به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از ایران، ابزار او برای این کار کمیسیون 1776، انجمنی چندگانه متشکل از دانشگاهیان راست افراطی، فعالان سیاسی و منتقدان بود که با نام «دانش میهن پرستی» قرار بود در مدارس نفوذ کرده و با ساخت «باغ ملی قهرمانان امریکایی»، شکوه عالی استثناگرایی نامحدود کشور را به معرض نمایش درآورند. اما بواقع عصر ترامپ یادآور سیاست‌های خودکامگی، اجبارهای خلاف قانون و دارایی‌های متوهمانه است.
درک دیدگاه اعضای این کمیسیون درباره دومین استیضاح ترامپ چندان دشوار نیست، چراکه آنها نیز مانند اکثریت جمهوریخواهان سنا، رأی‌شان تبرئه او خواهد بود. اما درست است که ترامپ با آرای 57 بر 43 از محکومیت گریخت اما تاریخ با گردآوری شواهد و تحلیل حقایق، او را هرگز نخواهد بخشید. در طول جلسه دادگاه، رؤسای دموکرات دادگاه استیضاح شواهدی همه جانبه از جرم ترامپ در تهییج شورش 6 ژانویه کاخ کنگره ارائه کردند. شواهد واضح بود و نشان می‌داد ترامپ ماه‌ها برای این تحقیر و ابطال نتایج انتخابات تلاش کرده و وقتی تمامی راه‌های قانونی امریکا علیه او شده و گزینه‌ای برایش نمانده بود، معاون خودش، رئیس مجلس نمایندگان و دیگر اعضای کنگره را در برابر خطری جدی قرار داد تا بتواند در قدرت بماند.
گرچه در تاریخ، خشونت‌هایی علیه فرآیند دموکراتیک و انتخابات امریکا به ثبت رسیده اما مورد 6 ژانویه از این جهت سرآمد بود که رئیس جمهوری در پس آتش آن قرار داشت. بعد از آخرین بحث‌های روز جمعه در سنا، «جیمی راسکین» یکی از رؤسای دادگاه استیضاح گفت: «ببینید، انگیزه ترامپ کاملاً روشن است. او به امید فشار بیشتر بر معاون خود و کنگره برای ابطال انتخابات، قصد تأخیر و تعلل در روند تأیید آرای الکترال را داشت. او تلاش زیادی کرد و تا یکقدمی پیروزی خطرناکش نیز رسید و حتی ممکن بود در قوانین نیز تغییراتی ایجاد کند.»
«خواکین کاسترو» سناتور تگزاس و یکی دیگر از رؤسای دادگاه معتقد بود در طول جلسات طولانی کنگره جمهوریخواهان که استیضاح را غیرقانونی می‌دانستند با دقت فیلم‌ها و شواهد را دنبال می‌کردند اما آنچه آنها ندیدند خطری بود که به یکقدمی «مایک پنس»، «نانسی پلوسی» و دیگر حاضران در کاخ کنگره رسیده بود: «شواهد وحشتناک و غم انگیز بود اما انگار کافی نبودند.» آنچه به‌نظر می‌رسید جمهوریخواهان کنگره نه تنها از توجه به اولویت دادگاه هراس داشتند بلکه برخی نگران خشونتی بودند که ممکن بود از سوی حزب به آنها برسد و همین امر نیز توجه آنها را به جای مقاومت و پیگیری شرایط به سمت «پالم بیچ» فلوریدا چرخانده بود.
جمعه شب، خبرنگار سی‌ان‌ان از تماس «کوین مک کارتی» با ترامپ برای آرام کردن آشوبگران و پاسخ عجیب ترامپ به او مبنی بر اینکه «کوین به نظر می‌رسد این مردم بیش از تو از نتیجه انتخابات ناراحت هستند» پرده برداشت.
«میچ مک کانل»، رهبر اقلیت سنا نیز بعد از ارسال سیگنال‌های احساسی برای مخالفت با رفتارهای ترامپ، روز شنبه صبح اعلام کرد که آماده بخشش و فراموش کردن جرایم اوست و استیضاح رئیس جمهوری سابق را فاقد وجاهت قانونی دانست. اما او خودش استیضاح را به بعد از مراسم تحلیف موکول کرده بود.
در این میان قابل پیش‌بینی بود که «مایک پنس» نیز نتواند بر سر مخالفت با ترامپ بایستد. او 5 روز بعد از حمله، در اتاق بیضی با ترامپ دیدار کرد؛ آن هم با رئیس جمهوری که او را در یکقدمی مرگ قرار داده بود. او از ترامپ ناراحت بود اما همان‌طور که واشنگتن پست نوشت او مانند دیگر مشاوران ارشد ترامپ، خشم و دشمنی‌اش را بروز نداد. در واقع در این شرایط رؤسای دادگاه استیضاح بخوبی می‌دانستند که کسب 67 رأی موافق محتمل نیست اما آنها قصد داشتند تا ثابت کنند اقدامات ترامپ تنها به آن سخنرانی مربوط نیست بلکه تئوری «پیروزی» ترامپ در انتخابات از ماه‌ها قبل برنامه‌ریزی شده بود و حتی قربانی کردن نه فقط 5 نفر بلکه ده‌ها نفر نیز برای آن پیش‌بینی شده بود. «خواکین کاسترو» می‌گوید: «القای تقلب در انتخابات خطرناک‌ترین اتفاق برای کشوری دموکراتیک است. حتی اگر دروغ باشد اما شمارش نشدن و دزدی آرا در مردم حس بدی ایجاد می‌کند.»
درست است این دادگاه پایان تلخی داشت و شرم آورتر اعلام پیروزی رئیس جمهوری سابق بود اما در واقع پیروزی در کار نیست. چراکه چند ساعت پس از مراسم تحلیف، طرح کمیسیون 1776 لغو شد و تصاویر حمله تبلیغات سویی را به همراه داشت. بنابراین بدون شک تاریخ درباره جرایم دونالد ترامپ علیه امریکا قضاوت خواهد کرد.
منبع: The NewYorker
