به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، امروز اما شرایط کمی متفاوت شده است؛ رستوران‌گردی به دلایل متفاوت مشتری‌های بیشتری پیدا کرده و تعداد رستوران‌ها و مراکز فروش غذا هم به همین نسبت و شاید کمی بیش از این نسبت افزایش یافته است. امروز در هر منطقه از تهران که ساکن باشید مطمئنا در نزدیکی شما خیابان یا میدانی وجود دارد که در آن تعداد زیادی رستوران ایرانی، فست‌فودی، کبابی، رستوران ایتالیایی، آشکده، طباخی و جگرکی به فاصله‌ای اندک از یکدیگر فعالیت می‌کنند و مشتری هم دارند.
تغییر سبک زندگی به تنهایی یکی از عوامل مهم و تأثیرگذار بر افزایش تعداد مراکز فروش غذای آماده است. افزایش تعداد زنان شاغل، تغییر ذائقه مردم به‌ویژه نسل جوان و نوجوان و میل به تجربه طعم‌های متفاوت و آشنایی با غذای دیگر کشورها، در کنار نبود گزینه‌های بهتر برای گذران اوقات‌فراغت، باعث شده میل به رستوران‌گردی و به‌ویژه فست‌فودگردی در سال‌های اخیر رشد جهشی داشته باشد. از سوی دیگر، در شرایطی که تورم و رکود اقتصادی قدرت خرید مردم را کاهش داده و بیشتر کسب‌وکارها را با رکود مواجه کرده است، از نظر بسیاری از کسانی که به‌دنبال ایجاد شغل و درآمد هستند، غذا تنها گزینه مطمئنی است که می‌توان بر آن سرمایه‌گذاری کرد؛ عقیده‌ای که گرچه درست است ولی شرط و شروطی دارد و برای همه درست از آب در‌نمی‌آید.
حریم صنفی نداریم
فردوس شرق بلواری در غرب پایتخت است که چند سالی است به بورس غذافروشی در این منطقه تبدیل شده است. در طول 3کیلومتر و 300متری این بلوار بیش از 30 اغذیه‌فروشی، فست‌فود و رستوران ایرانی و ایتالیایی فعالیت دارد که به‌طور میانگین می‌شود هر 100متر یک واحد صنفی. به جز 3 فست‌فود بزرگ و موفقی که در چهارراه رامین سال‌هاست به فعالیت خود ادامه داده‌اند سایر واحدهای صنفی این راسته جدید محسوب می‌شوند و ساکنان منطقه هر روز شاهد تغییرات نام و فعالیت این واحدها هستند؛ مغازه‌هایی که با دیدن رونق کار و کسب چند واحد پرفروش قبلی، به راه می‌افتند ولی دوام چندانی ندارند و با همه تبلیغات و هزینه‌ای که می‌کنند کمتر پیش می‌آید طول عمرشان از 3 یا 4 ماه فراتر برود ولی باز هم به جای یک فست‌فودی تعطیل‌شده، یک فست‌فودی جدید به راه می‌افتد و سؤال این است که چرا با وجود ازدحام بالای واحدهای صنفی یکسان یا مشابه، هنوز هم مجوز جدید صادر می‌شود و هر روز شاهد تغییر کاربری مشاغل دیگر به فست‌فودی هستیم؟ رئیس اتحادیه اغذیه‌فروشان تهران می‌گوید: قبلا برای ایجاد هر واحد صنفی باید تا شعاع 400متر حریم صنفی مراعات می‌شد و در غیراین‌صورت مجوزی صادر نمی‌کردیم ولی چندسالی هست که قانون حدود صنفی برداشته شده و شاهد آن هستیم که اکثر مناطق تهران از مغازه‌های فست‌فودی و اغذیه‌فروشی اشباع شده و به مرز انفجار رسیده است. اسد‌الله احمدی‌شهریور ادامه می‌دهد: بسیاری از خیابان‌ها در مناطق مختلف تهران بدون درنظر گرفتن کشش منطقه به اغذیه‌فروشی تبدیل شده و ما با وجود انتقاد و اعتراض نسبت به این شرایط، نمی‌توانیم کاری انجام دهیم؛ چرا که مطابق قانون در صورت تأیید اداره اماکن، پلیس+10 و اداره بهداشت، اتحادیه موظف است پروانه کسب را صادر کند. او که این کار را اجحاف در حق مردم و کسبه می‌داند، می‌افزاید: امروز هزینه‌های ایجاد یک واحد صنفی بسیار بالا رفته و برای یک مغازه بزرگ باید بالای یک‌میلیارد‌تومان هزینه کرد، با این حال در بیشتر موارد این کار بدون مطالعه و تحقیق انجام می‌شود و ناموفق می‌ماند.
