۰ نفر

خطر حذف ایران از بازار سیمان عراق

۲۱ آبان ۱۳۹۶، ۲:۲۱
کد خبر: 230920
خطر حذف ایران از بازار سیمان عراق

در حالی که محدودیت‌های صادرات سیمان به عراق ادامه دارد و اخیرا محدودیت‌های صادرات لبنیات هم به آن اضافه شده است، دبیر انجمن کارفرمایان صنعت سیمان معتقد است بیش از اینکه این تصمیمات دولت عراق سیاسی باشد، به خاطر منافع ملی این کشور است و با وجود رایزنی‌ها و وعده‌ها برای حل این مشکل هنوز چیزی دست سیمان‌کاران را نگرفته است.

به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، در حالی که عراق یکی از جدی ترین مقاصد صادرات سیمان ایران بود، در سال های گذشته این کشور به دنبال دامپینگ صادرکنندگان سیمان ایران به عراق بخاطر مازاد تولید داخلی و سیاست های حمایتی عراق از صنعت سیمان این کشور، سیمان صادراتی ایران به عراق را تا بیش از ۱۰۰ درصد مشمول تعرفه کرد و این تعرفه ها هم چنان پا بر جاست.

این تعرفه گذاری در حالی اتفاق می افتد که مصرف سیمان سالانه حدود ۲۰ میلیون تن است که پیش‌بینی می شود به خاطر بازسازی مناطق جنگ زده این مقدار افزایش پیدا کند. البته عراق در نظر دارد  تولیدکنندگان خود را در صنعت سیمان مورد حمایت قرار دهد به همین دلیل بر خلاف سیمان، محدودیتی برای واردات کلینکر به عنوان ماده اولیه سیمان قائل نشده است.

عبدالرضا شیخان - دبیر انجمن کارفرمایان صنعت سیمان- در این باره گفت: یکی از محصولات اساسی که به عراق صادر می‌شد و عراق نیز به طور استراتژیک به آن نیاز داشت، سیمان بود که دولت این کشور در پی تقویت تولید داخلی خود تعرفه سیمان را بالا برد و افزایش قیمت سیمان را در عراق پذیرفت تا در این حوزه ایجاد اشتغال کند.

وی همچنین با اشاره به وضع تعرفه ۴۰ درصدی برای صادرات لبنیات به عراق توسط دولت این کشور، اضافه کرد: برخی این محدودیت‌های صادراتی را که چندی پیش شامل صادرات لبنیات هم شد، به خاطر مذاکرات اخیر العبادی با عربستان تحلیل می‌کنند که البته من اعتقاد دارم این سیاست‌ها بیش از اینکه سیاسی باشد، مرتبط با منافع ملی عراق است.

دبیر انجمن کارفرمایان صنعت سیمان در خصوص وام‌های توسعه صنایع معدنی و وام ۱.۵ میلیارد دلاری صندوق توسعه ملی اظهار کرد: گرچه صحبت‌هایی از وام ۱۰ هزار میلیارد تومانی برای توسعه صنایع کوچک و متوسط شده است و همچنین اظهاراتی درباره تسهیلات ۱.۵ میلیارد دلاری صندوق توسعه ملی صورت گرفته است اما هنوز چیزی دست سیمان‌کاران را نگرفته و به نظر می‌رسد در حد حرف و اظهار شفاهی باقی مانده است.