به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از شهروند، ولی چیزی که در زندگی واقعی بیشتر نمود دارد، بروز حوادثی خارج از اختیار انسان در اغلب اوقات است. به بیان دیگر حتی اگر همه پیش‌بینی‌ها را هم کرده باشید، ممکن است یک جایی دست حادثه گریبان شما را بگیرد. سوالی که در این‌جا مطرح می‌شود، این است: انسان چقدر در این شرایط خطرناک می‌تواند جان سالم به در ببرد؟ مثلا وقتی در خودرو هستید و می‌فهمید چه بخواهید و چه نخواهید در ثانیه‌های آتی تصادف می‌کنید، چگونه می‌توانید با کمترین آسیب از آن موقعیت خطرناک بیرون بیایید؟ یا زمانی که خطر غرق‌شدن تهدیدتان می‌کند یا زمانی که در آسمان هستید و دچار سانحه می‌شوید، چه باید کرد؟ کاهش آسیب ناشی از حادثه بستگی به تصمیمات شما در کسری از ثانیه دارد. اگر از قبل در ذهن‌تان چنین شرایطی را مرور کرده باشید و یک آمادگی قبلی داشته باشید، مطمئنا در آن لحظات سخت می‌توانید تصمیمات بهتری بگیرید که به کاهش آسیب به خودتان و اطرافیان‌تان بینجامد. در این‌جا سه موقعیت خطرناک را برای شما ترسیم و راهکارهایی ارایه کرده‌ایم که امیدواریم هیچ‌وقت به کارتان نیاید.
وقتی می‌خواهیم تصادف کنیم...
اگر در حین رانندگی زمانی پیش آمد که وقوع تصادف حتمی بود، راه‌هایی برای کاهش آسیب وجود دارد. اول یک نفس عمیق بکشید و سپس نفس را در سینه حبس کنید. با این کار شش‌های شما بیشترین حجم را پیدا و از پارگی شش‌ها در اثر برخورد با قفسه سینه‌تان جلوگیری می‌کند. در تصادف‌های از روبه‌رو سرنشینان باید سرخود را به «پشت سری» فشار داده و بدن‌شان را به عقب هل بدهند.
راننده باید با دست‌هایش به فرمان فشار وارد کند. ولی نباید دست‌ها را مستقیم و راست نگه دارد. باید کمی آنها را خم کند. در غیر این‌صورت مچ، آرنج و شانه آسیب شدیدی خواهد دید. زمانی که تصادف از پشت اتفاق بیفتد، باید چانه را به سینه نزدیک و عضلات گردن‌تان را منقبض کنید تا ضربه شلاقی که در این تصادف‌ها پیش می‌آید باعث آسیب‌دیدگی به مهره‌های گردن‌تان نشود. در تصادف‌های از پشت سر، به سمت جلو حرکت کنید. پا را از روی ترمز بردارید تا خودرو به سمت جلو حرکت کند و شدت ضربه تصادف کم شود. در بیشتر مواقع تصادفات آن‌قدر شدید نیست که باعث مرگ سرنشینان خودرو شود، اما چون سرنشینان با اصول خود امدادی و حفظ جان‌شان آشنایی ندارند باعث مرگ یا تلفات جبران ناپذیری می‌شوند.
اگر تصادف اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد، با آن کنار بیایید و سعی کنید طوری تصادف کنید که کمترین صدمه به دیگران و خودتان وارد شود. به‌طور کلی، سعی کنید از توقف ناگهانی و برخورد با هر چیز ممکن پرهیز کنید. برای برخورد کردن با چیزی برای توقف، یک حصار بهتر از یک دیوار است، یا تعدادی نهال و بوته نزدیک هم، به مراتب بر یک درخت قطور ارجح است. بهتر است موقع تصادف آزاد باشید و با حلقه کردن دست‌ها به دور سر، برای حفاظت آن و با کنار کشیدن خود از فرمان به طرف نقطه تصادف پرت شوید. چون اغلب ضربه‌ای که در اثر تصادف به بدن وارد می‌آید، در صورتی که بدن به خودرو بسته باشد، شدید‌تر از وقتی است که بدن آزاد است و به سوی نقطه تصادف پرتاب می‌شود. در مواجهه با تصادف، سعی کنید از خودرو بیرون نپرید، مگر این‌که مطمئن باشید برخوردی مرگ‌آور با صخره خواهید داشت یا از درهای فروخواهید افتاد که احتمال زنده ماندن در آن صفر است. پس اگر تصمیم به پریدن گرفتید، ابتدا در را باز کنید، کمربند ایمنی را باز کنید، سعی کنید خود را - مثل یک توپ- گلوله کنید، سرتان را محکم به سینه بچسبانید، پا‌ها و زانو‌ها را جمع کنید، بعد تا حد امکان کمر را خم کنید، آنگاه با حرکتی غلطان از خودرو بیرون بپرید. موقع رسیدن به زمین هم سعی نکنید خود را نگه دارید، بلکه به غلتیدن ادامه دهید.