پارک مساوی با جریمه
صرف‌نظر از کشش منطقه و سود‌و‌زیان واحدهای صنفی، ایجاد چنین شرایطی در یک منطقه مسکونی بر ابعاد مشکلات می‌افزاید. نداشتن پارکینگ، ویژگی مشترک تمام فست‌فودی‌ها و رستوران‌های راسته‌های اغذیه‌فروشی تهران است. در حقیقت این واحدهای صنفی برای پارک خودروی مشتریانشان فقط و فقط روی ظرفیت خیابان اصلی و کوچه‌های فرعی اطرافشان حساب می‌کنند و بس و این باعث مشکلات عدیده‌ای برای ساکنان محل می‌شود. در ساعات پیک کار، مخصوصا از ساعت 7بعد‌از‌ظهر تا نزدیک نیمه‌شب در چنین مناطقی علاوه بر ترافیک سنگین در خیابان‌های اصلی، حاشیه تمام معابر و کوچه‌ها نیز از خودرو انباشته می‌شود و حتی ورود و خروج از پارکینگ هم با مشکلات زیادی همراه است. اعتراض ساکنان محل هم بیشتر موارد به جایی نمی‌رسد و تنها حاصل آن نوشتن برگه‌های جریمه برای این خودروهاست که نه مشکلی را برای اهالی حل می‌کند و نه از بازدارندگی لازم برای تکرار تخلف برخوردار است. آنها که معروفند همیشه مشتری دارند و مشتری‌ها نه‌تنها حاضرند جریمه بپردازند، بلکه ساعت‌ها در سرما و گرمای هوا پشت در مغازه منتظر می‌مانند تا نوبتشان شود. البته این شرایط فقط برای معدودی از این واحدهای صنفی برقرار است.
مشتری‌هایی که گرسنه نیستند
اینکه چرا جدیدها نمی‌توانند موفقیت قدیمی‌ها را تکرار کنند، دلایلی دارد که کیفیت کار فقط یکی از آنهاست و برخلاف آنچه در ابتدا ممکن است به‌نظر برسد، مهم‌ترین دلیل هم نیست. در حقیقت جدید یا قدیمی بودن یا حتی ارزان و گران بودن هم ملاک نیست. به گفته فعالان این عرصه در بورس‌های اغذیه‌فروشی آنچه ملاک موفقیت است، داشتن فضای بزرگ برای نشستن و دور هم بودن است و کیفیت و قیمت غذا در جایگاه‌های بعدی
قرار می‌گیرد. با کیفیت‌ترین غذا را هم داشته باشید، اگر نتوانید جایی مناسب برای دورهمی و وقت‌گذرانی مشتریانتان فراهم کنید، محکوم به شکست هستید. البته این حکم، معدود استثناهایی هم دارد ولی به هرحال یک قانون است. مالک یکی از فستفودهای موفق غرب تهران می‌گوید: موقعیت مکانی فاکتور تعیین‌‌کننده‌ای در موفقیت یک رستوران یا مغازه فست‌فودی به‌حساب می‌آید. فعالیت در بازار و مناطق تجاری شرایط متفاوتی با فعالیت در مناطق مسکونی دارد؛ چراکه منطقه مسکونی از مزیت پارکینگ عمومی برخوردار نیست و فقط می‌توان روی ظرفیت خیابان و کوچه‌های اطراف حساب کرد. وی ادامه می‌دهد: با این حال حتی اگر جای پارک مناسب هم فراهم باشد و فضای کافی و مناسب برای نشستن مشتری‌ها نباشد، نمی‌توان روی موفقیت حساب کرد. برخوردار بودن از هر دوی این مزیت‌ها کلید موفقیت حتمی یک واحد صنفی است. چیزی که فعالان این صنف بر آن متفق‌القول هستند این است که مشتری‌های رستوران‌ها و فست‌فودها تنها به‌دنبال رفع گرسنگی نیستند بلکه بیشتر نیاز دارند زمانی را فارغ از دغدغه‌های زندگی روزمره در کنار دوستان یا خانواده‌شان بگذرانند و حاضرند برای تحقق این هدف هرچقدر لازم است هزینه کنند.
