به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تعادل ، مطالعه و بررسی گزارش‌های رسمی و غیررسمی همگی حاکی از این است که در مقایسه سال به سال، اوضاع این شرکت‌ها به طرز قابل‌توجهی بهتر شده و آنها در این مدت با رشد درآمد و سود مواجه بوده‌اند؛ رشدی که آن را مدیون اوپک و توافق کاهش تولیدش هستند. اما رشد تولید نفت امریکا و ضربه‌یی که این موضوع به چشم‌انداز قیمت نفت وارد کرده سبب شده تا مقایسه سه ماهه نخست و سه ماهه دوم و برآوردها در رابطه با ادامه سال چندان امیدوار‌کننده نباشد.
به‌عنوان مثال شرکت شلمبرژه، در گزارش سه ماهه دوم سال خود اعلام کرده که مجموع درآمدهای این شرکت با رشد 27درصدی همراه بوده است. انتظار می‌رود درآمد شرکت‌های بزرگ نفتی نیز نسبت به مدت مشابه سال گذشته 2برابر شده باشد. گزارشی از بهبود مشروط شرکت‌های نفتی را در ادامه می‌خوانید.
درحالی که اپراتورهای تولیدکننده نفت شیل ایالات‌متحده و اوپک و روسیه به جنگ قیمت‌های پایین نفت با ذخایر جهانی ادامه می‌دهند، برخی دیگر از کشورهای تولیدکننده، با به‌کارگیری بیشتر دارایی‌های خود، کماکان سطح تولید خود را ثابت نگه داشته‌اند. مساله‌یی که به گفته مدیرعامل شرکت شلمبرژه امریکا ارائه‌دهنده سرویس‌های خدمات فنی و مهندسی، می‌تواند منجر به بروز بحران عرضه در میان‌مدت شود.
پال کیبسگارد مدیرعامل این شرکت معتقد است در زمانی که قیمت نفت خام پایین آمده و زیر 50دلار در هر بشکه ثابت مانده است، این «رویکرد برداشت» است که توسط بسیاری از شرکت‌های ملی و بین‌المللی نفت دنبال می‌شود. کیبسگارد اظهار می‌کند: «هر مقدار که (امروز) وضعیت عدم سرمایه‌گذاری طولانی‌تر شود، (در آینده) زمانی که تولیدکنندگان دیگر دارای گزینه‌های کوتاه‌مدت برای ثابت نگه داشتن سطح تولید خود نباشند، شیب کاهش عرضه بسیار شدیدتر خواهد شد و باتوجه به حجم این دسته از تولیدکنندگان، در آینده کار دیگر کشورها برای مواجهه با چالش کاهش عرضه انتظاری بسیار دشوارتر خواهد شد.»
مدیرعامل شلمبرژه معتقد است در همین حال دو مساله بسیار واضح است: «(نخست) در سال‌های 2019 یا 2020 با چالش قابل‌توجه عرضه مواجه خواهیم بود و (دوم) اینکه در آن تاریخ سرمایه‌گذاری جهانی افزایش خواهد یافت، اتفاقی که از هم‌اکنون آغاز شده است.»
وی معتقد است که تا آن زمان آنچه در بازار اتفاق خواهد افتاد، برآیندی از تعاملات بین روسیه، اوپک و از سوی دیگر تولیدکنندگان نفت امریکاست.»
تولیدکنندگان ساحلی امریکا که 8درصد عرضه جهانی را به خود اختصاص می‌دهند، رویکرد «بشکه‌های سریع» را برگزیده‌اند و از ابتدای سال جاری و پس از دو سال رکود، تولید خود را افزایش داده‌اند. کیبسگارد اظهار می‌کند که افزایش فوق‌العاده خطرناک 450هزار بشکه‌یی تولید نفت خام ایالات‌متحده از ابتدای سال 2017، سرمایه‌گذاران را به وحشت انداخته و آنها را به این باور رسانده است که بشکه‌های نفت به بازار سرازیر خواهند شد و ذخایر جهانی نفت در آینده قابل تصور، کماکان بالا خواهد بود. از سوی دیگر این مدیر امریکایی عنوان می‌کند که ائتلاف کشورهای اوپک، دیگر کشورهای خلیج‌فارس و روسیه که بیش از 40درصد عرضه جهانی نفت را در اختیار دارند، نشان داده‌اند که به‌صورت استوار و پیوسته بر منابع خود نظارت دارند. آنها به آرامی در ماه‌های اخیر فعالیت‌های خود در میدان‌های نفتی را بالا برده و تولید خود را پس از بحرانی که در سال 2014 گریبان آنها را فرا گرفت، تعدیل کرده‌اند.
