به گزارش اقتصاد آنلاین، داشتن یک کودک مودب آرزوی همه والدین است حتی آنهایی که خودشان چندان از ادب کلامی و رفتاری برخوردار نیستند.
در دنیای ما نیاز روزافزونی به تربیت فرزندان مودب وجود دارد. یک بیماری همه گیر از استحقاق وجود دارد که باعث شده مردم فراموش کنند که دیگران فقط برای خوشحال کردن آنها زاده نشده اند. رعایت آداب و رفتارهای مؤدبانه و نحوه تعامل محترمانه با دیگران، نه تنها افراد را به بزرگسالان بهتری تبدیل می کند، بلکه آنها را کودکان مهربان تر می کند!
الگوبرداری از رفتار مؤدبانه اولین قدم در آموزش رفتارهای مناسب به کودکان است. به عنوان والدین، فرزندانتان شما را تماشا می کنند ؛ خوب و بد! همانطور که در مورد آداب خود فکر می کنید، ضروری است که انتخاب ها و رفتارهای مودبانه را در برنامه روزانه خود بگنجانید، زیرا کار شما را در تربیت فرزندانتان بسیار ساده می کند.
نکات زیر در مورد 5 رفتار مودبانه که همه باید از آن استفاده کنند که در نهایت به شما کمک می کند تا فرزندان مودب تربیت کنید.
1. تماس چشمی برقرار کنید
همه می‌خواهند مورد توجه قرار بگیرند و یکی از بهترین راه‌ها برای اینکه به کسی نشان دهید متوجه او هستید، نگاه کردن به اوست نه اینکه به پاهای کسی خیره شوید واقعاً به چشمان او نگاه کنید. گاهی اوقات ممکن است ناراحت کننده باشد، اما برقراری تماس چشمی با کسی در حال صحبت با شماست یکی از مودبانه ترین کارهایی است که می توانید انجام دهید. نه تنها نشان می دهد که برای آن شخص احترام قائل هستید، بلکه اثبات می کند به آنچه می گوید دقیقا گوش می کنید.
رفتار چشمی یک عادت طبیعی نیست، اما با تلقین کودکان آن را می آموزند. البته نیازی نیست وقتی کسی در حال صحبت با کودکتان است به او تاکید کنید که به چشم های شخص خیره شود بلکه وقتی خودتان در حال صحبت با او هستید بخواهید به چشمانتان نگاه کند و هر زمان فرزندتان چیزی برای شما تعریف می کند دقایقی دست از کار بکشید و به چشمهایش نگاه کنید. اینگونه انتظار شما تنها یکطرفه به شمار نمی رود و فرزندتان می آموزد احترام گذاشتن دو طرفه برای پدر و مادرش اهمیت دارد.
2. قدردانی را بیاموزید
"متشکرم" از اولین کلماتی است که والدین اغلب به فرزندان خود می آموزند. متأسفانه، همانطور که کودکان رشد می کنند، اغلب کمتر و کمتر این کلمه مورد استفاده قرار می گیرد. این عبارات ساده تا حد زیادی به کسی کمک می کند تا احساس قدردانی داشته باشد.
کمی فکر کنید؛ چند نفر از کسانی که روزانه برای آنها کاری انجام می دهید از شما تشکر می کنند؟ تعداد آنها به اندازه انگشتان یک دست می رسد؟
کلمات،عبارات و حرکات مربوط به قدردانی بسیار ساده هستند اما در ذهن انسان باقی می مانند و انرژی مثبتی را پراکنده می کنند.
گاهی بر این باوریم که چون وظیفه کسی کمک کردن است پس این به وظیفه تبدیل شده و نیازی به تشکر وجود ندارد.
با این حال، من به شدت با این روند فکری مخالفم. صرف نظر از اینکه کسی برای کمک به شما پول می گیرد یا نه، باید با ابراز قدردانی مودبانه رفتار کنید.
من اغلب به فرزندانم یادآوری می‌کنم که «از کلمات ادبی خود استفاده کنند» و بزرگ‌ترین فرزندم در حال حاضر اگر متوجه شود از کسی که در را برای من نگه داشته،تشکر نکردم، به من یادآوری می‌کند.
