از طرفی، سهام‌دار عمده می‌تواند با پول آزادشده خود، روی پروژه‌های جدید سرمایه‌گذاری کند. عرضه اولیه همچنین سبب می‌شود نقدشوندگی دارایی‌های سهام‌دار بالا رود و سبد سهام‌داران عمده نیز به‌روز می‌شود.
از نظر شفافیت‌بخشی به بازار سرمایه نیز می‌توان گفت ورود شرکت‌ها به این بازار مستلزم این است که آنها اطلاعات دوره‌ای مالی خود را در اختیار عموم قرار دهند.
شرکتی که سهام خود را عرضه می‌کند، سود مابقی سهامش را نیز اگر کوتاه‌مدت باشد باید محاسبه کند و بپردازد. از طرفی، مشکلات مالیاتی نیز ارزش روز سرمایه‌گذاری را نشان نمی‌دهد زیرا به سود آن مالیات تعلق می گیرد. برای
مثال، اگر سهمی ۱۰۰ تومان خریده شود و در مدت‌زمان طولانی به قیمت ۱۲۰ تومان فروخته شود بر آن مالیات تعلق می‌گیرد.
شرکت‌ها باید مالیات این میزان سود را نیز محاسبه و پرداخت کنند.
اهمیت شفاف‌سازی نیز در این زمینه مثبت است چراکه باید نظرات عمومی به این سمت و سو جذب شود. برای تحقق‌بخشی به این امر شرکت‌ها بعد از بورسی شدن، باید ۳ ماه یک بار یا ۶ ماه یک بار صورت‌های مالی خود را شناسایی کرده و آن را به اطلاع عموم برسانندو در نتیجه این کار سرمایه‌گذار نیز می‌تواند انتخاب بهتری داشته باشد و بر عمق بازار نیز تاثیر بگذارد.
به طور کلی عرضه‌های اولیه شرکت‌ها سبب تنوع‌بخشی به بازار سرمایه شده، شفافیت را بالا می‌برد و سبب جذابیت بازار برای سرمایه‌گذاری می‌شود و در پی آن افزایش سهام‌دار عمده و خرد باعث شفاف شدن اقتصاد کشور نیز می‌شود.
*عضو هیات مدیره سازمان بورس
