به گزارش اقتصادآنلاین؛ منصور یزدیزاده، مدیرعامل ذوبآهن اصفهان در خصوص مدیریت خود در این مجموعه گفت: شرکت ذوبآهن اصفهان، یکی از بزرگترین شرکتها در کشور است و فعالیت هر شخصی در این مجموعه، نوعی افتخار محسوب میشود. همچنین فردی که از بدنه مجموعه در جایگاه مدیرعامل قرار میگیرد، از بسیاری جزئیات، پتانسیلها و ظرفیتها آگاه است.
وی افزود: تلاش ما این است که از تجربه مدیران پیشین شرکت و اشخاص تأثیرگذار استفاده کنیم. اعتقاد همیشگی بنده، باقیماندن بهعنوان یک کارشناس بوده است تا از اقدامات دستوری جلوگیری شود. تلاش ما این است که از تمام افکار کارشناسی که همسو با سیاستهای کلان مجموعه هستند، استفاده کنیم و من در این زمینه، نمره قبولی به خود میدهم. اما هنوز ظرفیت برای انجام اقدامات دیگر وجود دارد و زمانی که شما در این جایگاه قرار میگیرید، انتظارات زیادی از خود خواهید داشت.
شرایط ذوبآهن در ابتدای شروع مدیریت یزدیزاده و حال حاضر
مدیرعامل ذوبآهن اصفهان در خصوص مدیریت خود در این شرکت اظهار داشت: همانطور که اشاره کردم، من چهار سال پیش از شروع مدیریت در مجموعه ذوبآهن، بهعنوان عضو هیاتمدیره فعالیت میکردم و با بسیاری از مشکلات و موانع این شرکت درگیر بودم. من حدود ۹ ماه از ذوبآهن جدا شدم و بهعنوان مدیرعامل شرکت ملی فولاد فعالیت کردم. در زمان فعالیت در ملی فولاد، موضوع واگذاری ذوبآهن به بخش خصوصی مطرح بود و نظر من نیز بهعنوان یک کارشناس پرسیده شد.
یزدیزاده اضافه کرد: من اظهارنظرهایی در خصوص پتانسیلهای ذوبآهن مطرح کردم و اعتقاد به عدم واگذاری ذوبآهن در آن شرایط داشتم. زیرا واگذاری میتوانست برای مدیران حال حاضر مجموعه، مشکلساز شود. زمانی که این اظهارات مطرح شد، بازگشت من به ذوبآهن برای استفاده از این پتانسیلها مورد بحث قرار گرفت. در نتیجه زمانی که من فعالیت را بهعنوان مدیرعامل در این مجموعه شروع کردم، صحبتهای خودم را بهعنوان برنامه قرار دادم.
وضعیت تولید و فروش ذوبآهن اصفهان
یزدیزاده در خصوص مقایسه فرایند تولید ذوبآهن با سایر تولیدکنندگان فولاد تصریح کرد: فرایند تولید در ذوبآهن مشابه فرایندی است که در دنیا برای تولید استفاده میشود و بیش از ۷۵درصد روش تولید در دنیا، همان روشی است که در ذوبآهن مورد استفاده قرار میگیرد.
وی گفت: تصور غلطی درباره ذوبآهن وجود دارد که علت سوددهی کم آن را، استفاده از تکنولوژیهای قدیمی میدانند. این حرف، غیرکارشناسی است. زیرا کوره بلندها و ماشینآلات دیگری پس از انقلاب به این شرکت اضافه و از تکنولوژیهای مختلف در دنیا استفاده شد.
مدیرعامل ذوبآهن اصفهان خاطرنشان کرد: یکی از دلایل تفاوت فرایند تولید ما با سایر تولیدکنندگان، استفاده کم از یارانه انرژی است که به دغدغه مجلس در خصوص حذف یارانهها و هدفمند شدن آنها بازمیگردد. امروزه معیار سنجش برای واحدهای فولادی، استفاده از یارانه به میزان زیاد است و متأسفانه، ما نیز در گروه این شرکتها قرار گرفتهایم.
