محمدهادی حیدرزاده - مشاور محیط زیست معاونت خدمات شهری شهرداری تهران- با بیان اینکه برای موضوع آلودگی هوا در تهران برنامه مدون وجود دارد، گفت: این برنامه در اوایل دهه هفتاد و با عنوان "برنامه جامع کاهش آلودگی هوا" طرح ریزی شد. حذف سرب از بنزین، تعریف معاینه فنی خودرو، تعریف استانداردهای خودرو و توجه به حمل و نقل عمومی از جمله زیر مجموعه‌های این برنامه است.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، وی در برنامه "مناظره" رادیو گفت‌وگو با موضوع کاهش آلودگی هوا به چالش‌های این برنامه اشاره و اظهار کرد: یکی از مشکلات برنامه جامع کاهش آلودگی هوا این بود که مصوبه هیئت وزیران را داشت اما تبدیل به برنامه نشد و به همین دلیل ضمانت اجرای برنامه تا حدودی تحت الشعاع قرار گرفت. یکی دیگر از ایراداتی که می‌توان به این برنامه گرفت آن بود که برنامه جامع کاهش آلودگی با محوریت منابع متحرک دیده شده است در حالی که امروز معتقدیم سهم منابع متفاوت شده و در واقع تاثیر آلودگی هوا در منابع ساکن بیشتر شده است.
وی با تصریح بر اینکه در کاهش آلودگی هوا موفق نبودیم، گفت: البته با توجه به اینکه منابع متحرک و ثابت آلودگی هوا دائما در حال افزایش بوده، در کنترل افزایش سرعت آلودگی موفق بودیم.
مشاور محیط زیست معاونت خدمات شهری شهرداری تهران با اشاره به کمبود منابع در حوزه کنترل آلودگی هوا، گفت: منابع مالی را یا باید صرف کنترل آلودگی کرد یا باید برای درمان اثرات آلودگی هوا یعنی داروهای بهداشتی و ضد سرطان خرج کرد. مورد نخست سرمایه‌گذاری و مورد دوم هزینه‌های غیر قابل بازگشت است که باعث از بین رفتن منابع کشور می‌شود. بنابراین این نگاه که منابع مالی برای اجرای طرح کاهش آلودگی هوا اندک است، قابل قبول نیست.
وی در حوزه راهکارهای کاهش آلودگی و چالش‌های آن عنوان داشت: متاسفانه در حوزه راهکارها افق نگاه فنی و مهندسی داشته‌ایم یعنی نگاه‌مان فقط این بود که سوخت، خودرو و معاینه فنی استاندارد باشد، اما از سوی دیگر نسبت به توسعه و بارگذاری شهر بی‌توجه بودیم.
حیدرزاده در پایان به طرح ترافیک و زوج و فرد اشاره کرد و گفت: این طرح‌ها در حالی اجرا شد که اساسا علت آلودگی، نوع خودروها و کیفیت ساخت آنها بود و به همین دلیل باید تردد خودروها را بر اساس میزان آلایندگی و نه پلاک تنظیم کنیم.
