به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از همشهری، تالارهای پذیرایی و مراکز برگزارکننده مجالس از نخستین مکان‌هایی بودند که با شیوع کرونا تعطیل شدند. به توصیه وزارت بهداشت و برای پیشگیری از انتقال بیماری، مردم به سرعت مجالس خود را لغو کردند و قراردادهایی که با سالن‌های پذیرایی برای برگزاری مراسم بسته شده بود، لغو شد. تالارهای تهران و سراسر کشور از ابتدای اسفندماه به حالت تعطیل درآمده و از آنجا که این مراکز به لحاظ انتقال بیماری جزو مراکز پرخطر محسوب می‌شوند، این تعطیلی بعد از گذشت 3ماه همچنان نیز ادامه دارد. با خسرو ابراهیمی‌نیا، رئیس اتحادیه تالارهای پذیرایی و تجهیز مجالس تهران در این زمینه گفت‌وگو کرده‌ایم.
تالارهای پذیرایی بعد از حدود 3ماه تعطیلی امروز چه شرایطی دارند؟
تالارهای پذیرایی بعد از حدود 3ماه تعطیلی شرایط بسیار سختی دارند. از اواسط بهمن‌ماه که شایعاتی درباره ورود کرونا به ایران مطرح شد کم‌کم مردم مراسم‌شان را لغو کردند تا اسفندماه که دولت رسما اعلام کرد تالارها اجازه فعالیت ندارند. متأسفانه این شرایط تا امروز که در نیمه اردیبهشت قرار داریم ادامه پیدا کرده و قابل پیش‌بینی هم نیست که چه زمانی تغییر می‌کند. تالارها در سال98 هم به‌دلیل فعالیت تالارهای غیرمجاز اطراف شهر، شرایط چندان خوبی نداشتند و امیدوار بودند که ماه‌های رجب و شعبان کم‌کاری طول سال را جبران کنند، به همین امید خریدهای زیادی انجام داده بودند. برخی سالن‌ها برای بازسازی و تجهیز هزینه کرده بودند و حتی کارگر جدید به استخدام خود درآورده بودند اما تمام این هزینه‌ها از بین رفت. سالن‌ها ناچار شدند با وجود هزینه‌های زیاد بیعانه‌ها را پس بدهند و تعدادی از آنها با توجه به نامعلوم بودن شرایط با قرض و وام، حقوق کارگرانشان را دادند و آنها را حفظ کردند تا بتوانند بعد از این بحران به فعالیت ادامه دهند اما امروز زیر بار قرض و بیشترشان در مرز ورشکستگی هستند.
برآوردی از ضررو زیان این صنف شده است؟
اسفندماه اوج فاجعه برای این صنف بود، چون بدهی‌ها سررسید شده بود و حقوق و پاداش کارگرها باید تسویه می‌شد. ادامه این شرایط تا فروردین و اردیبهشت بدون درآمد، مشکل پرداخت اجاره ملک را هم به مشکلات تالارهای اجاره‌ای اضافه کرد. 700تالار پذیرایی در تهران مشغول به فعالیت است که براساس برآوردهای ما این تالارها هرکدام بسته به شرایط کاری‌شان بین 500میلیون تا 2میلیارد تومان ضرر و زیان متحمل شده‌اند (720میلیارد تومان ضرر و زیان، با احتساب میانگین زیان یک میلیارد و200میلیون تومانی 600تالار). تالارهای پذیرایی مثل سایر واحدهای صنفی نیستند که جنس‌شان را بتوانند در زمان بعد از بحران بفروشند، تالارها روز و زمان را به‌عنوان سرمایه دارند که آن را از دست داده‌‌اند. درحالی‌که میلیون‌ها تومان برای نگهداری تالارها هزینه شده بود، بهترین زمان فعالیت که ماه‌های رجب و شعبان بود، از دست رفت. در شرایطی که حتی اگر تا خرداد هم این شرایط به پایان برسد، مشتری برای 2 یا 3 ماه بعد قرارداد می‌بندد، نه همان روز یا هفته. این به‌معنای آن است که با رفع بحران هم شرایط برای تالارها تا مدتی بعد تغییر نخواهد کرد و همچنان باید بدون درآمد هزینه کنند.
متوسط هزینه تالارها برای یک‌ماه چه میزان است؟
متوسط اجاره ملک هر تالار 500تا 600میلیون تومان در ماه است که هزینه‌های نگهداری و آب و برق و گاز را هم باید به آن اضافه کرد. هر سالن پذیرایی دست‌کم 15کارگر و پرسنل دارد که متوسط دستمزد آنها 2میلیون تومان در ماه است. علاوه بر این، هزینه‌های بیمه پرسنل و مالیات هم هست که واحدهای صنفی با وجود نداشتن درآمد در این مدت ناچارند بپردازند. این تازه در شرایطی است که هزینه‌های قبلی و بدهی و چک‌های مربوط به شب عید را محاسبه نکنیم.
چه تمهیداتی برای کمک به تالارها اندیشیده شده است؟
سالن‌های پذیرایی و تالارها در شرایطی هستند که قدرت ادامه فعالیت ندارند. دولت به بانک مرکزی دستور داده که به واحدهای خسارت‌دیده از کرونا کمک کند و وام بدهد که این دستور تا این لحظه اجرا نشده و وامی دریافت نکرده‌ایم. این وام و کمک، امروز به درد ما می‌خورد که بتوانیم سالن‌ها را حفظ کنیم، اگر قرار باشد فردا و یک‌ماه بعد پرداخت شود، دردی از واحدهای صنفی دوا نمی‌کند، چون دیگر تالاری سرپا نمانده که بتواند کارگرهایش را حفظ کند. درصد کمی از واحدهای صنفی ما پشتوانه مالی کافی برای حفظ پرسنل‌شان را داشته‌اند، سایرین چنین توانی ندارند و بیش از 8هزار نفر از پرسنل تالارها و سالن‌های پذیرایی با خطر بیکاری مواجهند چون توانی برای حفظ آنها وجود ندارد، کما اینکه تا امروز 30درصد تالارهای تهران ورشکست شده‌اند و این آمار با ادامه بحران و تعطیلی‌ها ممکن است افزایش یابد.