یزدیزاده اضافه کرد: گزارشی از سوی مرکز پژوهشهای مجلس با عنوان تابآوری صنعت فولاد در برابر افزایش حاملهای انرژی در شهریورماه سال جاری منتشر شده که اطلاعات آن مربوط به سال ۱۳۹۸ است و به میزان بهرهمندی شرکتها از یارانه انرژی اشاره میکند. در این گزارش، شرکت ذوبآهن بهعنوان استثنا معرفی و اشاره میشود سهمی که این شرکت در قیمت تمامشده از حاملهای انرژی دارد، حدود ۵۰درصد است. درحالیکه این میزان برای سایر تولیدکنندگان، ۱۰درصد است.
وی افزود: زمانی که این تفاوت نرخ انرژی در یک مجموعه نمایان میشود، طبیعی است که باید رفتار متفاوتی نسبت به این مجموعهها در پیش گرفت. زمانی که بحث تولید و قیمت تمامشده مطرح میشود، باید شرکتها (یعنی واحدهایی که از یارانه انرژی، کمترین و بیشترین بهره را میبرند) را از یکدیگر تفکیک کرد. بحث ما این است که شرایط، مساوی شود و پس از آن مقایسه صورت گیرد.
مدیرعامل شرکت ذوبآهن اظهار داشت: این شرکت در گذر زمان، اغلب تجهیزات مهم و فرایندهای تولید خود را اصلاحکرده است و به طور حتم با اجرای برنامههای پیشرو، شرایط بهتر خواهد شد. ذوبآهن در شرایط فعلی و در مقیاس جهانی، چارهای ندارد جز اینکه محصولاتی با ارزش افزوده بالاتر تولید کند. این موضوع، ناشی از پشتوانه فرایند تولید است و فولاد خالص تولید میکند (نوع فرایند تولید که موجب تولید ریل شد) و باید سمتوسوی تولید خود را در جهت تولیدات با ارزش افزوده بالاتر ببرد و هزینههای خود را برای رقابت در داخل، کنترل کند.
یزدیزاده تصریح کرد: پیشنهادی از سوی من در دولت قبلی که مسئولان به اصفهان آمده بودند، مطرح شد. پیشنهاد من، صادر کردن تمام محصولات ذوبآهن (سبدی شامل محصولات متفاوت مانند شمش، میلگرد، تیرآهن و...) بود. زمان طرح این پیشنهاد، ارزش صادرات ما یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلار بود. حدود ۳۰۰ میلیون دلار را برای واردات حاملهای انرژی مانند ذغال نیاز داریم. ما آمادگی داریم که تمام ارز مربوط به صادرات را به دولت اختصاص دهیم و ارزی را که در خارج از کشور وجود دارد و منشأ آن بهنوعی مرغوب نیست، برای واردات استفاده کنیم.
وی خاطرنشان کرد: معنای این موضوع، توان ذوبآهن برای تولید محصولاتی است که در مقیاس جهانی هم از نظر کیفیت و هم از نظر درآمد و سودآوری، قادر به رقابت هستند. اگر نگاهی به صورتهای مالی شرکتهای فولادی کنید، عملکرد آنها از منظر سودآوری مشابه ذوبآهن است. صنعت فولاد، صنعت سودآوری نیست و دولتها، تکیه زیادی به آن ندارند و بیشتر به استراتژیک بودن این صنعت تکیه میکنند.
مدیرعامل ذوبآهن اصفهان گفت: اگر بخواهیم به ذوبآهن اصفهان واقعبینانه نگاه کنیم، باید از این مجموعه درخواست مدل (طرح پیشنهادی) برای تولید محصولات مورد نیاز کشور و توان صادراتی برای تأمین نیاز ارزی دولت کنیم.
ریل و شمش در سبد محصولات ذوبآهن
یزدیزاده بیان کرد: مقاطع، ارزش افزوده بیشتری دارد و در رتبهبندی موجود از نظر سودآوری، ریل در درجه اول است و پس از آن، انواع کلافهای صنعتی و ساختمان، تیرآهن و شمش در ردههای بعدی قرار میگیرند. شمش ما، صادراتی است و قیمت شمش صادراتی در بازارهای جهانی بهتر از میلگرد است. زیرا تعرفههایی که برای واردات در کشور اعمال میشود، قیمت میلگرد را کاهش میدهد.
