در حاشیه کلان‌شهر شیراز، به سمت جنوب شرق، کج‌راهه‌ای است با تابلویی که روی آن نوشته شده «مجتمع دام». این منطقه در حاشیه شهر شیراز و جزئی از کلان شهر شیراز است. تمام کوچه های این منطقه خاکی و پر از فاضلاب و خونابه و گل. تنها مکان آموزشی این منطقه در میان زمین یکی از همین میدان های دام در یک ساختمان اداری بنا شده و فاقد برق ، گاز ، تلفن و امکانات است.
این مدرسه عشایری 90 دانش آموز دارد با 37 پسر و 43 دختر از بچه 5/5 ساله تا 12 ساله که توسط 4 معلم مرد و یک خانم آموزش اداره می شود.سیستم گرمایشی در این مدرسه با بخاری نفتی است و هر دانش‌آموز یک بطری همراه خود دارد که هر روز صبح از خانه نفت برای بخاری نفتی کلاس شان می آورند.مسیر مدرسه تا خانه هایشان پر از گل و لای همراه با خونابه و لاشه حیوانات و سگهای ولگرد است . اهالی منطقه اکثرا عشایر هستند و یا افراد مهاجر از شهرستان های اطراف که بدلیل خشکسالی از روستاهای خود به این منطقه در شیراز مهاجرت کرده اند.
