به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از خراسان، بین یک دوستی صمیمانه، نزدیک و وابستگی شدید، تفاوت وجود دارد. روابط دوستانه و صمیمانه یکسری ویژگی ها دارند مانند این که در یک رابطه صمیمی استقلال رفتاری بین دو دوست وجود دارد و اتفاقاتی که در زندگی یک دوست صمیمی می‌افتد بر زندگی دوست او تاثیر می‌گذارد اما با وجود این هر کدام از آن ها در انجام اهداف و فعالیت های شخصی خود استقلال دارند و مستقل عمل می‌کنند.
در روابط عاطفی که وابستگی زیادی وجود دارد، به دلیل نبود تعادل در ارضای نیازها معمولاً به مشکل منجر می شود چون فردی که در این روابط بیشتر حمایت، عشق و توجه می دهد، احساس خوبی نیز به این موضوع دارد اما زمانی که خود او نیاز به عشق، محبت، توجه و حمایت دارد آن را دریافت نمی‌کند این افراد از نظر عاطفی آسیب می‌بینند، به عزت نفس شان لطمه وارد می‌شود و احساس حقارت می‌کنند.
افزون بر این فردی که حمایت بیشتری می گیرد ممکن است احساس کند طرف مقابل او را تحت فشار قرار داده است و می خواهد او را کنترل کند و عصبانی می شود.
این افراد بهتر است سعی کنند این وابستگی را تبدیل به یک دوستی عمیق و صمیمی کنند و به ارضای نیازهای دو طرف توجه کنند در حالی که هرکدام بتوانند به طور مستقل، روابط و اهداف شخصی خود را دنبال کنند.
تشخیص شخصیت وابسته
معیارهای تشخیصی برای افراد با وابستگی بیمارگونه و مفرط، به طور خلاصه به شرح زیر است:
بدون توصیه و اطمینان بخشی فراوان دیگران، در گرفتن تصمیمات روزمره مشکل داشته باشد (مثل پوشیدن لباس یا انتخاب غذا در رستوران).
نیازمند آن باشد که دیگران مسئولیت بیشتر مسائل عمده زندگی اش را برعهده بگیرند (مثل خرید خانه، انتخاب همسر، تعیین رشته تحصیلی و...).
به دلیل ترس از برخوردار نشدن از حمایت یا تأیید دیگران، در ابراز مخالفت با آن ها مشکل داشته باشد که این موضوع به دلیل فقدان اعتماد به قضاوت ها یا توانایی های خود باشد، نه فقدان انگیزه یا انرژی.
در کسب حمایت و پشتیبانی دیگران بیش از حد معطل بماند، تا جایی که حتی حاضر شود کارهایی را که دوست ندارد، به خاطر دیگری انجام دهد و این موضوع حالتی تکرار شونده در روند زندگی فرد داشته باشد.
در تنهایی به دلیل ترس مبالغه آمیز از نداشتن قدرت مراقبت از خود ، احساس ناراحتی یا درماندگی کند.
با ختم یک رابطه صمیمانه، فوری به جست وجوی رابطه ای دیگر برآید تا آن را منبع مراقبت و حمایت از خود قرار دهد.
ذهنش به طرزی غیرواقع گرایانه به این اندیشه مشغول باشد که مبادا برای مراقبت از خود، تنهایش بگذارند.
مجموعه ویژگی های بالا باعث می شود کارکرد شغلی این افراد اغلب مختل باشد، به طوری که نمی توانند به طور مستقل و بدون نظارت دقیق شخص دیگری کارهای خود را انجام دهند.
رهایی از وابستگی
خودمان را دوست داشته باشیم و برای یادگیری مهارت‌های دوست داشتن خود، به جلسه‌های عملی آموزش مهارت‌های زندگی به‌منظور خودباوری و همیاری برویم.
رابطه‌ای را ایجاد کنیم که در آن شکوفایی استعدادها و توانمندی‌های ما امکان‌پذیر شود.
سعی کنیم فعالیت های مطالعاتی، هنری، فکری و عملی را در پیش بگیریم تا بتوانیم فکرمان را از دوست منحرف کنیم.
با افراد دیگری طرح دوستی بریزیم و برنامه های تفریحی- ورزشی داشته باشیم تا به تدریج با جایگزین کردن آن ها با این فرد از وابستگی به وی کاسته شود.
ارتباط خود با دوست مد نظر را به شرایط یا موقعیت های خاص محدود کنیم.
