به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از اعتماد، برای بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسراییل، تغییر سکاندار کاخ سفید مانند هدیه‌ای آسمانی بود یا آن‌گونه که دور گلد، دیپلمات اسراییلی می‌گوید: «بزرگ‌ترین هدیه برای اسراییل.» دوره هشت ساله ریاست‌جمهوری باراک اوباما در کاخ سفید، نهایتا به رای ممتنع ایالات متحده امریکا به قطعنامه شورای امنیت در محکومیت ساخت‌و‌ساز شهرک‌های صهیونیست‌نشین در سرزمین‌های فلسطینی ختم شد، رایی بی‌سابقه در تاریخ روابط واشنگتن و تل‌آویو که همصدا با جامعه جهانی، اقدام اسراییل در تغییر نظام‌مند ترکیب جمعیتی سرزمین‌های فلسطینی و ساخت‌و‌ساز در مناطق اشغالی را محکوم می‌کرد. این رای می‌توانست برای نتانیاهو یک کابوس بزرگ و نشانه‌ای به از دست دادن نزدیک‌ترین دوست و حامی دولتش باشد، اما او می‌دانست که به زودی شرایط تغییر می‌کند.
بن رودز، یکی از مشاوران باراک اوباما، در گفت‌وگو با نیویورکر نقل می‌کند چند ماه قبل از رای ممتنع سامانتا پاور، سفیر وقت امریکا در سازمان ملل متحد، زمانی که باراک اوباما نقشه‌ای از جزییات شهرک‌سازی‌های اسراییل در سرزمین‌های اشغالی را دیده‌بود، از میزان تلاش نظام‌مند اسراییل برای تغییر ترکیب جمعیتی سرزمین‌های اشغالی «بهت‌زده» شده‌بود. وقتی که سامانتا پاور، دستش را به عنوان رای ممتنع بلند کرد و هنگام رای پنج عضو دایم به وتوی قطعنامه بی‌حرکت ماند، بیش از یک ماه از انتخاب دونالد ترامپ به عنوان رییس‌جمهور امریکا گذشته‌بود و مذاکرات انتقال قدرت در کاخ سفید برگزار می‌شد. چند هفته بعد، سکان روابط تل‌آویو و واشنگتن به سرعت چرخید. ناخدای تازه واشنگتن اسراییل را نزدیک‌ترین دوست امریکا می‌دانست و وعده داده بود که بعد از سه رییس‌جمهور که فقط شعار انتقال سفارت داده‌بودند، رییس‌جمهور باشد که قدس را به عنوان پایتخت اسراییل به رسمیت می‌شناسد.
درست یک سال بعد از رای تاریخی امریکا در محکومیت سیاست‌های اسراییل، دونالد ترامپ اعلام کرد که قصد دارد سفارت امریکا را از تل‌آویو به قدس اشغالی منتقل کند و برخلاف متن قطعنامه‌های سازمان ملل متحد، قدس را به عنوان پایتخت اسراییل به رسمیت بشناسد. چهار ماه بعد، ترامپ این وعده را عملی کرد و ساختمانی موقتی را به عنوان سفارت امریکا در شهر قدس افتتاح کرد. این اقدام ترامپ بود که از سوی دور گلد، دیپلمات ارشد اسراییلی و مشاور نزدیک نتانیاهو «بزرگ‌ترین هدیه به اسراییل» نامیده‌شد. اما این تنها هدیه ترامپ به اسراییل نبود. بر خلاف باراک اوباما که توقف توسعه شهرک‌های یهودی‌نشین را به عنوان پیش‌شرط رسیدن به صلح میان اسراییلی‌ها و فلسطینیان تعیین کرده‌بود و در اولین دیدار دو‌جانبه سال ٢٠٠٩ به بنیامین نتانیاهو هشدار داده بود تا شهرک‌سازی را متوقف کند، دونالد ترامپ هیچ نگرانی نسبت به ساخت‌و‌ساز شهرک‌های تازه یهودی‌نشین نداشت؛ شهرک‌هایی که به لحاظ حقوق بین‌الملل غیرقانونی هستند، اما ترامپ، سیاستمداری است که از شکستن هیچ یک از قواعد حقوقی و تعهدات بین‌المللی ابایی ندارد.
سه‌برابر شدن مجوزها
از روزی که دونالد ترامپ رسما به عنوان رییس‌جمهور امریکا شروع به کار کرده است، دولت اسراییل ساخت‌و‌ساز ١٤ هزار و ٤٥٤ واحد مسکونی را در اراضی اشغالی کرانه باختری رود اردن ثبت و تایید کرده است. میدل ایست آی در گزارشی از ساخت‌و‌سازهای غیرقانونی اسراییل در سرزمین‌های اشغالی کرانه باختری می‌نویسد که شهرک آمیهای در تپه‌های جنوب نابلس، یکی از شهرک‌های جدیدی است که از زمان روی کار آمدن ترامپ در امریکا ساخت‌و‌ساز آن آغاز شده و اکنون بسیاری از واحدهای مسکونی آن کامل شده‌اند و صهیونیست‌ها برای سکونت به آن مهاجرت کرده‌اند. ساخت‌و‌ساز در آمیهای، ماه مارس سال ٢٠١٧ مورد تایید دولت رژیم صهیونیستی قرار گرفت، درست دو ماه بعد از روی کار آمدن ترامپ در واشنگتن، این اولین شهرک صهیونیست‌نشین در سرزمین‌های اشغالی کرانه باختری بود که دولت اسراییل از سال ١٩٩٢ اجازه رسمی ساخت آن را تایید می‌کرد. از آن زمان تاکنون دست‌کم ١٠٧ واحد مسکونی در زمین‌های این شهرک ساخته شده است. هر واحد مسکونی در شهرک‌های صهیونیست‌نشین باید چهار مجوز اداری از دولت تل‌آویو دریافت کند، بعد از دریافت این چهار مجوز، زمین‌های مورد نظر در فهرست مناقصه برای یافتن پیمانکار ساخت‌و‌ساز قرار می‌گیرند. بر اساس اطلاعاتی که موسسه مردم‌نهاد «اکنون صلح Peace Now» در اسراییل منتشر کرده است تا پیش از انتخاب دونالد ترامپ تعداد زمین‌های تایید‌شده برای ساخت واحد مسکونی حدود ٤٥٠٠ واحد بود، اما اکنون این رقم طی ٢١ ماه دست‌کم سه‌برابر شده و به بیش از ١٤٠٠٠ واحد رسیده است.