اگر با خودرو داخل آب افتادید سعی کنید قبل از غرق شدن خودرو را ترک کنید، چون خودرو یکدفعه در آب فرو نمی‌رود و تا پر شدن داخل آن، زمانی وقت خواهد برد. در نتیجه فشار آب در اطراف خودرو، بازکردن در را مشکل می‌کند، پس در صورت امکان، پنجره را پایین بکشید و از آن خارج شوید. هرطور که ممکن است، سعی کنید بدن را جمع کرده و از فرمان کنار بکشید. در تصادف شدید، فرمان مثل شاخ بوفالو در برابر سینه شما خواهد بود! سرنشینان صندلی عقب خودرو نیز باید سر‌ها را محافظت کنند و در انتهای صندلی عقب دراز بکشند.
وقتی می‌خواهیم سقوط کنیم...
خطوط هواپیمایی جهان به‌طور میانگین ۵/۲میلیارد مسافر در سال حمل می‌کنند و علیرغم خطرهای بالقوه موتورهای جت در آسمان و سفر در چند مایلی بالاتر از زمین و درون یک قطعه فلز سنگین- این مسافرت‌ها به طرز شگفت‌انگیزی ایمن هستند.
در واقع احتمال این‌که در یک پرواز خطوط هوایی تجاری با خطر مرگ روبه‌رو شویم، ۱ در ۹میلیون است. اشتباهات زیادی در ارتفاع ۳۳۰۰۰ پایی بالی زمین می‌تواند اتفاق بیفتد و اگر بدشانسی شما در حدی باشد که در حین مسافرت چنین چیزی اتفاق بیفتد، تصمیمی که می‌گیرید، می‌تواند تفاوت بین مرگ و زندگی باشد. به خاطر داشته باشید که حدود ۹۵درصد از سوانح هواپیماها نجات‌یافتگانی دارند؛ بنابراین چنانچه بدترین چیز اتفاق بیفتد، بدشانسی شما به بدی‌ای که فکر می‌کنید نخواهد بود. چیزی که آمارهای جهانی نشان می‌دهد، مسافرت‌های هوایی کمترین تلفات را نسبت به مسافرت‌های دریایی، ریلی و دریایی دارد اما با این حال ممکن است شما بدشانس باشید و مسافرت‌تان با هواپیمایی باشد که دچار سانحه شود. وقتی هواپیمایی درحال سقوط است، تقریبا همیشه چند دقیقه‌ای برای آماده‌شدن پیش از برخورد وقت هست. از این وقت برای مرور این موارد استفاده کنید: درهای خروجی کجا قرار دارند و سعی کنید تعداد صندلی‌های ما بین ردیف خود و درهای خروجی را بشمارید. در این‌صورت می‌فهمید که چه زمانی به در خروجی خواهید رسید.
موقعیت را تا حد ممکن تخمین بزنید. تلاش کنید تا تشخیص دهید که هواپیما روی چه سطحی فرود می‌آید تا نحوه آماده‌شدن را طرح‌ریزی کنید؛ به‌عنوان مثال اگر درحال فرود روی سطح آب هستید، باید جلیقه نجات خود را بپوشید و تا وقتی که از هواپیما خارج نشده‌اید، آن را باد نکنید و اگر در هوای سرد فرود می‌آیید، سعی کنید که با پتو یا ژاکتی خود را در بیرون گرم نگه دارید.
کمربند ایمنی خود را همیشه محکم ببندید. اگر سقوط هواپیما در زمانی اتفاق افتد که در خواب هستید، از بسته‌بودن کمربندتان خوشحال خواهید شد. کمربند را تا آن‌جا که می‌توانید نزدیک به لگن خاصره خود محکم کنید. باید بتوانید که بخش بالای لگن خاصره را بالای لبه کمربند حس کنید، چون لگن خاصره ساختار محکمی دارد و نیرو را به خوبی کنترل می‌کند. به هرحال اگر کمربند روی شکم‌تان کشیده شود، شانس ایجاد جراحات داخلی خطرناک بیشتر می‌شود.
