به گزارش اقتصاد آنلاین، به عنوان والدین، گاهی اوقات فرزندانمان را در برابر تجربه احساسات قوی محافظت می کنیم، مانندخشم،نگران بودن، یاغم و اندوه.برای جلوگیری از خشم، ما گاهی هر چقدر هم که نامعقول باشد تسلیم خواسته های فرزندانمان می شویم. با انجام این کار، کودک عصبی ممکن است قدرت بیشتری بر والدین پیدا کند، زیرا والدین از اینکه کودک را به یک هیولای کوچک به خصوص در مکان های عمومی تبدیل کنند، بسیار می ترسند.
این کودک به سرعت به سمت نوجوانی و بزرگسالی می رود و نمی تواند با ناامیدی کنار بیاید و در نهایت با کوچکترین تحریک دیگران بیشتر عصبانی می شود.
گاهی اوقات، والدین کارهایی را انجام می دهند که کودک عصبی باید خودش آن انجام دهند. والدین در پروژه های کلاسی، تکالیف درسی و حتی میانجیگری بین دعواهای کوچک بین دوستان کمک می کنند تا کودک عصبی آنها احساس ناراحتی نکند. با این شیوه شما به کودکانی حق داده اید که در بزرگسالی انتظار دارند همه چیز برای راحتی آنها فراهم شود یا به دیگران وابسته باشند و کارها را برای آنها درست کنند.
گاهی اوقات والدین از ترس اینکه کودک عصبی آنها آسیب ببینند، تمایل دارند از بچه‌ها در برابر تجربیات مختلف محافظت کنند که ممکن است باعث غم و اندوه عمیق فرزندانشان شود، مانند صحبت کردن در مورد یکی از عزیزانی که بیمار است یا در گذشته. در نتیجه، گاهی اوقات، این کودکان قادر به تشخیص غم و اندوه یا تنهایی از افسردگی نیستند. چنین نوجوانان یا بزرگسالانی نمی توانند به سادگی روی آنچه احساس می کنند دست بگذارند.
واقعیت این است که همه ما تا زمانی که زنده هستیم مجبوریم احساسات قوی را تجربه کنیم. بنابراین، در سنین پایین، بهتر است به کودکان بیاموزیم که از احساسات قوی آگاه باشند، تا در آینده ابزاری برای کنترل آنها به تنهایی داشته باشند.
اجتناب از احساسات قوی خطراتی را به همراه دارد. من والدین را تشویق می کنم تا ببینند که چگونه با احساسات قوی برخورد می کنند. برای مثال عصبانیت را در نظر بگیرید. پس از احساس عصبانیت در مورد چیزی، آیا به درستی پاسخ می دهید یا در این فرآیند واکنش نشان می دهید و کنترل خود را از دست می دهید؟
آموزش به کودک عصبی برای اینکه چگونه با احساسات خود مقابله کند یک مهارت مهم در زندگی است که از روی تجربه، همه ما می دانیم تسلیم شدن در برابر عصبانیت منجر به انتخاب ها و تصمیم های بدی می شود. از سوی دیگر، اگر کودک عصبی ما ابزار مدیریت خشم خود را داشته باشد، می تواند با اعتماد به نفس و آرامش بیشتری با چالش ها و عدم قطعیت های زندگی کنار بیاید.
به کودک عصبانی چه بگوییم
1. "احساس عصبانیت اشکالی ندارد، اما ضربه زدن به مامان اشکالی دارد."
بپذیرید که احساسات قوی بخشی از زندگی هستند. ما نمی توانیم این احساسات طبیعی را کنترل کنیم. با این حال، از دست دادن کنترل پس از احساس عصبانیت داستان متفاوتی است. می‌توانید به کودک عصبی خود بگویید: «می‌بینم که عصبانی هستی. اشکالی ندارد که عصبانی باشی ، اما کار بدی است مامان را به خاطر عصبانیت بزنی.»
تربیت ذهن به معنای آگاهی از اینکه یک احساس چگونه بر اعمال تأثیر می گذارد است.
2. "عصبانی هستی یا فقط ناراحتی؟"
واژگان خشم خود را گسترش دهید. اگر والدین بتوانند کلمات دیگری را که نشان دهنده خشم کنند که درجات مختلفی را منعکس می کند، و آن را به کودک عصبی خود آموزش دهند، ممکن است کمک کننده باشد.
در دماسنج خشم، سطوح قبل از خشم شدید، شکل های پایین‌تری از خشم است، مانند احساس ناراحتی، آزار، ناامیدی و پس از آن، احساس خشم. هنگامی که کودک عصبی شما احساسات خود را ابراز می کند، عمیق تر بررسی کنید تا بفهمید او فقط قصد آزار و اذیت دارد یا احساس خشم. به این ترتیب، کودک عصبی شما می تواند خلق و خوی خود را تا سطح مناسب خود کاهش دهد.
3. مکث کنید و نفس بکشید
پاسخ دهید اما واکنش نشان ندهید. به جای فریاد زدن «بسه»، از «هیس» استفاده کنید تا نحوه برخورد با کودک عصبی را در ادامه بگوییم:
• هنگامی که متوجه خشم شدید توقف یا مکث کنید.
• چند نفس عمیق بکشید تا بدن آرام شود.
• احساسات را مشاهده کنید یا توجه داشته باشید که از نظر جسمی، عاطفی و ذهنی چگونه هستید. می توانید از کودک عصبی خود بپرسید که در کجای بدن خود خشم را احساس می کند. آیا آن را در سر، پشت گردن، شانه ها، قسمت بالایی پشت و غیره احساس می کنند؟ همچنین می توانید از کودک عصبی خود بپرسید که هنگام تجربه عصبانیت چه افکاری در سرش می چرخد. این افکار چه احساسی در او ایجاد می کند؟ در برابر میل به قضاوت کردن افکار و احساسات کودک عصبی خود به عنوان درست یا نادرست مقاومت کنید.
• با آرامش پیش روید و به کودک عصبی خود اجازه دهید فضای کافی برای به دست آوردن وضوح، بینش و دیدگاه ایجاد کند.
4. "می دانم که سخت است."
صبور باشید. به کودک عصبی خود یادآوری کنید که اینها کارهای آسانی نیستند، اما با تمرین اولیه، فرزند شما قادر خواهد بود عوامل محافظتی مورد نیاز برای مصائب بزرگتر زندگی را ایجاد کند. از طرف دیگر، احساسات قوی می تواند به معنای شادی عمیق، هیجان و احساس پیروزی باشد. این واقعاً به کودک عصبی شما بستگی دارد که تصمیم بگیرد بر کدام احساسات باید تسلط و فضای بیشتری بگیرند.
