به گزارش اقتصادآنلاین، وی با اشاره به اینکه بحث کمبود آب یک بحران جهانی است گفت: جالب است بدانید از 10 شهری که امروز با کمبود بحران آب مواجه هستند، اغلبشان در کنار دریا قرار گرفته‌اند. یکی از آن‌ها شهر چنار در هندوستان است، بعد از آن شهر کیپ تاون در آفریقای جنوبی است که با وجود آنکه در کنار اقیانوس قرار گرفته اما از بحران کم‌ابی رنج می برد،مکزیکو سیتی سومین شهر بحرانی در حوزه آب است، قاهره شرایطی مشابه با ایران دارد، چرا که 90 درصد آب مصرفی آن‌ها صرف کشاورزی می‌شود و مدیران شهری آن 80 درصد آب باران را پشت سدها جمع‌آوری کرده و نمی‌گذارند آب‌های سطحی در منابع آب زیرزمینی بنشیند.
وی تصریح کرد: شاید جالب‌ترین این شهرها توکیو در کشور ژاپن باشد؛ همانطور که می‌دانیم 70 درصد کشاورزی در این شهر با آب باران صورت می‌گیرد و با این وجود جزو شهرهای بحرانی برای منابع آبی محسوب می‌شود. همچنین شهرجاکارتای اندونزی با اینکه در یکی از بزرگترین مجمع‌الجزایرهای جهان واقع شده است، و جاکارتا هم یک جزیره است،اما فقط 50 درصد مردمش به آب سالم دسترسی دارند.
وی افزود:وقتی ما این اعداد را می‌بینیم، مشخص می‌شود که در شهر تهران که حتی حاشیه‌نشینانش هم به آب آشامیدنی دسترسی دارند چه کار بزرگ و وظیفه بزرگی را برای خودمان تعریف کرده‌ایم، بدون آنکه از عواقب آن باخبر باشیم؛ یعنی هرکس ساختمانی ساخته است، وزارت نیرووظیفه آبرسانی و برق‌رسانی به آن را بر عهده دارد و این خود پاشنه آشیلی برای شهر تهران است. سائوپلو در برزیل 3 درصد از ذخایر آبی خود را در دست دارد و بیشترین ذخایر آبی خود را به دلیل اینکه حتی لوله‌های آب خانگی‌اش نشتی دارد از دست داده است. همچنین پکن سالانه 4 اینچ نشست آب دارد، بنگلور در هندوستان و ملبورن در استرالیا نیز چنین وضعی دارند، اما ملبورن یکی از بهترین برنامه‌ها را برای مقابله با کم آبی تدارک دیده است. لندن هم با وجود قرار گرفتن در کنار آب کم آب است.
خداکرمی بیان کرد:من نام این شهرها را بردم تا بدانیم مساله آب دردنیا در کنار مسائل اقتصادی، می‌تواند باعث نابودی کشورها شود. نکته این است که ما معمولا شعار مدیریت یکپارچه شهری را سر می‌دهیم اما حتى در درون شهردارى هم معمولا مدیریت یکپارچه را نداریم. وقتی درباره آب و فضای سبز صحبت می‌کنیم، نمی‌شود همه چیز را از چشم و وظیفه معاونت فضای سبز شهرداری دید و شهرسازی و معماری و بخش عمرانی نقشی نداشته باشند؛ فی‌الواقع اگر ما یک برنامه شهرسازی و عمرانی داریم، قطعا باید پیوست آب داشته باشد و بدانیم آیا می‌توانیم با تکنیک‌های نوآورانه حداقل در پروژه هاى همراهى و ساختمان‌های جدید بازچرخانی آب را داشته باشیم؟ آیا می‌توانیم منابع انرژی خود را حفظ کنیم؟امروز هر برجی که در تهران سبز می‌شود، یعنی آب لوله کشی و فضاى سبز آن برج باید تامین شود و خود این مساله می‌تواند برای آینده زنگ خطری باشد.
خداکرمی با طرح این سئوال که چگونه می‌توانیم منابع پایدار آبی داشته باشیم گفت: استفاده از آب باران و آب خاکستری و بازچرخانى پسآب یکی از چاره‌های اصلی است. همه‌مان متولی برنامه شهری هستیم و همه‌مان می‌خواهیم منابع ما به نسل آینده برسد و به جایی نرسیم که شرمنده نسل آینده شویم.یا همان طور که گاهی رفتار و کارآیی مدیران قبلی را نقد می کنیم، باید خاطرمان باشد بعدها مورد انتقاد قرار خواهیم گرفت و ، در این دوسال باقیمانده باید به این برسیم که در جای جای تهران چگونه منابع آبی را حفظ کنیم و در عین حال شهرمان را سبز نگه داریم.
این نماینده شورای شهرتهران در پایان خاطرنشان کرد:شاید به این نتیجه برسیم که نه تنها رنگ سبز را که رنگ قهوه‌ای را هم دوست داشته باشیم و از گیاهانی استفاده کنیم که رنگ تیره داشته باشند، چه اشکالی دارد وقتی منابع آب مهم است و ما در مضیقه هستیم؟ اگر رسیدن به منابع پایدار مهم است باید تک تک مردم تهران را در نگه‌داری از منابع آبی مشارکت دهیم، از همین من که می‌خواهم ماشینم را شست‌وشو کنم باید حواسم به مصرف آب باشد تا کسی که برنامه کلانی برای شهر می‌نویسد تا کمربند سبز راگسترش دهد. اگر بتوانیم این کار را با ایجاد حس تعلق به شهر و منابع شهر برای خود ایجاد کنیم کار مهمی انجام داده‌ایم. همینجا از کارکنان شهرداری نواحی می خواهم کمک کنند. نقشی که شهرداران نواحی بر اساس موقعیت منطقه خود می‌توانند در این زمینه ایفا کنند، بسیار حائز اهمیت است و باید آن را جدی گرفت.
