به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایانا، رئیس سازمان امور عشایر ایران گفت: «آن‌چه قبل از انقلاب اجرا می‌شد، اصطلاحا تخته‌قاپو نام داشت و ظاهرا اجباری بود اما پس از انقلاب ما هیچ اجباری در این حوزه نداشتیم و فقط برای اسکان عشایر داوطلب صورت می‌گیرد.»
کرمعلی قندالی، درباره اهداف ساماندهی عشایر گفت: «نام دقیق این طرح، کانون توسعه اسکان است. منظور از توسعه، تجدید منابعی است که عشایر بتوانند آن‌ها را از نظر درآمد، روش معیشت و فعالیت‌هایشان بکار بگیرند. به عنوان مثال برای عشایر داوطلب اسکان، زمین‌های کشاورزی ایجاد کرده‌ایم و تلاش کرده‌ایم آن‌ها را از دامداری به سمت دامپروری متکی به زراعت سوق دهیم.»
وی همچنین افزود: «راهی جز اجرای این طرح نداشته‌ایم زیرا ما با سرریز جمعیت مواجه‌ایم. یعنی افراد از روستا به شهر و از بخش‌های عشایری به روستا مهاجرت می‌کنند. همچنین مراتع و منابع عشایری محدود است و پاسخگوی رشد جمعیتی نیست. جمعیت عشایر سال ۱۳۶۶ یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر بوده است و این رقم طی بیست سال اخیر ثابت مانده است و سیاست فعلی ما نیز حفط همین جمعیت و ساماندهی سرریز آن است.»
رئیس سازمان امور عشایر ایران با اشاره به اینکه از آغاز انقلاب تاکنون ۹۰ هزار خانوار اسکان داده شده‌اند، گفت: «بخشی از عشایر به دلیل کهولت سن خواهان سکونت در این مناطق هستند.»
قندالی درباره امکانات روستاهای ناشی از اجرای این طرح نیز گفت: «روستاهایی که براساس این طرح شکل می‌گیرند امکانات بیشتری نسبت به سایر روستاها دارند و تمامی امکانات از قبیل برق و آب و آسفالت برای آن‌ها نیز در نظر گرفته شده است.»