هگیت افران، از اعضای موسسه «اکنون صلح» به میدل‌‌ایست آی می‌گوید: «موضوع فقط تعداد ساخت‌و‌سازها نیست، بلکه ترکیب مناطق تصویب شده برای ساخت‌و‌ساز هم مهم است. الخلیل به عنوان یکی از قدیمی‌ترین شهرهای فلسطینی‌نشین طی این مدت شاهد تصویب ٣١ واحد مسکونی بوده که از دهه ١٩٨٠ تاکنون بی‌سابقه است.» همه‌چیز درست چهار روز بعد از آغاز رسمی دوره ریاست‌جمهوری ترامپ شروع شد، زمانی که اسراییل اعلام کرد ساخت‌و‌ساز ٢٥٠٠ واحد مسکونی در اراضی کرانه باختری را پذیرفته است و هیچ واکنشی از سوی کاخ سفید اعلام نشد. ٦ ماه بعد از روی کار آمدن ترامپ، آویگدور لیبرمن، وزیر جنگ کابینه رژیم صهیونیستی در مصاحبه با روزنامه تایمز آو‌اسراییل گفت: «به لطف ترامپ، اسراییل دیگر مجبور نیست چیزی را مخفی کند.»
«انگار ما انسان نیستیم»
٦١ درصد از مناطق کرانه باختری رود اردن، مناطقی هستند که بر اساس توافق‌های اسلو، با عنوان «ناحیه ٣» (Area C) شناخته می‌شوند؛ مناطقی که تحت کنترل کامل رژیم صهیونیستی قرار می‌گیرند، دو ناحیه دیگر بر اساس توافق‌های اسلو یا کاملا تحت اختیار دولت خودگردان فلسطینی است یا کنترل آن تقسیم شده است. در ناحیه ٣، درخواست ساخت‌و‌ساز از سوی فلسطینیان باید به اداره عمران دولت اسراییل داده شود، به نوشته میدل ایست آی از هر ٥٠ درخواست فلسطینیان برای ساخت‌و‌ساز در زمین‌های‌شان فقط یک درخواست ممکن است پذیرفته شود. یکی از فلسطینیان ساکن روستای جیت در نزدیک شهرک یهودی‌نشین آمیهای به میدل ایست آی می‌گوید: «چندین سال پیش تنها ١٥٠٠ نفر در این روستا زندگی می‌کردند، اما اکنون تعداد ما به ٣٠٠٠ نفر رسیده، در نتیجه به ساختمان‌ها و خانه‌های بیشتری نیاز داریم، اما اجازه ساخت‌و‌ساز به ما داده نمی‌شود. همزمان دولت اسراییل به شهرک‌نشین‌ها اجازه می‌دهد که تا جایی که می‌توانند بیشتر و بیشتر در اطراف زمین‌های ما ساخت‌و‌ساز کنند و چه شهرک‌های مصوب و چه شهرک‌های خارج از محدوده را بدون محدودیت توسعه دهند.»
درست در کنار روستای خان‌احمر که فلسطینیان در آن ساکن هستند، شهرک یهودی‌نشین کفر ادومیم قرار گرفته است. روستای خان احمر امروز نمادی از توسعه شهرک‌های یهودی‌نشین و تخریب خانه‌های فلسطینیان محسوب می‌شود. بیش از ٤٠٠ مجوز ساخت‌و‌ساز در شهرک کفر‌ادومیم، از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ صادر شده است. در برابر بیغوله‌های عشایر بدوی فلسطینی که در این روستا در زمین‌های خودشان زندگی می‌کنند، به صورت مستمر توسط ارتش رژیم صهیونیستی تخریب می‌شود. طی ماه‌های گذشته دیوان عالی اسراییل حکم توقیف این زمین‌ها به نفع شهرک‌نشینان فلسطینی را تصویب کرده است و ارتش اسراییل به ساکنان روستا هشدار داده است که این منطقه را ترک کنند. احمد ابودهوک، از ساکنان این روستا به میدل ایست آی می‌گوید: «ما نسل به نسل در شرایط آوارگی زندگی می‌کنیم، والدین من، بعد از اشغال منطقه تل‌عرب در صحرای نگب مجبور به مهاجرت به اینجا شدند و حالا فرزندان ما هم همین تجربه آوارگی را تکرار خواهند کرد.» ابودهوک می‌گوید: «با ما به شکلی رفتار می‌کنند که انگار ما انسان نیستیم.»
