به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایران آنلاین، گفته می‌شود نزدیک به 200 هزار معتاد به الکل در کشور وجود دارد. اما روشن نیست که این 200 هزار نفر فقط معتادان به الکل هستند یا مصرف کنندگان؟ مصرف کنندگانی که زمزمه های در گوشی می گوید سن شان به زیر 15 هم رسیده است. مگر می شود فقط 200 هزار نفر مصرف کننده الکل باشند در حالی که سالانه چیزی نزدیک به 150 نفر فقط بر اثر مسمویت الکل جان خودشان را از دست می دهند؟!
بعضی از خبرها می گوید، هفته ای دو نفر بر اثر مصرف الکل نابینا می شوند. سال گذشته فقط در عرض یک ماه 355 جوان در کرمان دچار مسمومیت الکلی شدند؛ آمار نابینایی و حتی مرگ در برخی استان های دیگر مثل کردستان و شیراز و برخی شهرهای شمالی همچنان بالا است هرچند هیچ گاه به طور رسمی اعلام نمی شود. همه اینها در کنار هم باعث شده تا کمی باور کردن فقط 200 هزار نفر مصرف کننده، سخت باشد! عددی که چند سالی است که بر سر زبان ها افتاده. آن هم به دنبال شکایت هایی که مسئولان وزارت بهداشت از مصرف بالای الکل در جامعه مطرح کرده بودند.
موضوع آمارهای ضد و نقیص مصرف الکل وقتی عجیب تر می شود که سازمان بهداشت جهانی اعلام می کند، ایران کشور نوزدهم دنیا از نظر میزان مصرف بالای الکل به ازای هر مصرف‌کننده است. واقعا شاید این روزها دعوای اصلی بر سر عدد و تعداد مصرف کننده ها نباشد چراکه روشن است، مصرف کننده های الکل در ایران بسیار بیشتر از این رقم هایی است که اعلام می شود. اما دغدغه جدید این روزها الکل های مصرفی این جمعیت است. الکل های دست ساز که به صورت کاملا صنعتی در داخل کشور ساخته و توزیع می شوند.
آمارها می گوید که بیش از دو سوم الکل های مصرفی در داخل کشور تولید می شوند و اغلب الکل‌های دست ساز عوارض جبران ناپذیری را به همراه دارند. اینها در حالی است که رئیس گروه مطالعات اعتیاد سازمان پزشکی قانونی، اخیرا گفته بود طبق آمار وزارت بهداشت، دوسوم الکل های مصرفی، تولید داخل هستند و استانداردی برای تولید این مواد وجود ندارد. دراغلب این مشروبات، الکل های طبی با مواد دیگری مخلوط شده و ترکیب مضری به دست می آید.
اوهمچنین گفته بود احتمال اینکه در الکل های دست‌ساز متانول اضافه شود، بسیار زیاد است و مصرف این ماده عوارض جبران ناپذیری را به همره دارد. دراغلب این الکل های دست ساز، ناخالصی دیده شده است. در بررسی از نمونه های مختلفی که برای بررسی به پزشکی قانونی ارجاع داده شده، علاوه بر الکل، مقادیر متفاوتی از متانول و دیازپام و ترامادول و غیره نیز دیده شد که همین مسئله ضریب بروز عوارض را افزایش می دهد. در مواردی که به جای اتانول یا الکل، فرآورده دیگری استفاده شود با توجه به اینکه می تواند روی عصب چشم تاثیر بگذارد، عوارضی از جمله نابینایی را به دنبال خواهد داشت.
البته به نظر می رسد این مقام مسئول هم گلایه مختصری از مخفی نگه داشتن این آمار و اطلاعات داشته است چرا که با اشاره به کاهش سن مصرف کننده های الکل گفته بود که «اغلب مصرف کنندگان مشروبات الکلی در سن زیر ۳۵ سال هستند و در بعضی موارد شاهد این هستیم که در مجالس عروسی، مشروبات الکلی سرو می شود و در این شرایط حتی روی سن مصرف کنندگان هم نظارت یا کنترلی وجود ندارد و فرزندان خانواده نیز به سمت مصرف سوق داده می شوند.»
رئیس گروه مطالعات اعتیاد پزشکی قانونی با بیان اینکه مصرف مشروبات الکلی نسبت به گذشته زیاد شده است، گفت: علت این افزایش مصرف را می توان در عدم اطلاع رسانی و عدم آگاهی خانواده ها دید. طوری که بسیاری از افراد فکر می کنند که مصرف مشروبات الکلی تنها منع شرعی دارد، در حالی که عوارض جبران ناپذیر بسیار زیادی در انتظار مصرف کنندگان این نوع از مخدرها است. مصرف این نوع مواد در کشورهای غیرمسلمان نیز از قواعد خاصی پیروی می کند و قانون محدودیت سن فروش اعمال می شود که این سن بین ۱۶ تا ۱۸ سال و حتی تا ۲۱ سال متغیر است. در کشورهای اروپایی همچنین قوانین سختی برای رانندگی با مستی وضع شده است که حتی به رانندگی با نوشیدن مقداری الکل (متغیر در کشورها) مجازات های سنگین مثل ممنوعیت مادام العمر از رانندگی را به همراه دارد.
آمارهای ضد و نقیض اما باورنکردنی مصرف الکل به اضافه تشکیل ۳هزار فقره پرونده رانندگی در حال مستی آن هم فقط در سال های گذشته موج نگرانی ها را بیشتر کرده است. نگرانی و زنگ خطر. نگرانی از واقعیتی که سال هاست به جای یافتن راه حل، آن را پنهان کرده ایم. برای این تعداد مصرف کننده الکل در کشور، فقط یک مرکز ترک اعتیاد الکل وجود دارد آن هم در شرایطی که هیچ برنامه یا پژوهشی برای یافتن راهکار در این باره انجام نشده است
