صیانت از اینترنت، برخلاف میل کاربران
اقتصادانلاین- موسی حسن‌وند، صیانت از حقوق کاربران اینترنت که در رسانه ها به فیلترینگ گسترده و محدودیت سرعت ترجمه شد، اولین طرح محدودکننده اینترنت نبود، اما بیش از همه آنها مخالفت برانگیخت. مخالفت هایی که هر طرح موجهی را می توانست زمین گیر کند، چه رسد به این طرح که نه تنها دفاعی از آن اتفاق نیفتاد، بلکه نمایندگان ترجیح دادند ذیل اصل 85 و به صورت غیرعلنی در کمیسیون به بررسی این طرح بپردازند. البته دفاعیاتی در سطوح مختلف ارائه شد. فعالان اصولگرا و رسانه های جریان های همسو در شکل های مختلف به دفاع و توجیه این جریان پرداختند، اما جامعه نه تنها اقناع نشد، بلکه با به راه انداختن کارزاری میلیونی که رکورددار بیشترین امضا را کسب کرد، به مخالفتی تمام عیار دست زد.
در نهایت این طرح همچنان در غیاب افکار عمومی و بدون هیچ توضیحی بررسی می شود و کاربران هرگونه کندی اینترنت را (که در این روزها اتفاقی طبیعی شده) در نتیجه اجرا شدن این طرح می دانند. اینکه چرا مجلس اصولگرا با طرح‌های ناپخته و اظهارنظرهای بی مورد، باعث شده تا کاربران اینترنت در ایران به هر نوع قانونگذاری حساس شوند، سوالی است که باید از طراحان این طرح پرسید. در این میان عدم حضور وزیر ارتباطات در شبکه های اجتماعی، که دسترسی عمومی به ایشان را مشکل می‌کند، شاید یکی از دلایل سردرگمی و عدم دلگرمی کاربران در کشور باشد.
حیوان خانگی و غیرخانگی ممنوع
و حالا آخرین صیانت هم مربوط به حیوانات خانگی و غیرخانگی است. طرحی که با عنوان "طرح صیانت از حقوق عامه در مقابل حیوانات مضر و خطرناک" اعلام وصول شده و باز مخالفت ها را برانگیخته است. طرحی که باز در صدر لیست طراحان، نام جبهه پایداری را قرار داده و خرید، فروش و نگهداری حیوانات اعم از اهلی و وحشی را بکلی ممنوع کرده است! ممنوعیت و جرم انگاری که بنا بر تجربه نه تنها کارآمد نخواهد بود، بلکه باعث زیرزمینی شدن تجارت حیوانات و البته ایجاد یک مافیای قدرتمند شده و پدیده ای که به سادگی قابل کنترل است، تبدیل به یک معادله پیچیده و لاینحل خواهد شد. ضمن اینکه مثل مورد پیشین کارزاری علیه این موضوع در فضای مجازی به راه افتاده که در 4 روز بیش از 200 هزار امضا جمع کرده است. در ماده اول این طرح آمده: «واردات، تولید، تکثیر، پرورش، خرید و فروش، حمل و نقل و گردانیدن اعم از پیاده و یا با وسیله نقلیه و نگهداری حیوانات وحشی، نامتعارف، مضر و خطرناک، از قبیل: کروکودیل، لاکپشت، مار، سوسمار، گربه، موش، خرگوش، سگ و سایر حیوانات نجس العین و میمون ممنوع می باشد و هر یک از مرتکبین، به جزای نقدی معادل 1۰ تا ۳۰ برابر حداقل حقوق کارگری و نیز ضبط حیوان مربوطه محکوم می گردند!» طرحی که ایرادات حقوقی زیادی هم دارد. مثلا "اداره کل تدوین قوانین" در بررسی این طرح نوشته: «در متن طرح تقدیمی "اصول نگارش متون قانونی" رعایت نشده است. عبارت "دادستانی استان" مبهم است و باید به "دادستانی مرکز استان" تغییر کند. اداره کل اسناد و تنقیح قوانین هم در بررسی این طرح نوشته: "لایحه حمایت از حیوانات که اخیرا اعلام وصول شده از جامعیت بیشتری برخوردار می باشد." لایحه ای که در خرداد 99 به تصویب هیئت وزیران رسید و به شکل مفصل به بحث ساماندهی حیوانات اعم از وحشی و اهلی و خانگی پرداخته است.
اولویت کدام است؟
حالا سوال جدی اینجاست که آیا فعالان اصولگرایی و خصوصا جبهه پایداری، چرا پرداختن به مطالبات اصلی مردم را در اولویت قرار نمی دهند. آیا مردم تا این حد صغیر و محجورند که با تنظیم و ارایه این گونه طرح های نسنجیده، نارضایتی مردم را از مشکلات اقتصادی و فرهنگی افزایش دهند؟ و در برابر موج میلیونی مخالفت، واکنشی نداشته باشند؟ پارلمان شاید مهم ترین رکن یک نظام سیاسی است. چرا که مستقیما از مردم نمایندگی کرده و باید پژواک صدای جامعه باشد. پس چگونه است که بخش بزرگی از مصوبات مجلس در میان جامعه ایرانی نمایندگی نمی شود؟ شاید ملک‌الشعرا بهار، شاعر عصر مشروطه بهتر از هر کسی اهمیت نهاد پارلمان را در قصیده "به یاد وطن" یادآوردی کرده باشد. جایی که در ستایش ساخت امید توسط مجلس میگوید: «امروز امید همه زی مجلس شور است... سر باید کآسوده نگه دارد تن را... گر سر عمل متحد از پیش نگیرد... از مرگ صیانت نتوان کرد بدن را...»