مدیرعامل شرکت ذوبآهن افزود: ذوبآهن از سال ۱۳۷۲، شروع به تولید ریل کرد. سال ۱۳۷۴ یا ۱۳۷۵، پیشنهادی از سوی گیپرومز مطرح شد که از طریق پروژه نورد ۶۵۰، توسعههایی صورت بگیرد و ریل تولید شود. نخستین تجربه تولید ریل در ذوبآهن به سال ۱۳۷۲ بازمیگردد، اما تجهیزات ما در بخشهای مختلف به میزان کافی نبود.
وی اضافه کرد: من از زمانی که فعالیت در ذوبآهن را شروع کردم، به بحث تولید ریل علاقهمند بودم. پروژه ریل، چندین بار در ذوبآهن کلید خورد، اما به دلایل مختلف ادامه نیافت. ذوبآهن در دورهای، طرح توازن را شروع کرد و درگیر این طرح بود. همچنین صبا برای ایجاد توازن در تولید ذوبآهن، اجرایی و پس از آن به فولاد مبارکه واگذار شد.
یزدیزاده گفت: پروژههای خوبی در ذوبآهن اجرا شد و موضوع ریل را به حاشیه برد. زیرا بهعنوان یک محصول استراتژیک برای این مجموعه تلقی نشد. ضمن اینکه تقاضای زیادی برای ریل نبود و واردات آن بهراحتی صورت میگرفت. این موضوع تا سال ۱۳۸۴ ادامه یافت که در این سال، تفاهمنامهای میان ذوبآهن و وزارت راه و شهرسازی برای تولید ریل طی سه مرحله امضا شد.
مدیرعامل ذوبآهن اظهار داشت: بنابراین در گذر زمان، تلاش زیادی برای تولید ریل شد و درنهایت با کمک و همکاری هیاتمدیره در سال ۱۳۹۲، این پروژه به مرحله اجرا رسید. کارگاه نورد ۶۵۰ ذوبآهن، تنها ریل تولید نمیکند اما اگر تنها به تولید ریل بپردازد، توانایی تولید ۴۰۰هزار تن ریل را دارد. اما این کارگاه برای مجموعه ذوبآهن، فوقالعاده استراتژیک است و در این کارگاه، محصولات دیگری مانند تیرآهن، ورق سازه فولادی و... تولید میشود و محصولات، تنوع بالایی دارند.
وی تصریح کرد: با این شرایط، ما باید بتوانیم سبد محصولات مورد نیاز بازار و اقتصاد کشور را تأمین کنیم. با بررسیهای که با مسئولان وزارت راه و شهرسازی و راهآهن صورت گرفته است، در بهترین شرایط که بخواهیم ریل تولید کنیم، ۱۲۱هزار تن نیاز داریم. البته گنجایشی برای صادرات نیز در نظر گرفته شده است، زیرا پتانسیل خوبی در این زمینه وجود دارد.
یزدیزاده افزود: بنابراین کارگاه تولید ریل ما، برای ذوبآهن توانایی تولید محصولات استراتژیک را ایجاد کرده است. برای صادرات ریل با کشورهای مختلفی مانند افغانستان مذاکره شده است که متأسفانه به دلیل شرایط تحریمی انجام نشد. لازم به ذکر است که برای هر متر، حدود ۱۲۰ کیلو ریل مصرف میشود.
مدیرعامل ذوبآهن در خصوص راهکارهای مقابله با ریسکهای موجود در تولید ریل گفت: همانطور که اشاره شد، تولید ریل، دروازهای برای تولید محصولات با ارزش افزوده بالاتر برای ذوبآهن بود. نگاه ما تنها به بازار داخل نیست. در افق سال ۱۴۰۴، ما باید به تولید ۲۵هزار کیلومتر ریل در کشور برسیم که در حال حاضر، حدود ۱۳ یا ۱۴هزار کیلومتر ریل تولید شده است و فاصله زیادی وجود دارد.
وی خاطرنشان کرد: سال گذشته، حدود ۵۸هزار تن ریل به وزارت راه و شهرسازی تحویل دادیم که در پنج محور مورد استفاده قرار گرفت و به گفته آقای اسلامی، وزیر وقت، رکورد ریلگذاری کشور در سال گذشته با ریلهای ذوبآهن شکسته شد. مهمترین نکته در تولید ریل، اثبات تواناییهای ذوبآهن بود.