نکته
بهتر است صندلی‌هایی را بگیرید که تا حد ممکن به درهای خروجی نزدیک باشند و صندلی‌های ردیف میانی ارجحیت بیشتری دارند. به‌علاوه سعی کنید در بخش عقب هواپیما بنشینید. مسافرانی که در بخش دم هواپیما قرار می‌گیرند، ۴۰درصد بیشتر از آنهایی که در ردیف‌های اولی نشسته‌اند، شانس نجات دارند.
این‌طور لباس بپوشید: شلوار بلند، کفش‌های راحت و محکم بنددار: البته ممکن است بخواهید که در طول پرواز راحت باشید یا باکلاس به نظر آیید اما حرکت سریع در لاشه هواپیما با کفش‌های صندل یا پاشنه‌بلند مشکل است. از ماسک اکسیژن قبل از کمک‌کردن به دیگران استفاده کنید. اگر وضع کابین مخاطره‌آمیز باشد، فقط ۱۵ثانیه وقت دارید. تا قبل از بیهوش‌شدن از طریق ماسک تنفس کنید.
وقتی می‌خواهیم غرق شویم...
هر ساله صد‌ها نفر از کسانی که به دریا می‌روند، به یکی از بدترین شکل‌های مرگ که همان غرق‌شدگی است، گرفتار می‌شوند و خاطره‌ای تلخ در ذهن بازماندگان به جای می‌گذارند. شنا در دریا هرگز مثل شنا در استخر نیست و علاوه بر دانستن فن شنا و داشتن مهارت زیاد، باید ویژگی‌های آب دریا را هم شناخت. آب شور دریا در صورت برخورد با چشم، سوزش چشمی دردناکی ایجاد می‌کند و تمرکز شناگر را از بین می‌برد و باعث می‌شود در یافتن مسیر ساحل مشکل پیدا کند. در صورت ورود آب دریا به نای و ریه فرد، سرفه‌های شدیدی ایجاد می‌شود که عملاً شنا کردن را غیرممکن می‌کند و شناگر کاملاً مستأصل می‌شود. ضربات امواج دریا هم که بزرگترین مشکل است.
چطور از جریان شکافنده فرار کنیم؟
امواج دریا با حرکت به سمت ساحل حجم زیادی از آب را به طرف خشکی می‌برد. این حجم وسیع از آب باید دوباره به داخل دریا برگردد و برای این منظور در نقاطی از ساحل، به صورت تقریباً غیرقابل پیش‌بینی، درون آب دریا آبراهه‌هایی به طرف دریا ایجاد می‌شود که در آن آب با سرعت زیادی بر خلاف جهت امواج (به سمت دریا) راه می‌افتد. این جریان‌ها با امواج آب فرق دارند و به آنها جریان‌های شکافنده می‌گویند که در بسیاری از نقاط جهان و به‌ویژه در سواحل دریای خزر، تلفات جانی بسیاری را به بار می‌آورند. اگر در یک جریان شکافنده گرفتار شدید، اول آرامش خود را حفظ کنید. دوم این‌که هرگز بر خلاف جریان شکافنده و به سمت ساحل شنا نکنید. این اقدام مرگبار باعث خسته شدن شناگر می‌شود و با گرفتن رمق او موجب غرق شدنش خواهد شد. در عوض خود را بر روی آب نگاه دارید؛ اکنون دو گزینه پیش روی شماست:
اگر توان بدنی بالایی برای شنا دارید:
الف- به صورت موازی با ساحل حرکت کنید و از مسیر جریان کاملاً خارج شوید و سپس به صورت مورب به سمت ساحل برگردید. ب- چون جریان شکافنده در اعماق زیرین آب قدرت کمتری دارد برای خروج از جریان شکافنده، موازی با ساحل در عمق آب شنا کنید. لذا می‌توان به این طریق از مسیر جریان فرار کرد، آنگاه از آب عمیق به آرامی و به صورت مورب به سطح و به صورت مورب به ساحل برگشت.
اگر توان بدنی معمولی دارید:
هم جهت با جریان به سمت دریا حرکت کنید. معمولاً جریان پس از طی چندین متر تا چند ده متر، قدرت خود را از دست می‌دهد. در این‌جا می‌توانید به صورت موازی با ساحل از جریان فرار کنید و پس از طی چندین متر و دور شدن از جریان، ابتدا نفس بگیرید، سپس تقاضای کمک کنید و بعد به صورت مورب به سمت ساحل برگردید.
