به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از ایسنا، بیژن نامدار زنگنه در مراسم امضای توافق‌نامه بین شرکت ملی نفت ایران و شرکت‌های توتال CNPC و پتروپارس برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با بیان این‌که این قرارداد دومین HOA است که در قالب ساختار جدید قرارداد نفتی امضاء می‌شود، تاکید کرد: من تاکید می‌کنم که این قرارداد نیست و هنوز HOA است. بیش از ۷۰ درصد ساختار قرارداد امروز تنظیم و نهایی شده است.
وی با اشاره به دو حوزه مهم کاری در وزارت نفت، گفت: حوزه نخست میدان‌های مشترک و حوزه دوم افزایش بازیافت نفت از میادین است. من از شرکت توتال تشکر می‌کنم که بعد از مدت‌ها عدم حضور دوباره به ایران بازگشت. توتال همیشه در شرایط سخت پیشتاز در نقش ایران بوده است. همچنین از شرکت CNPC تشکر می‌کنم و خوشحال هستم این شرکت نفتی چینی را به عنوان شرکای راهبردی و استراتژیک کنار ما هستند.
وزیر نفت ادامه داد: امیدوارم بعد از امروز تردید برخی شرکت‌ها برای کار در ایران برطرف شود و HOA به قرارداد تبدیل شود، زیرا با HOA تقریبا شش ماه در زمان صرفه‌جویی می‌شود.
زنگنه با بیان این‌که ۷۰ درصد طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی در ایران و توسط ایرانی‌ها انجام می‌شود، گفت: تاکنون بسیاری از قراردادها پیمانکار واقعی نبوده و امانی بوده است. امیدوارم تلاش شود تا این HOA ها به قرارداد تنظیم شود.
وی در ادامه با اشاره به راه‌اندازی شرکت‌های E&P در ایران اظهار کرد: یکی از اهداف ما فعال کردن و متولد کردن شرکت‌های E&P (اکتشاف و تولید) در ایران است. این شرکت‌ها اکنون در ایران وجود ندارد. هنگامی که شرکت پتروپارس را تاسیس کردیم هدف یک شرکت GC بود، اما اکنون این شرکت می‌تواند به یک شرکت اکتشاف و تولید تبدیل شود.
وزیر نفت با بیان این‌که ۱۱ شرکت به عنوان شرکت‌های E&P دارای صلاحیت شناخته شده‌اند، افزود: اگر در طول زمان دو شرکت از این ۱۱ شرکت هم به عنوان شرکت‌های E&P فعالیت کنند نیز کافی است.
زنگنه با اشاره به حضور شرکت پتروپارس در طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی، تصریح کرد: پتروپارس جایگاه مهمی در این طرح دارد که امیدوارم از این جایگاه استفاده کند. برای انتقال فناوری در مدیریت پروژه، مدیریت مخزن و مدیریت مهندسی.
وی همچنین با اشاره به سرمایه‌گذاری ۲۰ درصدی پتروپارس در این پروژه، ادامه داد: ۲۰ درصد از نظر مالی سهم بزرگی است و پتروپارس باید یک میلیارد دلار پول نقد تهیه کند.
وزیر نفت با بیان این‌که ۲۹ فاز در پارس جنوبی عملیاتی می‌شود، عنوان کرد: با اجرای فاز ۱۱ وارد فاز دوم طرح‌های پارس جنوبی برای افزایش برداشت می‌شویم. این نخستین طرح در کل منطقه است.
زنگنه بیان کرد: ۲۷ فاز دیگر وجود دارد که باید فشارافزایی انجام شود و فاز ۱۱ الگویی برای این فازها می‌شود.
وی با اشاره به لایه‌های نفتی پارس جنوبی، افزود: برای تولید از این لایه‌ها در اوایل راه هستیم، اما اولین تولید از این لایه‌ها برای حفاظت از ثروت ملی آغاز می‌شود.
وزیر نفت با اشاره به فعالیت وزارت نفت در طول دولت یازدهم، اظهار کرد: تا پایان این دولت ۱۱ فاز پارس جنوبی به مدار می‌آید. فاز ۱۲، ۱۵ و ۱۶ به مدار آمده و فاز ۱۷ و ۱۸ در دست انجام است و فازهای ۱۹، ۲۰ و ۲۱ تا پایان سال به مدار خواهند آمد. یک فاز دیگر باقی می‌ماند که گرفتاری آنها در تجهیزات دریایی است.
زنگنه ادامه داد که از این ۱۱ فاز نزدیک به ۳۲۰ میلیون گاز غنی تولید می‌شود که حرکت بزرگی برای کشور خواهد بود و باعث می‌شود میزان تولید ما از قطر عقب نماند. در بخش بالادستی نفت نیازمند ۱۳۰ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری در برنامه پنج ساله هستیم و مصر هستیم که بتوانیم ظرفیت تولید نفت را به ۴.۸ میلیون بشکه در روز برسانیم که این امر نیازمند سرمایه‌گذاری است و باید افزایش برداشت صورت بگیرد. ما به تکنولوژی نیاز داریم که بخشی از تکنولوژی روز باز می‌گردد به مدیریت و پول.
وی اضافه کرد: اگر شرکت‌های ایرانی در قراردادی شریک باشند در میزان قرارداد ۷۰ یا ۸۰ میلیارد دلار باشد و سهم شرکای ایرانی ۲۰ درصد باشد این شرکا باید حدود ۱۶ میلیون دلار پول داشته باشند و باید دید این پول را از چه منبعی تامین می‌کنند. می‌گوییم از صندوق می‌گیریم اما مگر صندوق چقدر پول دارد. اگر بانک‌ها هم بخواهند به نفت پول قرض بدهند باید به سایر صنایع به صورت مویرگی پول دهند. در دولت قبل حدود ۴۰ میلیارد دلار از سوی بانک مرکزی به نفت داده شد. خوشحال می‌شویم این مبلغ را به ما هم بدهند، اما ندارند. شرکت‌های ایرانی باید منابع را جور کنند که بعد سه سال اعلام نکنند که پول نداریم.
وزیر نفت ادامه داد: امیدوارم از طریق این قراردادها میزان تولید بالا برود و به ظرفیت برسیم تا بتوانیم سهم‌مان را در بازار نگه داریم، زیرا یک بخشی از حفظ جایگاه در بازار سیاسی است و بخش مهم آن به ظرفیت تولید ربط دارد. اگر اعلام کنیم ظرفیت ما در اوپک پنج میلیون بشکه در روز است، اما ظرفیت تولید آن را نداشته باشیم فایده‌ای ندارد. قدرت یک کشور به ظرفیت تولید آن است.