تأثیرات قیمتگذاری دستوری در زیان ذوبآهن تا سال ۱۳۹۶
یزدیزاده اظهار داشت: موضوع قیمتگذاری دستوری، ریشه در تاریخ ذوبآهن دارد. زمانی که من وارد مجموعه ذوبآهن شدم، قیمت آهن ۵۸ تومان بود. در آن زمان، دو نوع محصول با منشأهای دولتی و وارداتی به فروش میرسید و این امر، نقطه شروع آزادسازی قیمت بود. زمانی که شمش ۱۲۰ تومانی وارد شد، تولید افزایش یافت.
مدیرعامل ذوبآهن اصفهان تصریح کرد: پیش از اینکه به بحث قیمتهای دستوری ورود پیدا کنیم، باید محل رانت تولیدکنندگان در زنجیره تولید فولاد را شناسایی کرد. موضوعی که در حال حاضر، مجلس بهخوبی به آن ورود پیدا کرده است. ذوبآهن، هشت درصد تولید فولاد کشور را در اختیار دارد و باید هشت درصد سنگآهن کشور (۶ میلیون تن) به آن اختصاص یابد. این در حالی است که این مقدار به ذوبآهن تعلق نمیگیرد. ذوبآهن باید با شرکتهایی که حاشیه سود بالایی به دلیل ارزان بودن انرژی دارند، در بازار رقابت کند. ما در دورههای مختلف، سه مدل را برای تأمین نیاز این مجموعه به وزیر وقت صمت پیشنهاد دادیم. پس اگر این شرایط و فضا را فراهم کنیم، میتوانیم در خصوص تولید و مباحث مورد انتظار به گفتوگو بپردازیم. پس تا زمانی که قیمت انرژی واقعی نشود، نمیتوان با بخش خصوصی در خرید سنگآهن رقابت کرد.
وی افزود: من در حال حاضر عضو انجمن زغالسنگ هستم و مدعی محسوب میشوم. از سال ۱۳۹۷، موضوع آزادسازی قیمت زغاسنگ مطرح شد و پیش از آن، بحثهای زیادی میان انجمن زغاسنگ، وزارت صمت و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در خصوص خرید ارزان ذوبآهن مطرح بود. خردادماه ۱۳۹۷ که من وارد مجموعه ذوبآهن شدم، این موضوع را بهعنوان اولین دغدغه قرار دادم.
یزدیزاده اضافه کرد: جلسات متعدد کارشناسی برگزار شد و درنهایت به عدد ۲۶.۵درصد رسیدیم. اگر ما روند سالهای گذشته را در خصوص زغالسنگ ادامه میدادیم، امروز قیمت زغال به ۹۰۰هزار تومان میرسید. درحالیکه ۲۶.۵درصد ۱۵هزار تومان باید محاسبه شود و ما تا سه هزار و ۹۰۰ تومان نیز زغال خریداری کردهایم.
مدیرعامل شرکت ذوبآهن اصفهان تصریح کرد: از زمانی که سنگ بنای ذوبآهن گذاشته شد و تنها ۶۰۰هزار تن تولید داشت، واردت زغالسنگ به دلیل جبران کمبود کیفیت زغالسنگ داخلی صورت میگرفت و اگر به عقب بازگردیم، باز هم این مسیر را دنبال خواهیم کرد. زیرا کیفیت بالای خوراک برای کورههای بلند و سایر تجهیزات در ذوبآهن اهمیت دارد. از سوی دیگر از زمانی که مجموعه ذوبآهن قیمت زغالسنگ را واقعی کرد، با شرایط بهتری همراه شد.
وی در خصوص دلایل استفاده ذوبآهن از زغالسنگ گفت: سال ۱۳۴۵ که سنگ بنای ذوبآهن گذاشته شد، فرایند تولید با کوره بلند انجام میشد و استخراج گاز به اندازه کافی نبود. از سوی دیگر، انرژی عظیمی از زغالسنگ در کشور و دنیا وجود دارد که باید مورد استفاده قرار گیرد.
