اقتصاد آنلاین - فائزه مومنی؛ رضا قدیمی با اشاره به اینکه یکی از اساسی ترین مشکلات خانواده‌ها و جامعه مشکل بیکاری است، گفت: برگ برنده کشورهای توسعه‌یافته، توسعه مشاغل کوچک است. خیلی از صنایع بزرگ و غول‌های صنعتی لوازم اولیه را که منجر به تولید قطعه بزرگی می شود را عمدتا از صنایع کوچک و کارگاه های کوچک خانگی تهیه می‌کنند.
وی ادامه داد: محیط خانه ظرفیت بالایی برای توسعه مشاغل کوچک است که هزینه‌های سربار را کاهش می‌دهد. ما در معاونت کارآفرینی سازمان خدمات اجتماعی سعی داریم موضوع کارگاه‌های خانگی و کوچک را تقویت کنیم. از اول امسال تلاش کردیم تا مشکلات کارگاه های تولیدی، واحدها و بنگاه‌های اقتصادی که به دلیل مشکلاتی با شهرداری تعطیل شدند،حل کنیم.
قدیمی با اشاره به استفاده از کالاهایی که در داخل تولید می‌شود در شهرداری تهران، اضافه کرد: هر کالایی که به وسیله این کارگاه‌ها تولید می‌شود، مورد مصرف ما در مجموعه بزرگ شهرداری است و هیچ کالای مشابه خارجی خریداری نمی‌شود.
مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران همچنین با بیان اینکه یکی دیگر از اقدامات ما در این زمینه توسعه صنایع خانگی است، تاکید کرد: صنایع دستی را از طریق بازارهای دست آفرین یعنی بازارهایی که می تواند به شکل ماهیانه و فصلی هستند، تقویت می‌کنیم. اگر سایر وزرات‌خانه و سازمان‌ها هم به این موضوع ورود پیدا کنند شاهد تحول اقتصادی در این زمینه خواهیم بود.
او در پاسخ به این سوال که آیا طرح جمع‌آوری کودکان کار به نتیجه قابل قبولی رسید یا نه نیز، گفت: در ارتباط با کودکان کار یازده ارگان مسئول هستند و سازمان بهزیستی متولی اصلی است. شهرداری هم در کنار همه ارگان‌ها نسبت به جذب این کودکان و هدایتشان به مراکز سازمان بهزیستی وظایفی دارد.
قدیمی همچنین ادامه داد: باندهای فامیلی و خانوادگی وجود دارند که کودکان را استثمار می‌کنند. طبق قوانین بین‌المللی کودکان در این سن باید تحصیل و تفریح کنند نه کار. لذا آن‌ها باید در مراکز بهزیستی شناسایی بشوند و سرپرست آن‌ها بگویند چرا بچه‌ها را به کار گمارده است.
او تاکید کرد: اگر مشکل مالی و کاری داشته باشند به آن‌ها کمک می‌کنیم در غیر صورت اگر به عنوان حرفه به کار کودکان و استثمار آن‌ها نگاه شود، سلب حضانت می‌کنیم و مورد پیگرد قانونی قرار خواهند گرفت.
قدیمی همچنین گفت این طرح، طرح جمع‌آوری نبود، طرح جذب کودکان متکدی بود. در این طرح هیچ‌گاه به دنبال یک کودک کار در یک کارگاه یا مغازه نرفتند. کودکانی که کنار چهارراه با بدترین لباس می‌ایستادند، جذب می‌شدند تا تکلیف سرپرستان آن‌ها مشخص و ساماندهی شوند.
