اقتصاد آنلاین – اکرم شعبانی؛ به گزارش اکونومیست، حتی اگر از تحریم‌ها جلوگیری شده باشد، رویارویی اخیر مطمئنا تمایل اروپا را برای کاهش کنترل آقای پوتین بر اقتصاد این منطقه تقویت می‌کند. اتحادیه اروپا متعهد شده است که واردات گاز طبیعی از روسیه که را که حدود ۴۰ درصد از مصرف سوخت آن در سال گذشته را تشکیل می‌داد، تا پایان سال ۲۰۲۲ به میزان دو سوم کاهش دهد. فون در لاین رییس کمیسیون اروپا امیدوار است که اتحادیه اروپا بتواند ظرف چند سال به صورت کامل وابستگی خود را به واردات از روسیه قطع کند. آیا آمریکا که یکی از بزرگترین صادرکنندگان گاز طبیعی در جهان است، می‌تواند به پر کردن این شکاف کمک کند؟
زمانی که دولت ترامپ سعی کرد مقامات اروپایی را متقاعد کند که وابستگی خود به انرژی روسیه را با اجرای سیاست‌هایی برای واردات بیشتر گاز طبیعی مایع LNG از آمریکا – که آن را «مولکول‌های آزادی» نامید – کاهش دهند، این پیشنهاد مورد تمسخر قرار گرفت. با این حال، جو بایدن رییس جمهوری آمریکا کاری شبیه به سلف خود انجام می‌دهد. روز بیست و پنجم مارچ، بایدن و خانم فون در لاین طرحی «پیشگامانه» برای کمک به پایان دادن به اتکای اتحادیه اروپا به گاز روسیه اعلام کردند این درخواست کمک آمریکا برای تامین ۱۵ میلیارد متر مکعب LNG اضافی برای اروپا در سال جاری (برابر با تقریبا یک دهم کل واردات اروپا از گاز روسیه در سال ۲۰۲۱) است. او همچنین وعده داده است که تا سال ۲۰۳۰ از تامین تقاضای اضافی بازار اتحادیه اروپا برای ۵۰ میلیارد متر مکعب سوخت در سال از آمریکا اطمینان حاصل شود.
افراد درونی صنعت با بدبینی از این طرح بلندپروازانه استقبال کرده‌اند. یکی از دلایل این است که شرکت‌های گاز آمریکایی با محدودیت‌های زیرساختی شدیدی مواجه هستند. سهم صادرات آمریکا به اروپا از ۴ درصد در سال ۲۰۱۷ به تقریبا ۳۰ درصد در سال گذشته (معادل ۲۲ میلیارد متر مکعب) افزایش یافت چرا که قیمت‌ها در این قاره روند صعودی در پیش گرفته است. شرکت تحقیقاتی ریستاد تخمین می‌زند که آمریکا « در حال حاضر تقریبا ۱۰۰ درصد از ظرفیت مایع سازی خود را در حال استفاده است» به این معنی که «ال ان جی اضافی برای صادرات در کوتاه مدت وجود ندارد.» جک فوسکو رییس شرکت بزرگ انرژی چنیری Cheniere آمریکا تایید می‌کند که ظرفیت این شرکت «به حداکثر رسیده است.» چهار یا پنج سال و ده‌ها میلیارد دلار سرمایه‌گذاری لازم است بدون اینکه پیگیری سریع تاییدیه‌های نظارتی را در نظر بگیریم تا این روند دچار تغییر شود.
همچنین سوالاتی در مورد اینکه آیا اتحادیه اروپا زیرساختی برای مقابله با واردات دارد یا خیر وجود دارد. دریافت محموله LNG و تبدیل آن به گاز طبیعی قابل استفاده نیازمند امکانات زیادی برای تبدیل مجدد به گاز است. اروپا ظرفیت مازاد دارد اما بیشتر آن در سواحل کشورهای غربی مانند اسپانیا و فرانسه اندوخته شده است. اتصالات ضعیف به این معنی است که اینها برای واردات به بخش‌های شرقی اتحادیه اروپا – جایی که بیشترین ضربه را از تحریم‌ها خورده است – چندان مفید نیست. آلمان که هیچ پایانه LNG ندارد، متعهد شده است دو ترمینال گازی بسازد اما نکته آنجاست که این روند چندین سال به طول می‌انجامد. برخی از کشورهای اروپایی از دستیابی به پایانه‌های LNG شناور صحبت می‌کنند که می‌توانند در مدت زمان کوتاه‌تری راه‌اندازی شوند اما نکته آنجاست که تعداد بسیار کمی از پایانه‌های شناور وجود دارد.
با این حال، در یک نگاه بلند مدت می‌توان به این نتیجه رسید که رویکرد جدید گاز طبیعی نویدبخش‌تر است. به این دلیل که به نظر می‌رسد اتحادیه اروپا آماده است تا خصومت نادرست خود با قراردادهای بلندمدت گاز را که به عنوان بخشی از تلاش برای تقویت بازارهای نقدی گاز از آن جلوگیری کرده بود، کنار بگذارد. هدف در واقع ترویج رقابت بود، اما همانطور که افزایش قیمت گاز در زمستان گذشته نشان داد، اروپا نیز به شدت در معرض شوک عرضه قرار گرفت. همانطور که یکی از بزرگترین صادرکنندگان LNG آمریکا توضیح می‌دهد، اروپا بر روی گسترش بازار نقدی متمرکز شده است، در حالی که به جای آن باید قیمت گذاری بلندمدت «فوق العاده» را تضمین می‌کرد.
اکنون کمیسیون اروپا بر این باور است که قراردادهای بلندمدت را برای حمایت از تصمیمات سرمایه‌گذاری نهایی در زیرساخت‌های صادرات و واردات LNG تشویق خواهد کرد. این امر باید به سرمایه‌گذاران در تسهیلات صادراتی آمریکا این اطمینان را بدهد که میلیاردها دلار مورد نیاز را هزینه کرده و تجارت فراآتلانتیک را تقویت کنند. گیلز فارر از شرکت مشاوره وود مکنزی بر این باور است که زیرساخت‌های مورد نیاز برای دستیابی به هدف ۵۰ میلیارد متر مکعب ظرفیت مایع‌سازی در آمریکا، بدون احتساب سرمایه‌گذاری‌های بالادستی و تورم زنجیره تامین، تقریبا ۲۵ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت. ریستاد بر این باور است که هزینه‌های مورد نیاز برای پاسخگویی به تقاضای اضافی اروپا می‌تواند حدود ۳۵ میلیارد دلار باشد.
در این صورت کاهش وابستگی به روسیه در بلندمدت می‌تواند امکان پذیر باشد. اما این مساله کمک چندانی به مشکل کوتاه مدت ایجاد شده توسط آقای پوتین نمی‌کند. یک محاسبه منطقی نشان می‌دهد که او نباید تمایلی به مسدود کردن راه‌های صادراتی داشته باشد، چرا که در این میان می‌تواند سود زیادی از قیمت‌های بالا کسب کند. ناشر صنعتی انرژی اینتلیجنس تخمین می‌زند که گازپروم در دو ماه اول سال ۲۰۲۲ حدود ۲۰.۵ میلیارد دلار از فروش گاز به اروپا به دست آورده است که تقریبا به اندازه درآمدی است که در کل سال ۲۰۲۰ از اروپا به دست آورده بود. اما تعداد کمی از ناظرات جرات پیش بینی اقدامات یک دیکتاتوری که به شکل فزاینده‌ای نامنظم است را دارند.
