وضعیت ظاهری
شیشه‌های عینک آفتابی باید تا حد امکان روی استخوان‌های گونه را هم بپوشاند تا پوشانندگی خوبی روی چشم‌ها داشته باشد. قسمت پل میان دو شیشه هم باید کامل روی بینی قرار گیرد. دسته‌های عینک هم باید راحت پشت گوش قرار گیرد و نه محکم و نه شل باشد. به خاطر داشته باشید که عینک به‌گونه‌ای باید روی صورت قرار گیرد که نتوان به‌راحتی انگشت را بین عینک و پوست صورت وارد کرد. از طرفی، نزدیکی بیش از حد عینک به صورت هم موجب آزردگی ناحیه مژه‌ها می‌شود.
شیشه و لنزهای عینک آفتابی مناسب که سلامت چشم‌ها را تضمین کند باید بتواند اشعه ماورای‌‌بنفش خورشید را بین 99 تا صد‌درصد جذب کند. عینک‌هایی که مجهز به این قابلیت نباشد، با ایجاد سایه و تاریک کردن ناحیه چشم‌ها، باعث می‌شود نور بیشتری وارد چشم شود که در نتیجه آسیب بیشتری به چشم‌ها وارد می‌کند. تنها با استفاده از دستگاه‌های سنجش UV که در مطب‌های پزشک و عینک‌فروشی‌های معتبر وجود دارد می‌توان از استاندارد بودن عینک اطمینان حاصل کرد. شیشه و لنز عینک آفتابی باید قدرت محافظت 400 UV داشته باشد؛ به این معنا که حتی پایین‌ترین طول موج‌های اشعه ماورای خورشید را هم جذب کرده و از رسیدن آن به چشم‌ها جلوگیری می‌کند. خرید عینک‌های آفتابی از دستفروش‌ها به نوعی خیانت به چشم‌هایتان محسوب می‌شود. این عینک‌ها که غالبا ارزان هم هستند، معمولا درجه‌های خفیفی آستیگمات بوده و به همین دلیل استفاده طولانی‌مدت از آن به چشم‌ها صدمات جبران‌ناپذیری وارد می‌کند.
تست کیفیت
به‌خاطر داشته باشید که صرف گران بودن عینک آفتابی حتما به معنای خوب و استاندارد بودن آن نیست، بلکه تنها معیار آن خرید از مراکز معتبر است. یکی از معیارهایی که هنگام خرید عینک آفتابی باید رعایت کنید، توجه به نوع تراش‌خوردگی شیشه‌ها و لنز است. معمولا عینک‌های غیراستاندارد کیفیت بسیار پایینی در تراش شیشه دارد و همین امر می‌تواند به چشم‌ها آسیب وارد کند. برای تشخیص این موضوع، عینک را جلوی چشم‌هایتان بگیرید و جلو و عقب کنید. همزمان مراقب باشید که اگر موقع جلو و عقب بردن لنز، تصویر دچار شکستگی شد، به این معناست که شیشه و لنز عینک غیراستاندارد است و تراش خوبی ندارد. علاوه بر این، استاندارد بودن عینک آفتابی را با یک ورق کاغذ هم می‌توانید آزمایش کنید. عینک را روی صفحه‌ای موجدار بگیرید و دقت کنید که صفحه نباید موجدار، تار و کج و معوج شود.
اندازه فریم
یکی از معیارهای اصلی که موقع خرید عینک آفتابی باید به آن توجه کنید، اندازه فریم عینک است به‌طوری‌که باید با اندازه صورتتان هماهنگی کامل داشته باشند و کوچک‌تر یا بزرگ‌تر از آن نباشد. فریم‌های کوچک‌تر برای صورت‌های کوچک و فریم‌های بزرگ‌تر برای صورت‌های درشت‌تر مناسب است. موقع خرید حواستان به عرض قاب عینک، اندازه پل که روی بینی قرار می‌گیرد و اندازه دسته‌ها باشد. عرض قاب عینک باید بین 40 تا 62 میلی‌متر باشد. اندازه استاندارد پلی که روی بینی قرار می‌گیرد بین 14 تا 24 میلی‌متر است. اندازه دسته‌ها معمولا باید بین 120 تا 150 میلی‌متر باشد تا به خوبی روی صورتتان قرار گیرد.
