بهداشتی در مقابله با ویروس کرونا در دستور کار دارند و هیچ کودکی پذیرش نمی‌شود.
مریم مادر شاغلی که کودکی ۴ ساله دارد، درباره مشکلات این روزهای خود می‌گوید: خانواده‌ام در تهران نیستند و برای اینکه بر سر کار حاضر شوم، باید فرزندم را در مهد بگذارم. البته تا پیش از این هم ، محل کارم شیفت‌بندی شده بود و همسرم کاملاً دورکار بود و از بچه مراقبت می‌کرد. حالا نمی‌دانم از هفته آینده با بازگشایی تمامی مشاغل و اینکه همسرم هم باید در محل کارش حاضر شود، چکار باید کنم. بهتر است مسئولان ادارات و سازمان‌ها، برای این مشکل چاره‌ای بیندیشند، مثلاً می‌توانند اجازه دهند مادران دورکار باشند تا از مشکلات ناشی از بسته بودن مهدکودک‌ها برای امثال ما، جلوگیری شود.
نسرین هم که کارمند یکی از ادارات است، پسری یک ساله دارد و او را به مهد کودک می‌فرستد. او می‌گوید شرایط مادرم به شکلی است که نمی‌تواند فرزندم را نگهداری کند و حالا که در مهدها هم بسته است نمی‌دانم فرزندم را کجا ببرم. به گفته این مادر شاغل، دو ماه گذشته را با شیفت رفتن‌ها توانستم مدیریت کنم. چون شیفت‌ها را با همسرم تنظیم کرده و مشکلی در خصوص نگهداری کودکمان نداشتیم. اما در مقطع کنونی که همچنان کرونا ریشه کن نشده، حتی با باز شدن مهدکودک‌ها هم، از نگرانی‌ها کم نمی‌شود. فرزندم خیلی کوچک است و نمی‌تواند دست‌های خود را بشوید و بچه‌های مهدکودک نیز گهگاهی قاشق‌های هم را در دهان یکدیگر می‌گذارند و اسباب‌بازی‌هایشان را به دهان می‌برند. پس هر چقدر مربی‌های مهد کودک بخواهند بهداشت را رعایت کنند، باز هم نمی‌توانند از کودکان کوچک یک یا دوساله به نحو شایسته مراقبت کنند. هیچ چیزی بالاتر از سلامتی بچه نیست و من ترجیح می‌دهم مرخصی بدون حقوق بگیرم.
وی می‌افزاید: برخی از مربی‌ها هم از راه دور می‌آیند و از وسایل نقلیه عمومی استفاده می‌کنند و آلودگی را با خود به مهدکودک می‌آورند. من با بازشدن مهدکودک هم، حاضر نیستم بچه را به مهد بفرستم. اما برای امرار معاش هم اگر سر کار نروم، دچار مشکل می‌شوم، بهتر است که این دورکاری‌ها ادامه داشته باشد و شیفت‌بندی‌ها تا پایان دوره بیماری ادامه پیدا کند، تا مادران شاغل با برخورداری از امتیاز دورکاری هم کار خود را انجام دهند و هم از بچه مراقبت کنند.
سیما مادری که در یکی از بانک‌ها شاغل است می‌گوید: از اول اسفند کودکم به مهدکودک نرفته و با شیفت‌بندی توانستم در خصوص نگهداری کودکم مدیریت داشته باشم، اما از روز گذشته به‌صورت رسمی همه کارکنان بانک در محل کار حاضر شدند و امروز مجبور شدم دخترم را به خانه یکی از فامیل‌ها ببرم و از فردا هم او را هر روز از خانه یک فامیل به خانه دیگری برای نگهداری می‌برم. اما قضیه اینجاست که اگر فرزندم ناقل باشد، بیماری را به خانه‌های فامیل هم منتقل می‌کند. آنها هم نگران این امر هستند و دوست ندارند که دائماً بچه را پیش آنها بگذارم و قطعاً مشکلات عمده‌ای در این خصوص پیدا می‌کنم. متأسفانه هماهنگی بین این دو حوزه یعنی ادارات و مهدکودک‌ها وجود ندارد. ما هم که کارمند بانک هستیم، به ما گفته شده شرایط دورکاری فقط در زمان حاد بیماری برقرار است و از آنجایی که بنا شده همه چیز به روال عادی برگردد، همه مجبور هستیم بر سر کارهای خود حاضر شویم. تا پیش از شروع بیماری از آنجایی که مهدکودک فرزندم نزدیک به محل کارم بود، هیچ مشکلی نداشتم، اما حالا که این بیماری شروع شده در صورتی که مهدکودک‌ها بسته باشند، مجبور هستم گاهی دخترم را به محل کار خود ببرم. ولی چنانچه این قضیه مورد موافقت مدیرم واقع نشود و فامیل هم همکاری نکنند، ممکن است کاری را که به سختی به دست آورده‌ام و به آن نیاز دارم، از دست بدهم. واقعاً مستأصل شده‌ام و نمی‌دانم برای نگهداری از فرزندم چه باید بکنم.
سعید بابایی، مدیرکل دفتر امور کودکان و نوجوانان سازمان بهزیستی کشور نیز، با اشاره به اینکه هنوز هیچ تصمیمی در خصوص بازگشایی مهدکودک‌ها گرفته نشده، می‌گوید از آنجایی که تمامی مشاغل از دهم خردادماه بازگشایی می‌شوند، نیاز جدی و فوری است که مهدهای کودک هم بازگشایی شوند. در غیر این صورت اگر اتفاقی برای کودکان مادران شاغل بر اثر مراقبت غیراصولی و غیر استاندارد حادث شود، چه کسی پاسخگو خواهد بود؟
