این یکی هم می‌تواند مثل تمام آنها باشد. بستگی دارد چطور به آن نگاه کنید. خود شما چقدر پیش آمده برای تزئین سفره هفت سین نیاز به آموزش داشته باشید؟ شاید تا به حال به این مسأله فکر هم نکرده باشید. شاید از آن دسته‌ای باشید که همیشه با وسایل موجود در خانه، سفره جمع و جور هفت سین‌تان را چیده‌اید. شاید هم وقت و حوصله این کار را ندارید و ترجیح می‌دهید روزهای آخر سال گشتی در فروشگاه‌های کوچک و بزرگ شهر بزنید و هفت سین آماده بخرید و سفره را بی‌دردسر بچینید.
به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران ، جزو هرکدام از دو گروه که باشید، فرقی نمی‌کند. اصل کار همان است که سال‌های سال مرسوم بوده؛ چیدن سفره هفت سین برای استقبال از سال نو. آگهی اما به درد کسانی می‌خورد که جزو این دو دسته نیستند و دل‌شان می‌خواهد برای سفره هفت سین‌شان سنگ تمام بگذارند. با شماره تلفن آگهی تماس می‌گیرم. می‌خواهم شرایط ثبت‌نام در کلاس یک روزه را بدانم. خانم آن سوی خط توضیح می‌دهد: «کلاس‌ها از نهم اسفند شروع می‌شود. کلاس‌های یک روزه داریم که برای مبتدی‌هاست. کلاس‌های دو روزه‌مان پیشرفته است.»
کنجکاو می‌شوم بدانم فرق کلاس‌های مبتدی و پیشرفته چیست؟ صدای آن سوی خط توضیح می‌دهد: «چند مدل سفره هفت سین در کلاس یک روزه آموزش می‌دهیم که به نسبت ساده است و هر کسی می‌تواند با وسایلی که معرفی می‌کنیم درست کند. در کلاس پیشرفته، سفره‌ها کمی پیچیده‌تر است.» سفره پیچیده! این عبارت به نظرم خنده‌دار می‌آید. پیچیدگی‌اش برای چیست؟ قرار است چه کاربردی داشته باشد مگر؟! عکس‌های اینستاگرامی؟ جواب می‌دهد: «نمونه کار هنرجوهای سال گذشته را می‌توانید در اینستاگرام مؤسسه ببینید.» هزینه کلاس‌های یک روزه 150 هزار تومان و کلاس‌های 2روزه 250 هزار تومان است.
آدم با خودش فکر می‌کند با این قیمت می‌تواند بهترین سفره هفت سین را آماده بخرد و لذتش را ببرد اما خانم پای تلفن تأکید می‌کند مدل‌هایی که آموزش می‌دهند خیلی تک و خاص است و جای دیگر نمی‌توانید نظیرش را ببینید. برای ثبت‌نام هم باید زودتر اقدام کنید چون ظرفیت کلاس‌ها محدود است.
سر زدن به صفحه اینستاگرامی هنرکده ضرری ندارد. عکس‌ها با کیفیت‌های مختلف هستند و معلوم است با دوربین‌های مختلف و بوسیله افراد مختلف گرفته شده‌اند. بعضی‌های‌شان انصافا حرفه‌ای هستند. بعضی‌ها هم با گوشی تلفن همراه گرفته شده‌اند و نه چندان باکیفیت، اما قابل قبول‌اند.
کسانی که عکس‌ها را فرستاده‌اند احتمالاً آنها را در صفحه اینستاگرام خودشان هم گذاشته‌اند و کلی لایک و کامنت هم گرفته‌اند. 150 یا 250هزار تومان برای یک عکس و تعدادی لایک؟ البته حظ کار را نمی‌شود نادیده گرفت؛ همان حس خوبی که از تماشای سفره خوش رنگ و لعاب به بینندگان دست می‌دهد، با اینکه ممکن است معذب‌شان هم بکند. آخر این سفره‌ها معمولاً تا پایان تعطیلات نوروز جمع نمی‌شوند حتی گاهی تا بعد از آن. الکی که نیست. برای چیدن‌شان کلی وقت و هزینه صرف شده. تنگ ماهی که میان حجمی از تور و روبان و مروارید احاطه شده و کوزه‌های سبزه که به صورت 7طبقه روی میز پلکانی چیده شده‌اند. باقی وسایل هم کم و بیش با همان طراحی پر زرق و برق، روی سفره‌ها به چشم می‌خورند.
این سفره‌های پر نقش و نگار معمولاً یک ویژگی مشترک دارند. مقدار و حجم سین‌های‌شان به طرز اغراق آمیزی زیاد است. از هرکدام حداقل دو سه کیلو! به این ترتیب مشخص است که فضای زیادی هم اشغال می‌کنند. بعضی‌های‌شان تا میانه سالن پذیرایی آپارتمان نسبتا کوچک پیش آمده‌اند طوری که قطعاً جای زیادی برای حرکت اهل خانه باقی نمانده است که البته اشکالی هم ندارد. مهم این است که سفره، بی‌کم و کسر و نشان از سلیقه عالی خانم خانه باشد. البته عکس اینستاگرامی هم فاکتور مهمی است. هرچه باشد نوروز، فقط سالی یک بار است و باید نهایت استفاده را از آن برد. در این میان گاهی رقابت آنقدر زیاد است که هرکس زودتر عکس‌اش را آپلود کند، یک جورهایی پیشرو محسوب می‌شود و آه از نهاد بقیه برمی‌آورد که‌ای کاش ما اول بودیم! البته بعضی‌ها برای اینکه از قافله عقب و پشت خط شلوغ اینترنت لحظات شروع سال جدید باقی نمانند، قبل از تحویل سال عکس سفره‌شان را در اینستاگرام می‌گذارند و سال نو را پیشاپیش تبریک می‌گویند. اینها دیگر حسابی زرنگ‌اند.
آگهی تبلیغاتی ممکن است این فکر را در ذهن ایجاد کند که شرکت‌کنندگان در این کلاس‌ها شاید به دنبال کسب درآمد از راه درست کردن سفره‌های هفت سین باشند، شاید هم نه؛ به هرحال فعالیت چنین هنرکده‌ای قطعاً بر اساس نیاز موجود شکل گرفته؛ نیاز به دیده شدن، حتی با سفره هفت سین.