فریم‌های فلزی: فریم‌های فلزی پرطرفدارترین فریم‌های عینک آفتابی است که مهم‌ترین ویژگی‌های آنها انعطاف‌پذیری بالا، مقاومت در برابر خوردگی و تطابق بالا با هر صورتی است. البته فریم‌های فلزی قیمت بالاتری داشته و دوام کمتری دارد و برای استفاده موقع ورزش مناسب نیست.
فریم‌های نایلونی: اگر ورزشکار هستید و فعالیت‌های بدنی زیادی انجام می‌دهید، فریم‌های نایلونی مناسب‌ترین گزینه برای شما‌ست. این فریم ها در مقابل تنش‌ها و نوسان‌های دمایی مقاوم بوده و در عین این‌که محکم است، انعطاف‌پذیری بالایی هم دارد.
فریم‌های نایلونی قیمت کمتری از انواع فلزی داشته و سبک‌تر و مقاوم‌تر از فریم‌های فلزی معمول است.
فریم‌های پلی‌کربنات: پلاستیک به کار رفته در این فریم‌ها سخت و بسیار مقاوم است و در بسیاری از عینک‌های آفتابی ورزشی و ایمنی از آن استفاده می‌شود. نکته منفی آن این است که به‌رغم بادوام بودن، انعطاف‌پذیری‌اش زیاد نیست. فریم‌های پلی‌کربنات فریم‌های مناسبی برای کودکان محسوب می‌شود.
فریم‌های پلاستیکی: این عینک‌ها از انواع مختلفی از پلاستیک‌ها ساخته می‌شود و ارزان‌ترین عینک‌ها برای همین دسته است. اگر نمی‌خواهید هزینه بالایی برای عینک آفتابی بپردازید، این فریم‌ها بهترین گزینه است.
رنگ عینک
عینک‌های آفتابی موجود در بازار رنگ‌های مختلفی دارد و عموم مردم بسته به سلیقه‌ای که دارند عینک‌هایی با رنگ خاص را انتخاب می‌کنند؛ این در حالی است که هر رنگ عینک آفتابی، کاربردهای خاصی دارد و در تشخیص رنگ شما در موقعیت‌های مختلف تاثیر بسزایی دارد.
به عنوان مثال، استفاده از عینک‌های آفتابی زرد‌رنگ هنگام رانندگی می‌تواند شما را در تشخیص رنگ چراغ راهنمایی و رانندگی دچار مشکل کند. اما عینک‌های سبز، قهوه‌ای و خاکستری تاثیر چندانی در تشخیص رنگ ندارد بنابراین کاربردهای گسترده‌تری دارد.
عینک‌های تیره و سیاه هم در تشخیص رنگ تاثیر چندانی ندارد اما در نوع دید شما در تشخیص اشیای کوچک و تمرکز روی جزئیات تاثیر می‌گذارد. برای این که تشخیص دهید تیرگی عینک شما مناسب است یا نه، در اتاقی با نور معمولی عینک آفتابی بزنید و جلوی آینه بایستید.
در صورت استاندارد و مناسب بودن تیرگی عینک، نباید چشم‌های خودتان را در آینه ببینید.
عینک‌های خاکستری برای رانندگی، فعالیت در فضای باز، استفاده در روزهای آفتابی و ورزش‌های آبی مناسب است.
عینک‌های نارنجی و زرد در هوای مه‌آلود، موقع شکار و اسکی بسیار مناسب است.
عینک‌های قهوه‌ای در هوای ابری و آفتابی و برای فعالیت‌هایی چون گلف و تنیس استفاده می‌شود.
عینک‌های سبز برای انجام تمام فعالیت‌ها در فضای باز و نیز در هوای ابری و آفتابی به کار می‌رود.
عینک‌های بنفش و قرمز بیشتر برای فعالیت‌هایی چون دوچرخه‌سواری، اسکی، مسابقات اتومبیلرانی و فعالیت در فضاهای برفی استفاده می‌شود.
عینک‌های آبی علاوه بر این‌که برای هوای مه‌آلود و ابری مناسب است، هنگام ماهی‌گیری، اسکی و گلف هم به‌کار می‌رود.