گاهی اوقات ممکن است غیرضروری به نظر برسد، مانند تشکر کردن وقتی که یک افسر پلیس به شما کمک می کند تا با خیال راحت از خیابان عبور کنید یا تشکر از معلم در زمان تدریس.
با این حال، من دائماً از لبخندی که هنگام استفاده کودکان از این عبارات ساده به چهره بزرگسالان می آورد شگفت زده می شوم ،گویی از پیدا کردن کودکان مودب شگفت زده شده باشند.
اجازه ندهیم ادب مستثنی باشد، بلکه نسلی از کودکان تربیت کنیم که کلمات ادبی خود را برای موقعیت های بزرگ و کوچک می دانند!
3. "لطفا" کمک کنید
کودکان اغلب از ناله کردن، بهانه جویی یا گریه استفاده می کنند تا ناراحتی خود را نسبت به چیزی که در مسیر خواسته هایشان، پیش نمی رود نشان دهند.از طرف دیگر، یکی از نیرومندترین چیزهایی که می توانید به فرزندتان بیاموزید کلمه "کمک" است تا نیازی به تکیه بر این اشکال آزاردهنده تر ارتباط نداشته باشد!
من اغلب باید به کودکان خود یادآوری کنم که «از کلمات برای درخواستشان استفاده کنند» که اغلب عبارت «می‌توانی "لطفا" به مامان کمک کنی» دنبال می‌شود. به‌عنوان والدین، اگر به جای کوبیدن پاها یا صدای غرغر، مودبانه و با استفاده از کلمات مناسب درخواستی داشته باشند، بسیار بیشتر تمایل دارم به آنها کمک کنم.
این هنر کمک خواستن آنها را با فروتنی مستقل تر می کند. همانطور که بزرگتر می شوند کمتر این باور در آنها شکل می گیرد که همه چیز دان نیستند و گاهی نیاز به کمک دارند و از ابراز آن نه می ترسند و نه اجتناب می کنند.
همچنین دانستن این موضوع که "مامان" فقط مشکل را حل نمی‌کند، به آنها کمک می‌کند تا زمانی که من نیستم، خودشان ابتکار عمل به خرج دهند. کسب دانش در مورد چیزهای جدید نیز یک امتیاز بزرگ است که با کمک گرفتن از افراد دیگر به دست می آید. یادگیری مادام‌العمر، همراه با روحیه آموزش‌پذیری، به رشد کودکان در بزرگسالی کمک می‌کند.
کمک اضافی
به نحوه صحبت فرزندان با خودتان توجه کنید، من خیلی سریع متوجه شدم که ما با نحوه درخواست کمک فرزندانمان مشکل داریم. تنها کاری که آنها باید انجام دهند این بود که ناراحتی خود را ابراز کنند و مامان برای رفع نیازشان از جا می پرید (مثلاً: "من تشنمه" باعث شد که مامان قوطی آب میوه را بیرون آورد یا "من نمی توانم این را برداریم" تا مامان فقط این کار را انجام دهد). این کارها نه تنها باعث ایجاد حس حق طلبی برای فرزندانم شد، بلکه خانه ای را به وجود آورد که در آن کنترل هیچ حرکتی دست خودم نبود.
مدتی طول کشید تا دوباره خودمان را آموزش دهیم، اما اکنون فرزندانم در مورد رفتارهایشان به درستی کمک می‌خواهند مثلا: «مامان می‌توانی کمکم کنی این را باز کنم؟» «مامان لطفاً می‌توانی برای من شیر بیاوری؟».
روزهایی هستند که فراموش می کنند، اما یک جمله ساده "می خواهی در این مورد چه کار کنم؟" و آنها درخواست خود را دوباره به صورت یک سوال مناسب و مودبانه بیان می کنند. فقط برای چند ساعت به نحوه صحبت کردن فرزندان خود توجه کنید شاید متوجه شوید فرزندانتان به نکات تربیتی خاصی نیاز دارند.
4. سلام و خداحافظی
باید این نکته را در نظر گرفت که کودکان گاهی تمایل به در آغوش کشیدن ما هنگام سلام و احوالپرسی ندارند.
