به گزارش اقتصادآنلاین، مترو تهران از سال ۱۳۷۷ آغاز به کار کرد و امروز ۷ خط نیمه‌تمام و ۱۲۸ ایستگاه دارد . اگر خطوط هفت‌گانه مترو تکمیل شوند، به شرط تامین بیش از ۱۵۰۰واگن، ظرفیت روزانه ۷ میلیون سفر دارد. اما تامین نشدن قطعات کلیدی ساخت واگن در اثر تحریم، تهران را حتی در صورت تامین منابع مالی از واگن بیشتر محروم کرده است
شهرداری تهران و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با هدف برون رفت از این شرایط، وعده تولید واگن ملی تا ۸۵درصد داخلی‌سازی شده را داده‌اند. مطابق با اظهارات مدیرعامل مترو در دهه فجر سوت اولین قطار ملی در ناوگان مترو تهران به صدا درخواهد آمد. سیستم ترمز، چرخ حرکتی، ناوبری، موتور و مدارهای برقی قطارهای مترو، ۵ قطعه وارداتی واگن‌های مترو هستند
آیا این قطعات داخلی‌سازی شده‌اند؟
طبق گفته منابع آگاه، سازندگان از قطعات واگن‌های موجود برای ساخت واگن ملی استفاده کرده و موفق به داخلی‌سازی تا ۸۵درصد نشده‌اند. محسن هاشمی و محمد علیخانی، اعضای شورای شهر تهران، این خبر را تایید نکرده اما داخلی‌سازی را هم ممکن نمی‌دانند. محسن هاشمی در اینباره گفته‌است واگن ملی به معنی این نیست که صددرصد واگن در داخل ساخته شود، چون اصلا امکان‌پذیر نبوده و از نظر اقتصادی هم به صلاح نیست. سال‌هاست اتوبوس در داخل تولید می‌کنیم اما فقط به ۵۰درصد داخلی‌سازی رسیدیم.
اما داخلی‌سازی تا چه حد به نفع اقتصاد و صنعت ایران است؟ اگر داخلی‌سازی به نفع کشورها بود چرا صنعتی مانند هواپیماسازی با تکیه بر همکاری چند کشور سرپا مانده است؟
پاسخ مشخص است؛ هزینه تمام شده داخلی‌سازی تمام قطعات از واردات بسیار بیشتر است. در عین حال برای تولید قطعات با کیفیت باید به سراغ کشورهایی رفت که به فناوری تولید دست یافته‌اند. به نظر می‌رسد ایجاد وابستگی متقابل با سایر کشورها، موجب تحریم‌ناپذیر شدن کشور شده و ریسک عدم دسترسی به قطعات وارداتی را کاهش می‌دهد