تأمین سنگآهن و مواد اولیه
یزدیزاده اظهار داشت: از نظر سنگآهن در کشور، مشکل خاصی وجود ندارد. اگر بخواهیم با ضریب بهرهبرداری ۸۰درصد به عدد ۵۵ میلیون تن در افق برسیم، حدود ۱۱ سال منابع سنگآهن در صورت عدم سرمایهگذاری وجود دارد. اما اگر اکتشاف جدیدی انجام نشود و سرمایهگذاری صورت نگیرد، پس از ۱۱ سال منابع سنگآهن تمام خواهد شد.
مدیرعامل ذوبآهن خاطرنشان کرد: متأسفانه سرمایهگذاریهایی که باید در توسعه معادن انجام میشد، صرف توسعه فولاد شده است. در حال حاضر، ذوبآهن تنها شرکتی است که از سنگآهن دانهبندی استفاده میکند. از ۶ میلیون تن نیازی که به مواد آهندار وجود دارد، حدود یک میلیون تن گندله و کنسانتره برای غنیسازی کیفیت مواد مورد استفاده در کوره بلند باید استفاده شود. پنج میلیون تن سنگآهن که عیار کمتر از ۶۰درصد ندارد نیز، باید مورد استفاده قرار گیرد.
وی افزود: من بارها متهم به مخالفت با صادرات سنگآهن شدهام. این در حالی است که موضوع صادرات به سیاستگذار بازمیگردد. حرف من این است که درحالیکه ذوبآهن نیاز به سنگآهن کیفی دانهبندی دارد، دلیل صادر کردن این محصول یا تبدیل آن به کنسانتره چیست؟
یزدیزاده اضافه کرد: ذوبآهن، کوره یک خود را مطابق با تعهدات خود راهاندازی کرده است. با وجود تمام مشکلاتی که سال جاری در بحث برق، آب و... وجود داشت، ۱۰درصد تولید چدن را افزایش دادیم، اما در حال حاضر سه کوره این مجموعه بهشدت به سنگآهن نیاز دارند.
مدیرعامل ذوبآهن اصفهان تصریح کرد: اگر قرار بر این است که راهکاری برای تأمین سنگآهن ذوبآهن درنظر گرفته نشود، باید به دنبال واردات رفت. یکی دیگر از راهکارها، متمرکز شدن مجموعه از منظر کمی بر عدد مشخصی است که تنها محصولات کیفی تولید شود و انتظاری برای تولید محصولاتی مانند تیرآهن، میلگرد و... و تأمین نیازهای بازار ایجاد نشود.
وی اظهار داشت: ذوبآهن نیازمند حمایت منطقی است. اگر مواد اولیه کیفی تامین شود و حمایت صورت گیرد، مجموعه ذوبآهن توانایی تولید روزانه ۱۰هزار تن و سالانه سه میلیون و ۶۰۰هزار تن چدن را با استفاده از سه کوره بلند خود (با ظرفیت پنج هزار مترمکعب) دارد، اما با کمبود مواد اولیه یعنی زغالسنگ مواجه است. یکی دیگر از راهکارها که در حال شروع است، گندله را با وجود افزایش هزینهها جایگزین سنگآهن درشتدانه کنیم.
مشارکت در ساخت ٣٠٠هزار واحد مسکونی توسط دولت سیزدهم
یزدیزاده گفت: دولت باید برای تحقق وعده تولید یک میلیون واحد مسکونی در سال، اتاق فکری را با حضور تولیدکنندگان مقاطع فولادی تشکیل دهد و موانع تولید مصالح، بوروکراسیهای اداری و دغدغههای تولیدکنندگان در زنجیره ساخت مسکن در این اتاق فکر، بررسی و رفع شوند. ذوبآهن توانایی تولید محصولاتی مانند سازههای فولادی که سرعت ساخت بالایی را فراهم میکنند، دارد و برای تولید ورق سازه فولادی در فرایند ساخت مسکن نیز، اعلام آمادگی کرده است.
