به گزارش اقتصادآنلاین، آرمان نوشت: باور کنید یا نه، بچه‌ها اول از همه به والدین خود نگاه می‌کنند و برای زندگی از آنها الگو می‌گیرند. تاثیری که والدین بر رشد شخصیت کودک خود می‌گذارند پنهان اما واقعی است. مثلا زمانی که پسر رفتار پدر خود را با مادرش می‌بیند، احترام(یا بی‌احترامی) به زنان را یاد می‌گیرد و اینکه مرد و زن چگونه باید با مشکلات دست و پنجه نرم کنند. حال که از این تاثیر آگاهید، به رفتار خود عمیق‌تر فکر کنید.
شخصیت فرزند خود را بشناسید
اگرچه شکل‌گیری شخصیت فرزند در دستان والدین است، اما به هر حال محیط بیرون حال مدرسه باشد یا محیط‌های دوستانه نقش مهمی را در شکل‌گیری ابعاد شخصیتی فرزندتان دارد، از این رو سعی کنید این شخصیت را تا حد زیادی واکاوی کنید. حساسیت‌های فرزندتان را بشناسید و برای آنها احترام قائل شوید. به دوستان فرزندتان احترام بگذارید، آنها را جدی بگیرید و این موضوع را همیشه مدنظر قرار دهید. همچنین برای تفریح و اوقات فراغت نظر وی را جویا شوید و وی را تا جایی که مسیرش منحرف نشده آزاد بگذارید.
از موضع بالا با وی سخن نگویید
یکی از مهم‌ترین نکات در شکل‌گیری رابطه‌ای دوستانه با فرزند این است که همیشه آمرانه با وی برخورد نکنید. مگر می‌شود همیشه به فرزندتان دستور بدهید و در عوض از وی بخواهید همچون یک دوست با شما صمیمی باشد؟ سعی کنید در کنار موضع یک پدر یا مادر در برخی اوقات با وی صمیمی‌تر برخورد کنید. اگر با موضوعی موافق نیستید او را به جای نهی‌کردن راهنمایی کنید و همیشه این اصل را به جای دستور دادن انتخاب کنید و در اولویت قرار دهید.
علایق مشترک خود را بیشتر کنید
ممکن است شما به ورزش علاقه داشته باشید در حالی که پسرتان از کتاب خواندن در خانه لذت ببرد اما حتما سرگرمی دیگری نیز وجود دارد که هر دوی شما به آن علاقه داشته باشید. برای مثال به پیک نیک رفتن. سعی کنید علائق مشترک خود با فرزندتان را شناسایی کنید و سرگرمی‌هایی را که فرزندتان به آنها می‌پردازد کشف کنید تا به وسیله آنها به او نزدیک شوید و زمان باهم بودن‌تان را افزایش دهید تا ارتباط میان شما نیز بهتر شود. در فعالیت‌هایی که فرزندتان به آنها علاقه دارد (ورزش، موسیقی، هنر، تکنولوژی، سینما و... ) مشارکت کنید.
اجازه دهید مستقل بودن را تجربه کند
سعی کنید فرزندتان را به خانه علاقه‌مند و او را در مواجه با مشکلات یاری کنید. اجازه دهید فرزندتان با حفظ حد و مرزها همراه دوستان‌اش به گردش برود و تفریح کند. به او اجازه دهید تا درباره توقعات والدین‌اش حرف بزند و اظهارنظر کند. با این کار به او می‌آموزید هنگامی که از خانه و خانواده دور است اظهارنظر و از خود محافظت کند.
ارتباط کلامی مناسب با او داشته باشید
با فرزندتان ارتباط کلامی مناسب و بجایی داشته باشید؛ به آن معنا که با رعایت جایگاه شما به عنوان پدر یا مادر سعی کنید با فرزندتان حداقل دقایقی از شبانه‌روز را در خلوت با هم صحبت کنید و از نقطه نظرات هم باخبر شوید. سعی کنید در این محاورات از مشکلات و دغدغه‌های احتمالی فرزندتان باخبر شوید و برای آنها حتما راه‌حلی بیابید و به راحتی از کنار آنها نگذرید. سعی کنید قبل از اینکه فرزندتان از شما درخواست کمک کند خودتان به کمک وی بروید و نگذارید هرگز برای رفع مشکلش به غریبه‌ها رو بزند حتی اگر دوست وی باشد. شناسایی این موقعیت‌ها تنها در صورتی امکان‌پذیر است که شما رابطه کلامی مناسبی را با فرزندتان داشته باشید.
به فرزندتان گوش دهید
شما نیز از اینکه دیگران حرف‌هایتان را گوش دهند لذت می‌برید. اگر از همین حالا، قبل از هرگونه قضاوتی اول به حرف‌های فرزندتان گوش دهید سپس مشکل او را حل کنید، رابطه‌ای محکم با او ساخته‌اید که تا سال‌های سال باقی خواهد ماند. فرصتی فراهم کنید که بتوانید با او صحبت کنید. به عنوان مثال با هم ورزش کنید. کافی است 25% از وقت خود را به گوش دادن اختصاص دهید سپس از بودن با فرزندتان لذت ببرید.
خشم خود را کنترل کنید
هنگام گفت‌وگو با فرزندتان خشم‌تان را کنترل کنید(به عنوان مثال: به آرامی‌گفت‌وگو کنید، سعی کنید رفتار تدافعی نداشته باشید و به حرف‌های فرزندتان واکنش مثبت نشان دهید).
امین و رازدار وی باشید
همیشه رازدار فرزندتان باشید و اگر هم موضوعی را می‌خواهید به همسر خود بگویید سعی کنید مورد را کاملا در خفا مطرح کرده و طوری وانمود کنید که واقعا به کسی نگفته‌اید. رازداری و اعتمادسازی از مهم‌ترین ارکان صمیمیت با فرزند است چرا که برای او نخستین نکته در داشتن یک رابطه صمیمی با شما این است که در وهله اول بتواند شما را همچون دوستی صادق و رازدار بپندارد و این موضوع همان هنر جلب اعتمادسازی شماست و نه چیز دیگر.
