درست همان زمانی که چشم به جهان میگشایید، شناختن آن را شروع میکنید و به ندرت فکر میکنید که “من که هستم؟” تا زمانی که کمی بزرگتر بشوید. حول و حوش سن دو سالگیِ وحشتناک است که ما شناختن خودمان و مجزا بودن از پدر و مادر را شروع میکنیم و کمکم شخصیت خودمان را کشف میکنیم.
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از بازده، بین سنین ۲ تا ۶ سالگی، توسعهی مفهوم منحصر به فردِ “خود” را شروع میکنیم. پس از آن است که ۴ عنصر اصلی شخصیت شروع به شکلگیری میکنند و کمکمان میکنند تبدیل شویم به آن کسی که میخواهیم. با این حال همهی رشد شخصیت ما در دوران کودکی رخ نمیدهد. در این نوشتار نگاهی خواهیم داشت به عناصر اصلی که شخصیت اولیه و بعدی ما را تشکیل میدهند.
در ادامه ۴ عنصر اصلی برای تعیین شخصیت شما توسط روانشناسان فاش میشود:
۱. ساختار ژنتیکی شما
ژنتیک بیولوژیکی شما یک عنصر مهم است که حدود ۴۰ درصد از ساختار شخصیت شما را تعیین میکند. ژنهایی که توسط پدر و مادرتان به شما منتقل میشود، بخشی است که شما هیچ کنترلی روی آن ندارید. اما فکر نکنید که اگر بخواهید هم نمیتوانید ویژگیهای شخصیتی منفی را تغییر دهید. رشتهی روانشناسی تماما صرف کمک به آدمها میشود که خود را برای بهتر شدن تغییر بدهند.
بنابراین اینکه شما با شخصیت عصبانی و پرخاشگر به دنیا آمدهاید بدین معناست که هرگز قادر به تغییر دادن خودتان نخواهید بود؟ جواب کوتاه به این سوال “خیر” است. شخصیت، یک ماهیت ثابت در تمام طول زندگی شما نیست. محققان ثبات ویژگیهای شخصیتی را از دوران کودکی تا سنین بالا بررسی کردند و متوجه شدند در حالی که تنها حدود ۳۰٪ از صفات شخصیتی در طول سالهای کودکی پایدار هستند، این میزان به ۵۴ درصد در طول سالهای دانشجویی و تا ۷۴٪ بین سنین ۵۰ و ۷۰ سالگی افزایش مییابد.
۲. محیطی که در آن زندگی میکنید.
محیطی که روی شکلگیری شخصیت شما نقش دارد میتواند شامل جایی که در آن شما زندگی میکنید، تاثیرات فرهنگی و معنوی، امنیت اقتصادی شما، و خانواده، دوستان، و تجربیات کاری باشد. تجربههای اجتماعی شما روی شکل دادن شخصیتتان تاثیر دارند به این دلیل که آنها به شما کمک میکنند یاد بگیرید که متفاوت بودن چه جور مفهومی است. به عبارت دیگر، شما ممکن است کسی را ببینید که خودخواه یا عصبانی است و با خودتان بیندیشید که بر خلاف آن شخص، شما بخشنده و آرام هستید.
محققان دانشگاه کینگز لندن و دانشگاه ویسکانسین و دانشگاه ایلینوی در اوربانا، تجربیات جوانان در محل کار و چگونگی تاثیر آن تجربیات را روی شکلگیری و تعیین شخصیت آنها مورد مطالعه قرار دادند. آنها دریافتند که ویژگیهای شخصیتی که در سن ۱۸ سالگی شکل میگیرند، تجربیات کاری عینی و ذهنی (هر دو) را در سن ۲۶ سالگی پیشبینی میکند. به عبارت دیگر، دانشمندان میتوانند بر اساس شخصیت آدمها و نوع حرفهای که برمیگزینند، پیشبینی کنند که آیا آنها شغل خاصی را دوست دارند یا نه. این تحقیق همچنین نشان داد که تجربیات کاری با تغییراتی که در ویژگیهای شخصیتی از سن ۱۸ تا ۲۶ رخ میدهند، مرتبط هستند.
نکتهی جالب دیگر در این پژوهش این بود که ویژگیهای شخصیتی که تاثیر زیادی در انتخاب شغل توسط آدمها داشتند، همان ویژگیهایی بودند که در واکنش به آن تجربیات شغلی تغییر کردند.
۳. شخصیت مشترک خانوادگی
حتی دوقلوهای همسان فقط ۵۰٪ ویژگیهای شخصیتی مشترک دارند. شاید آنها کاملا یک شکل به نظر برسند، اما مانند دو آدم متفاوت عمل میکنند. دوقلوهای ناهمسان فقط در حدود ۳۰٪ ویژگی شخصیتی مشترک دارند، و خواهر و برادرها معمولا فقط حدود ۲۰٪ شباهت شخصیتی دارند. اگر شما در خانوادهتان عضوی دارید که به لحاظ ژنتیکی غیر-مرتبط با شما هستند، برای مثال، برادر ناتنی یا خواهر و برادری که از سوی والدینتان به فرزندی پذیرفته شدهاند، فقط حدود ۷ درصد صفات شخصیتی مشترک با او دارید.
خانوادهی شما ممکن است سنتهایی داشته باشند که شما هم آنها را انجام میدهید، برای مثال، کمک به خیریه یا فعالیتهای داوطلبانه کارهایی هستند که به شما کمک میکنند عنصر سخاوت را در شخصیتتان توسعه دهید. به همین ترتیب، خانوادهی شما ممکن است همیشه محافظهکار بوده باشند و این ویژگی به شما منتقل شدهاست. در نتیجه شما ممکن است یک شخصیت محافظهکار داشته باشید که باعث میشود سطح راحتی پایینتری برای خطر و تغییر داشته باشید.
۴. تجربههای زندگی
تجربهها در اوایل دوران کودکی، یا حتی زمانی که در حال توسعهی شخصیت خودتان در سالهای نوجوانی هستید، میتوانند روی شکلگیری و تعیین شخصیت شما تاثیر داشته باشد. ما ترسها را در اوایل زندگی در وجودمان توسعه میدهیم و این ترسها پایدار میمانند تا زمانی که توسط تجربیات ما رد شوند. برای مثال، اگر شما از عنکبوت میترسید، اما بعدها تجربهی خوبی با رطیل خانگی کسی بهدست بیاورید، ممکن است طرز فکرتان را در مورد عنکبوتها تغییر بدهید.
اعتقاد براین است که ویژگیهای شخصیتی درونگرا یا برونگرا بودن در اوایل زندگی از طریق بازخوردی که از همسالانمان داریم تعیین میشود. اگر ما به خاطر تلاشهایی که برای پیدا کردن دوست داریم مورد تمسخر قرار بگیریم، به احتمال زیاد درونگرا خواهیم شد. به همین ترتیب، اگر هنگامی که میکوشیم دوست پیدا کنیم با لبخند، آغوش، و پیشنهاد سهیم بودن و بازی کردن روبهرو شویم، به احتمال زیاد به یک فرد برونگرا تبدیل خواهیم شد چون ما جذب پاداشهایی میشویم که دوستی برایمان دارد.