اقتصادآنلاین - صبا نوبری؛ با شروع فصل تابستان و تعطیلی مدارس بسیاری از والدین ترجیح می‌دهند فرزندان خود را برای سپری کردن اوقات فراغتشان به کلاس‌های تابستانی بفرستند. با توجه به اینکه تعداد زیادی از مادران امروزه شاغل هستند با به پایان رسیدن کار رسمی مدارس از آنجایی که ساعات کار پانسیون‌های تابستانی از صبح تا ظهر است کودکانشان را به پانسیون می‌فرستند.
برخی از این مراکز زیر نظر شهرداری و در قالب سرای محله‌ها کار می‌کنند که قیمت بسیار پایین‌تری نسبت پانسیون‌های خصوصی دارند برای مثال یک سرای محله در منطقه 2 که از ساعت6صبح تا 5بعدازظهر فعالیت می‌کند برای برنامه تابستانی خود مبلغ 500هزارتومان شهریه ثابت دریافت می‌کند و هزینه کلاس‌هایی که خود والدین آن‌ها را انتخاب می‌کنند به این مبلغ اضافه می‌شود. هزینه ناهار هم 100هزار تومان است که به صورت جداگانه دریافت می‌شود.
دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران نیز کمپ تابستانی دارد که در آن علاوه بر کلاس‌های ورزشی، موسیقی و سفالگری و مهارت‌های دیگری نیز آموزش داده می‌شود و پکیج‌های مختلفی دارد که هزینه آن از 2میلیون تومان تا 3 میلیون تومان برای دختران و پسران متفاوت است.
اما از آنجایی که تعرفه مصوبی برای پانسیون‌هایی که به صورت خصوصی فعالیت می‌کنند وجود ندارد گاهی اوقات برخی از این مراکز شهریه‌های میلیونی برای کلاس‌های خود دریافت می‌کنند و این در حالیست که نظارتی هم بر فعالیت آن‌ها وجود ندارد.
برای مثال یک پانسیون واقع در سعادت‌آباد در مجموع برای برنامه‌های خود در سه ماه تابستان 6میلیون تومان دریافت می‌کند.
در این پانسیون‌ها برنامه‌ها و کلاس‌های ورزشی، هنری و آموزشی از جمله زبان تدریس می‌شود که البته والدین می‌توانند بر اساس نیازها و علایق کودک خود از بین این کلاس‌ها چند مورد را انتخاب کنند.
از جمله کلاس‌هایی که در این دوره‌های تابستانی برگزار می‌شود می‌توان به زبان‌های انگلیسی و فرانسه، سفالگری، انیمیشن، شنا، تنیس، شطرنج و دومینو و موسیقی اشاره کرد.
هزینه این کلاس‌ها از 200هزارتومان شروع می‌شود و برای آموزش خصوصی شنا به یک میلیون و ششصد هزار تومان هم می‌رسد. این در حالیست که هزینه این کلاس‌ها به شهریه اضافه شده و هزینه ایاب و ذهاب، ناهار و صبحانه نیز هزینه جداگانه‌ای دارد که باید پرداخت شود.
با وجود اینکه برخی از این کمپ‌ها و پانسیون‌های تابستانی برای خدمات خود شهریه‌های میلیونی دریافت می‌کنند و پدران و مادران نیز که به دنبال رشد و پیشرفت فرزندان خود هستند چاره‌ای جز پرداخت این هزینهها ندارند، سوال اینجاست که آیا نباید نظارتی بر فعالیت و شهریه‌های این مراکز وجود داشته باشد؟
