به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از انتخاب، هنگامی که اداره پست مرکزی ایالات متحده( USPS) کار خود را آغاز کرد، فرهنگ استفاده از خدمات پستی چندان جا نیفتاده بود.بر همین اساس نیز برخی از رفتارهای افراد در برابر خدمات پستی عجیب بود.
در آن زمان هزینه های پست بسیار کمتر از هزینه های مسافرت بود بنابراین زمانی که خدمات پستی کار خود را آغاز کرد، خانواده های فقیر برای ارسال فرزندان خود به خویشاوندان از خدمات پستی استفاده می کردند. در یک نمونه خاص، یک دختر به مادربزرگش که در فاصله 73 مایلی بود ارسال شد.
به مرور زمان نرخ انجام این کار در سراسر ایالات متحده روندی رو به رشد داشت و بسیاری از خانواده ها اقدام به ارسال کودکان خود از طریق پست کردند. کشف این که می توان فرزندان را به شکل پستی ارسال کرد بسیار اتفاقی رخ داد و برخی خانواده ها به تقلید از یکدیگر این کار را رواج دادند.
آنها معمولا برای پیشگیری از گم نشدن فرزندشان او را به یک کارمند خدمات پستی میسپردند و تاکید می کردند که می خواهند فرزندشان به سرعت به مقصد منتقل شود. این ماجرا ادامه داشت تا این که در سال 1914 اعلام شد انسان ها حق ندارند فرزندان خود را در قالب یک کالا یا به عنوان مرسوله پستی به مقاصد گوناگون بفرستند.
