اقتصادآنلاین-مریم علیزاده؛ حدود 10 روز پیش بود که رسانه ها اخبار تایید نشده ای در خصوص همکاری ایران و ونزوئلا برای اورهال پالایشگاه‌های به کما رفته ونزوئلا را منتشر کردند.
پس از آن بود که آرگوس مدیا از توافق سه جانبه میان چین، ایران و ونزوئلا برای انجام اورهال اساسی در چند پالایشگاه ونزوئلا از جمله، سی‌آر‌پی و کاردون که مجموعا ظرفیت پالایش 75 درصد نفت دولتی ونزوئلا را بر عهده دارند، پرده برداشت.
پیش از این نیز خبرگزاری ها در خصوص ارسال تجهیزات پالایشگاهی ایران به ونزوئلا برای تعمیر اساسی پالایشگاه کاردون اخباری منتشر کرده بودند که موید این مطلب 20 پرواز مستقیم ماهان ایر از ایران به مقصد فرودگاه پیدراس در غرب ونزوئلا بود.
گفتنی است وزارت نفت ونزوئلا و به ویژه رئیس جمهور این کشور به گناه اتکای بیش از حد به شرکت نفتی روسنفت روسیه در مورد تامین سوخت مورد نیاز اعم از بنزین بود. قابل ذکر است تا پیش از تحریم های شدید آمریکا علیه ونزوئلا، شرکت روسنفت، وظیفه انتقال نفت ونزوئلا به چین و همچنین بازگرداندن بنزین از پالایشگاهای چینی به ونزوئلا را برعهده داشت. اما همکاری شرکت های روسی با بخش نفت ونزوئلا به این جا ختم نشده و مجموعه های ارائه دهنده خدمات فنی روسی در صنعت نفت نیز پیرو حضور پُررنگ روسنفت در ونزوئلا وظیفه تعمیر و نگهداشت اغلب پالایشگاهای این کشور را نیز برعهده داشتند که در پی تشدید تحریم های امریکا و خروج روسنفت از ونزوئلا، این شرکت های ارائه دهنده خدمات فنی نیز از ونزوئلا خارج شدند.
پس از آن بود که پالایشگاهای فرسوده ونزوئلا به یکباره از سرویس خارج شده و نیاز فوری به تعمیرات اساسی پیدا کردند. اما به کما رفتن پالایشگاه ها در ونزوئلا منجر به کاهش شدید عرضه سوخت به جایگاه و جهش قیمت بنزین تا لیتری 4 دلار در این کشور نفت خیز شد، کشوری که تا پیش از این پایین ترین قیمت بنزین را در دنیا داشت حالا مالکان خودرو می بایست برای پُر کردن باک خودروی خود به بازار سیاه بنزین مراجعه می کردند.
از این رو دولت ونزوئلا طی مکاتبات مکرر از ایران و چین خواست تا در کوتاهترین زمان ممکن، بحران تعطیلی پالایشگاه های این کشور را برطرف کنند و ظرفیت پالایش 940 هزار بشکه نفت خام در روز را برای پالایشگاه های ونزوئلا مجددا فراهم کنند. در این بین شرکت دولتی CNPC چین هم تایید کرده که طبق قرارداد، قطعات پالایشگاهی و تکنسین ها از سوی ایران و کاتالیزورهای مورد نیاز از طریق چین تامین شده است. قابل ذکر است تا کنون بیش از 700 تن کاتالیزور و حجم وسیعی پمپ و کمپرسور از سوی ایران و چین به ونزوئلا ارسال شده است.
البته بطور همزمان کار تعمیرات اساسی پالایشگاه آموای با ظرفیت 634 هزار بشکه در روز نیز در حال انجام بوده پس از اتمام این پروژه، اورهال پالایشگاه ال پالتیو با ظرفیت 140 هزار بشکه در روز در ایالت کارابوبو شروع خواهد شد. اما نکته قابل توجه این است که تا رسیدن به ظرفیت مطلوب پالایشی در ونزوئلا هنوز زمان نسبتا طولانی باقی مانده و این کشور به شدت با بحران سوخت دست و پنجه نرم می کند. از این رو طی توافقات صورت پذیرفته، ایران با پنج نفتکش غول پیکر، وظیفه سوخت رسانی به ونزوئلا را بر عهده گرفته است.
تا بدین جای کار شواهد و قرائن نشان می دهد که هیچ نقض حقوق بین المللی میان سه کشور آزاد ایران، چین و ونزوئلا رخ نداده است. اما در این بین رئیس جمهور ایالات متحده امریکا که از ایفای تعهدات انتخاباتی خود در سال 2016 ناکام مانده، تلاش دارد تا با توقیف بی جا نفتکش های ایرانی که به مقصد ونزوئلا در حرکت هستند، آتش جنگی نابخردانه را در آب های آزاد بین المللی روشن کند.
اما تحلیلگران سیاسی معتقدند از آنجاکه ترامپ هیچ دست‌آورد قابل توجهی در عرصه روابط بین الملل در چهار سال گذشته کسب نکرده، به هر ریسمان پوسیده‌ای برای رسیدن به این هدف چنگ می زند. برای مثال، در مورد ایران، همگان شاهد هستند که به رغم اعمال سخت ترین تحریم ها بازهم ترامپ نتوانست این کشور را به پای میز مذاکره بکشاند. در کودتای ونزوئلا نیز ترامپ بازنده این عرصه شد و مادورو همچنان بعنوان رئیس جمهور مخالف امریکا، بر جایگاه دولت این کشور است. از سوی دیگر در خصوص حل و فصل مناقشات میان امریکا و کره شمالی نیز، نتیجه تمام آمد و رفت های ترامپ به این کشور به چند عکس دسته جمعی با کیم جونگ اون ختم شده و تاکنون هیچ پیشرفت خاصی در خلا سلاح اتمی کره شمالی حاصل نشده است.
در نتیجه این بازنده بزرگ عرصه روابط بین الملل در آستانه انتخابات نوامبر در آمریکا، آخرین تلاش های خود برای برجای گذاشتن حتی یک کارنامه مثبت در این عرصه را به کار بسته اما به خوبی می داند که کوچکترین خطای استراتژیک در خصوص مواجه با ایران به قیمت برکناری همیشگی از دنیای سیاست تمام خواهد شد. چراکه بر همگان روشن است دو کشور ایران و ونزوئلا تحت تحریم سازمان ملل متحد نبوده و هیچ قطعنامه بین المللی علیه این دو کشور در جریان نیست و صرفا متحمل تحریم های یکجانبه پدرخوانده شوم دنیا یعنی آمریکا هستند. حال این سوال اساسی مطرح است که تردد قانونی نفتکش‌های ایرانی در آب های آزاد نقض حقوق بین‌الملل است یا لشگرکشی دریایی آمریکا به آب‌های کارائیب به منظور توقیف نفتکش‌های ایرانی؟