در ماه مه امسال، اوپک و برخی دیگر از کشورهای غیراوپکی توافق کردند که تا پایان سه ماهه نخست سال 2018، به میزان یک‌میلیون و 800هزار بشکه از تولید روزانه خود بکاهند، اما فضای بازار از جایی منفی شد که ذخایر جهانی نفت به آن میزان که انتظار می‌رفت کاهش پیدا نکردند و قیمت طلای سیاه از صعود بازماند. کیبسگارد تولید نیجریه و لیبی را نیز یکی دیگر از نگرانی‌های بزرگ عنوان کرد. دو کشوری که در ابتدای امضای توافق و باتوجه به سطح تولید پایین و مسائل داخلی، از اجرای سهمیه‌بندی معاف شدند. با وجود افزایش تولید نفت خام شیل، تولیدکنندگان امریکایی به مدت 6 تا 7 سال است که جریان مثبت آزاد نقدی را به چشم ندیده‌اند. مدیرعامل شلمبرژه معتقد است: «اینکه (تولیدکنندگان امریکایی) بتوانند به فعالیت خود ادامه بدهند بستگی به این دارد که آیا آنها کماکان بتوانند در سال 2018 به استقراض و هجینگ ادامه دهند؟»
او پیش‌بینی می‌کند باتوجه به اینکه بودجه شرکت‌های اکتشاف و تولید امریکایی برای سال جاری مشخص شده است، فعالیت آنها در ادامه سال تغییر چندانی نداشته و ثابت بماند. انتظار کیبسگارد بر این است که حفاری‌های بیشتر در سال 2018 ادامه پیدا کند، اما شاید سرعت رشد آن به اندازه سال 2017 نباشد. شرکت شلمبرژه روز جمعه در گزارشی اعلام کرد که در سه ماهه دوم سال 2017، ریگ‌های حفاری بیکار خود در شمال امریکا را مجددا به کار انداخته تا از ریکاوری میدان‌های نفتی عایدی به دست آورد.
در سه ماهه نخست امسال، درآمدهای شلمبرژه از محل فعالیت‌های شکافت هیدرولیکی یا کراکینگ، به میزان 68درصد افزایش داشته است. در مجموع نیز، درآمدهای این شرکت از فعالیت‌های خود در امریکای‌شمالی در این بازه زمانی 18درصد و نسبت به مدت مشابه سال گذشته 27درصد رشد داشته است.
از سوی دیگر، حفاری‌های این شرکت در بخش فراساحل در خلیج مکزیک با کاهش روبه‌رو بوده اما درآمدهای ناشی از حفاری‌های زمینی این شرکت در ایالات‌متحده، رشد 42درصدی داشته چراکه شمار ریگ‌های حفاری در صنعت نفت امریکا با رشد 23درصدی مواجه بوده است.
با رسیدن قیمت نفت به سطحی قابل‌قبول، تولیدکنندگان نفت و گاز امریکا مجددا به منابع شیل روی آورده‌اند. شرکت‌های انرژی نیز رویه‌های خود را به‌گونه‌یی مدیریت کرده‌اند که هزینه‌های مربوط به فعالیت‌های شکافت هیدرولیکی کاهش پیدا کند.
شلمبرژه در گزارش سه ماهه خود اعلام کرده است که تمام فعالیت‌های زمینی این شرکت در ایالات‌متحده در سه ماهه دوم سال 2017، سودآور بوده که بخش قابل‌توجهی از آن مرهون افزایش بهره‌وری و رشد قیمت نفت بوده است. در سه ماهه دوم سال جاری، میانگین قیمت نفت به 48دلار و 15سنت در هر بشکه رسید که 5درصد در مقایسه با مدت زمانی مشابه سال گذشته بیشتر بوده است.