هزینه‌های فست‌فودگردی
نگاهی به منوی رستوران‌ها و فستفودهای مناطق مختلف تهران نشان می‌دهد، ساکن هر منطقه‌ای که باشید هزینه‌هایتان برای یک وعده غذای آماده در این مغازه‌ها کمتر از 80-70 هزار‌تومان برای هر نفر نیست. قیمت انواع پیتزا در این رستوران‌ها بسته به مواد مورد‌استفاده، بین 40 تا 80هزار‌تومان است. نرخ انواع سالادهایی که خود یک وعده غذایی کامل محسوب می‌شوند، مثل سالاد سزار بین 30 تا 70هزار‌تومان است و انواع سوخاری‌ها بسته به تعداد تکه‌ها بین 35 تا 70هزار تومان فروخته می‌شود. فست‌فودی‌هایی که استیک هم در منوی آنها یافت می‌شود، استیک مرغ را بین 50 تا 80 و استیک گوشت را بین 100تا 140هزار تومان قیمت‌گذاشته‌اند. حتی پاستا هم این روزها جزو غذاهای گران محسوب می‌شود و یک بشقاب بزرگ آن بین 40 تا 70هزار‌تومان فروخته می‌شود. انواع ساندویچ‌ها شامل هات‌داگ، همبرگر و ساندویچ‌های فیله مرغ تنها غذاهایی هستند که هنوز می‌توان آنها را با کمتر از 50هزار‌تومان تهیه کرد، البته نه کمتر از 30هزار تومان.
نبض بازار
ساکن هر منطقه‌ای که باشید هزینه‌هایتان برای یک وعده غذای آماده در اغذیه‌فروشی‌ها کمتر از 80-70 هزار تومان برای هر نفر نیست. قیمت انواع پیتزا در این رستوران‌ها بسته به مواد مورد استفاده، بین 40 تا 80هزار تومان است. نرخ انواع سالادهایی که خود یک وعده غذایی کامل محسوب می‌شوند، مثل سالاد سزار بین 30 تا 70هزار تومان است و انواع سوخاری‌ها بسته به تعداد تکه‌ها بین 35 تا 70هزار تومان فروخته می‌شود
رعایت نشدن حریم صنفی
رئیس اتحادیه اغذیه‌فروشان تهران می‌گوید: قبلا برای ایجاد هر واحد صنفی باید تا شعاع 400متر حریم صنفی مراعات می‌شد و درغیراین‌صورت مجوزی صادر نمی‌کردیم ولی چندسالی هست که قانون حدود صنفی برداشته شده و شاهد آن هستیم که اکثر مناطق تهران از مغازه‌های فست‌فودی و اغذیه‌فروشی اشباع شده و به مرز انفجار رسیده است
