به گزارش اقتصادآنلاین، این روزها کسانی که تصمیم دارند خودرو جدیدی خریداری کنند، به دلیل بحران اقتصادی پیش رو، با ابهامات زیادی روبرو هستند، شاید بی‌راه نباشد اگر شرایط تصمیم‌گیری را خاکستری نام‌گذاری کنیم چرا که اطلاعات و شاخص های تصمیم گیری با ترکیبی از شایعات و واقعیات به خریداران ارائه شده است و عموم مردم از آینده این صنعت مهم خبر چندانی ندارند!
با کاهش ارزش دلار از 19000 هزار تومان به 11000 تومان، شاید برخی از خریداران خودرو گمان کنند که شاید قیمت خودرو باید کاهش پیدا کند، و سوال این روزها این است که چرا با کاهش ارز همچنان شاهد افزایش قیمت خودرو در برخی از شرکت های خودرویی هستیم؟ چرا سایر محصولات آنها افزایش قیمت نداشته اند؟ برای پاسخ به این سوال باید تحلیل ساده‌ای در خصوص چگونگی اثر گذاری نوسانات ارزی بر قیمت خودرو داشته باشیم.
تا قبل از شروع بحران اقتصادی در اردیبهشت و خرداد سال جاری و اوج گیری نرخ دلار، خودرو سازان داخلی با دلار 4200 تومانی نسبت به تامین قطعات مورد نیاز خود اقدام می‌کردند. قطعاتی که برخی را وارد می‌کردند و برخی را توسط قطعه سازان داخلی خریداری و در کارخانه مصرف می‌کردند. باید توجه داشت که قطعه سازان نیز درصد بالایی از مواد اولیه مورد نیاز خود را از شرکت های خارجی وارد و از دلار 4200 تومانی استفاده می‌کردند. پس از شروع بحران، دولت تصمیم گرفت برای کنترل میزان هزینه دلار سیستم نیما را راه اندازی کند تا شرکت‌ها دلار مورد نیاز خود را در چند مرحله در سیستم نیما تهیه کنند و در نتیجه شرکت ها مجبور بودند خرید مواد اولیه خود را در چند مرحله انجام دهند. برای مثال بسیاری از آنها قطعات و مواد اولیه بدنه را بر مبنای دلار 4200 تومانی از قبل خریداری کرده بودند و حال مجبور بودند قطعات موتور و گیربکس را با دلار نیمایی 8200 تومانی خریداری کنند. این به این معنا که آنها بطور متوسط برای تولید خودرو های خود ارز 6000 تومانی هزینه کرده بودند و این یعنی افزایش 20 تا 50 درصدی هزینه های تولید. در مراحل بعدی که موجودی قبلی انبار قطعات خریداری شده با دلار 4200 تومانی پایان یافت، خودروسازان دلار مورد نیاز برای تمام مواد اولیه را با هزینه بالاتر از سیستم نیما و در حدود 8000 تا 12000 تومان تهیه کردند. توجه داشته باشید ارز تخصیص یافته به خودرو سازان در سیستم نیما هرچند تاثیر متقابل از بازار ارز آزاد داشت، اما همچنان بعنوان مرجع هزینه های خودرو سازان است و عملا نوسان های کوتاه مدت دو هفته ایی دلار 19000 هزار تومانی و یا کاهش آن بر صنعت خودرو تاثیری چندانی نداشت. اختصاص ارز نیمایی با ارزش میانگین 8000 تومان به خودرو سازان به معنای افزایش هزینه های ارزی به میزان 114 درصد است. البته این افزایش هزینه ها به شاخصی به نام درصد ارز بری یک محصول نیز بستگی دارد. یعنی ممکن است برای یک محصول قدیمی از مجموع کل قطعات آن خودرو 50 درصد محصول مشمول ارز بری باشد و به تبع تنها نیاز به افزایش قیمت 50 درصدی است و برای برخی دیگر ، 100 درصد مواد اولیه محصول مشمول ارزی بری باشد که در نتیجه مشمول افزایش 100 درصدی می‌شود.
در نهایت باید توجه داشت، کلیه خودروهای تولیدی به تناسب میزان ارز بری افزایش قیمت را تجربه خواهند کرد. این افزایش قیمت واقعی خواهد بود و با توجه به ارز در نظر گرفته شده در بودجه سال آتی، نباید انتظار روند کاهشی را داشت. حال اینکه هریک از خودروسازان با توجه یه محدودیت ها در اعلام قیمت های نهایی خود چه سیاستی را در پیش می‌گیرند بحث دیگری است که به شدت به میزان وابستگی آنها به به دولت و البته میزان تاثیر گذاری آنها در جو روانی اجتماع و بازار مربوط می‌شود. برخی بصورت یکجا افزایش قیمت ها را اعلام کرده اندو برخی دیگر به اعلام قیمت بصورت پله‌کانی روی آورده اند. در هر دو حالت این واقعیت را باید پذیرفت که با افزایش قیمت خودروها مردم مدتی با تردید در خرید روبرو خواهند بود و این شرکت ها هستند که با اعلام شرایط شفاف و جذاب در این بازار سخت بباید بتوانند شرایط قابل اعتماد تری را به مشتریان خود ارائه کرده و رقابت سختی را در این رکود اقتصادی با یکدیگر داشته باشند.