این شرکت که بزرگ‌ترین ارائه‌دهنده تجهیزات حفاری و نرم‌افزاری در دنیاست، انتظار دارد بازارهای جهانی نفت نیز به تبعیت از امریکای‌شمالی حرکت کنند. پال کیبسگارد مدیرعامل این شرکت در سخنرانی خود اعلام کرد: «همزمان با اینکه چشم‌انداز فعالیت در امریکای‌شمالی در نیمه دوم سال کماکان قدرتمند باقی مانده است، نشانه‌های مثبت بیشتری از بازارهای جهانی دریافت می‌کنیم که حاکی از افزایش فعالیت‌ها و پروژه‌های جدیدی است که در آستانه به‌راه افتادن و گسترش یافتن در بازارهای مختلف است.»
این کمپانی بین‌المللی که مقر اصلی آن در پاریس است در گزارش خود اعلام کرده که درآمدهای عملیاتی این شرکت پیش از کسر مالیات، با رشدی 27درصدی به 950میلیون دلار و سود هر سهم از این شرکت از 23سنت به 35سنت رسیده است. در مجموع درآمد این شرکت نیز با 4.2درصد رشد، معادل 7میلیارد و 460میلیون دلار ثبت شده است.
در حالی که پیش‌بینی کارشناسان برای این شرکت، سود سهام 30سنتی و درآمد 7میلیارد و 230میلیون دلاری بوده است.
در این میان رویترز نیز گزارش داده که پس از وقفه‌یی کوتاه در ابتدای سال 2017، شرکت‌های بزرگ نفت و گاز جهان با بهبود قیمت پس از
سه سال تزلزل، هزینه‌های خود را به میزان دو برابر کاهش دادند. امید شرکت‌های بزرگ نفتی به سودآوری از جایی پررنگ شد که اوپک و برخی کشورهای غیراوپکی تصمیم گرفتند توافق کاهش تولید را امضا کنند. مساله‌یی که قیمت نفت را از 27دلار در سال 2016 به 58دلار در هر بشکه در ژانویه 2017 رساند. البته اکنون قیمت نفت مجددا به زیر 50دلار در هر بشکه برگشته است و بر اثر افزایش تولید نفت ایالات‌متحده بسیاری از بانک‌های بین‌المللی در گزارش‌های اخیر خود، پیش‌بینی‌های‌شان در رابطه با قیمت نفت را کاهش داده‌اند.
اما سرمایه‌گذاران مجددا بر توانایی‌های شرکت‌های بزرگی همچون اگزان‌موبیل، رویالداچشل و توتال تمرکز کرده‌اند تا از دل ناامیدی برای رسیدن به نفت 60دلاری، برای آنها سودآوری کنند.
اگرچه انتظار می‌رود که قیمت‌های نفت مجددا به سطوح پایین گذشته بازگردند اما با این حال درآمد خالص شرکت‌های بزرگ نفتی در سه ماهه دوم سال 2017 نسبت به سال گذشته 2برابر شده است. این درحالی است که در ابتدای سال جاری میلادی، مدیران این شرکت اعلام کردند که هزینه‌های عملیاتی آنها در این سال تنها با نفت 60دلاری قابل پوشش و جبران است.
با وجود اینکه مقایسه سه ماهه دوم سال 2017 با مدت مشابه سال گذشته، رشد قابل‌توجهی را نشان می‌دهد، اما مقایسه سه ماهه دوم و سه ماهه نخست بیانگر موضوع دیگری است. در چنین مقایسه‌یی درآمد خالص این شرکت‌ها 20درصد کاهش را نشان می‌دهد. شرکت‌های بزرگ کماکان امیدوارند قیمت نفت حداقل به سطح 55دلار در هر بشکه برسد. از سوی دیگر، غول‌های نفتی قصد دارند با تعویق سرمایه‌گذاری، ساده‌سازی فعالیت‌های فراساحلی و دیگر طرح‌های پروژه‌یی و نیز فروش دارایی‌ها، هزینه‌های خود را کاهش داده و در نفت 55دلاری به نقطه سربه‌سری برسند.