با این حال، در پایان روز، من همچنان به قانون خود مبنی بر سلام و خداحافظی پایبندم، زیرا نادیده گرفتن افرادی که به شما سلام می کنند بی ادبانه است (اما نیازی به در آغوش گرفتن نیست). اگر کسی آشنا یا غریبه است فقط فرزندانم را تشویق می کنم و از آنها می خواهم که برای سلام یا خداحافظی به چشمان آن شخص نگاه کنند.
با این حال، برای اعضای خانواده و دوستان نزدیک‌تر، فرزندانم یک انتخاب دارند ، بعضی روزها برای در آغوش گرفتن مادربزرگ می دوند و روزهای دیگر نه. صرف نظر از اینکه آنها چه چیزی را انتخاب کردند، این انتخاب آنهاست. کودکان فقط باید یک کار مودبانه را برای احوالپرسی با دیگران انتخاب کنند حال می تواند بیان "سلام" و "خداحافظی" باشد یا استفاده از این کلمات همراه با بوسیدن و در آغوش گرفتن.
5. اشتراک گذاری و بخشش
تا زمانی که کودکان به اشتراک گذاشتن و بخشش را یاد نگیرند، اعمال آنها مودبانه نخواهد شد. این یکی بسیار سخت است، به خصوص برای کوچکترین کودکان، اما یادگیری مودبانه به اشتراک گذاشتن واقعیتی است که برای زنده ماندن تا بزرگسالی لازم است.
برخی فکر می‌کنند که اشتراک‌گذاری به این معنی است که باید در لحظه به درخواست کودکی دیگر که اسباب‌بازی فرزند شما را می خواهد جواب داد، اما این موضوع عمیق‌تر از یک پاسخ و واکنش است. اشتراک گذاری به معنای یادگیری این است که نوبت خود را رعایت کنند.
دستورالعمل های اشتراک گذاری:
• اگر کودکی با وسیله ای بازی می کند، نمی توانید آن را از دستش بگیرید. باید منتظر بمانید تا اسباب‌بازی را زمین بگذارد و برود، تا نشان دهد کارش تمام شده است.
• صاحب اسباب‌بازی جدیدشوق زیادی دارد. هر زمان که فرزندان من برای تولد خود اسباب بازی های جدیدی می گیرد، بهترین زمان برای بازی است بنابراین شاید چند روز طول بکشد تا از اسباب بازی جدید خود خسته شود و آن را کنار بگذارد.
• نوبت گرفتن نیز یک نکته است. این کار در شرایطی ضروری است که فقط یک یا دو اسباب بازی از یک مدل وجود دارد و تعداد بیشتری از کودکان تمایل بازی با آن را دارند. گاهی اوقات بزرگسالان باید وارد عمل شوند و محدودیت‌های زمانی تعیین کنند مثلاً هر نفر 5 دقیقه می تواند با این اسباب بازی، بازی کند. این یک تمرین برای کودکان است و یاد می گیرند با موقعیت خودشان را تنظیم کنند. با این حال، ضروری است که اطمینان حاصل کنید که از کلمات مناسبی استفاده می کنید زیرا تمایل طبیعی این است که تا زمانی دوباره نوبت به آنها برسد غر بزنند و بهانه بگیرند.
در دنیایی که رفتار بی ادبانه طبیعی است، زمان آن رسیده که کنترل را به دست بگیریم، از فرزندان خودمان شروع کنیم. این نکات یک نقطه شروع عالی برای کمک به تربیت فرزندان مودب است، اما در نهایت مهمترین کاری که به عنوان والدین می توانید انجام دهید این است که به آنها متفاوت بودن را آموزش دهید.
تغییر عادت ها سخت است، پس انتظار نداشته باشید تغییر آنی باشد. همچنین، انتظار کمال نداشته باشید ،کودکان به یادآوری در مورد رفتارهای مؤدبانه نیاز دارند، بنابراین مطمئن شوید که در اصلاحات خود از کلمات محبت آمیز استفاده می کنید. در پایان روز، وقتی از کسی بخواهید که بگوید "وای بچه های خیلی مودبی داری"، قلب پدر و مادرت لبخند می زند!
ترجمه و تدوین: اقتصادآنلاینخبرنگار: مهتاب لطفیان