مدیرعامل ذوبآهن خاطرنشان کرد: تولیدکنندگان به دنبال سودسازی نیستند و از لزوم ارائه محصولات با قیمتهای واقعی برای تداوم تولید اطلاع دارند. اگر دغدغههای تولید از سوی دولت رفع شوند، ذوبآهن توانایی تولید ٣٠٠هزار واحد مسکونی را در سال اول و یک میلیون واحد در سال سوم یا چهارم فعالیت دولت دارد. تولید باید بر پایه عرضه و تقاضا انجام شود تا انگیزه تولیدکنندگان افزایش یابد. زیرا قیمتگذاری دستوری تنها زیان را به دنبال دارد.
وضعیت مالی شرکت ذوبآهن
یزدیزاده تصریح کرد: رکورد تولید ذوبآهن در سال ۱۳۹۳ بوده و زدن رکورد تولید در این سال، به دلیل استفاده از ذخایر شرکت و کمبود مواد اولیه، یکی از دلایل اصلی افت این مجموعه در سال ۱۳۹۴ بود. از سوی دیگر، شرایط نامناسب قیمتهای جهانی نیز در سال ۹۴ ادامه پیدا کرد. بنابراین ذوبآهن ناچار به استفاده از منابع مالی بانکها شد و تا حد ممکن از حدود خود در بانکها استفاده کرد.
وی افزود: زمانی که من وارد مجموعه ذوبآهن شدم، این شرکت حدود دو هزار میلیارد تومان زیان انباشته داشت و با تجدید ارزیابی بر داراییهای شرکت، از زیان انباشته خارج شد و اصلاح ساختار مالی نیز صورت گرفت. سال ۱۳۹۶ در مقایسه با سال بعد، ذوبآهن رشد پنج درصدی را شاهد بود و این عدد در سال ۱۳۹۸، چهار درصد رشد را شامل میشد (رشد ۹درصدی در دو سال).
مدیرعامل ذوبآهن اصفهان اظهار داشت: ذوبآهن، هزار میلیارد تومان سود در سال جاری توزیع کرد و پیش از آن، تنها زیان انباشته را شناسایی میکرد. یکی از سیاستهای ما در بحث افزایش تولید، عدم رسوب محصولات در انبار بود. در نتیجه این امر، محصولات با تناژ بالا به فروش میرسید و سود خوبی را از این طریق در بهار ۱۴۰۰ تجربه کردیم، اما در تابستان به دلیل برخی از اتفاقات، تولید ما افت پیدا کرد.
یزدیزاده در خصوص سهم این شرکت در بازار سرمایه گفت: حاشیه سود دیگر شرکتهای فولادی به دلیل استفاده از انرژی ارزان، همیشه بالا بوده است و ریسک شرکت ذوبآهن به دلیل نقش ۵۰درصدی حاملهای انرژی در قیمت تمامشده آن بالا است. همچنین سهام شناور این شرکت بالا است و به همین دلیل درخواستی را برای ورود به بورس دادهایم. زیرا شرکتی که در فرابورس است، توجه زیادی به آن نمیشود و اثرگذاری چندانی بر شاخص ندارد. این شرکت، سه سال به صورت مداوم سود شناسایی میکرد، اما تنها زیان انباشته داشت و در سال جاری اقدام به توزیع سود کرده است. پس از این زمان به بعد را باید درنظر گرفت.
پروژههای ذوبآهن اصفهان
یزدیزاده خاطرنشان کرد: ما در حوزه آب سرمایهگذاری کردهایم و ذوبآهن در پروژه انتقال آب خلیج فارس حضور دارد. همچنین طرح PCI، یکی از بزرگترین پروژههای ذوبآهن است که اجرای آن، منافع زیادی را برای سهامداران این شرکت به دنبال خواهد داشت. افزایش تولید ورق سازه فولادی، یکی دیگر از برنامههای ذوبآهن است که به برنامه دولت در ساخت یک میلیون واحد مسکونی کمک خواهد کرد.
وی گفت: انتظار ذوبآهن، حمایت در راستای تأمین مواد اولیه است. رفع قیمتگذاری دستوری و تسهیل صادرات، از دیگر انتظارات این مجموعه از دولت است. مجموعه ذوبآهن از تواناییهای زیادی برای کمک به اقتصاد کشور برخوردار است که در صورت حمایت دولت و رفع انتظارات، این تواناییها افزایش خواهند یافت