به گزارش اقتصادآنلاین به نقل از تسنیم ، چند سالی است که میزان کار در هفته برای محاسبه شاغل یا بیکار بودن افراد، همواره به محل بحث کارشناسان آماری و علوم اجتماعی تبدیل شده است؛ بسیاری از افراد ملاک یکساعت کار در هفته را برای شاغل بودن نمی پذیرند و بر این باورند از آنجا که فرد با یک ساعت کار هفتگی نمی تواند درآمد مکفی برای گذران زندگی کسب کند، بنابراین نرخ بیکاری کمتر از میزان واقعی آن در شاخص های آماری نمود یابد.
این موضوع که اواخر دولت اصلاحات تصویب شده بود، در دولت نهم و دهم هم مورد نقد قرار گرفت و این مساله چه در مناظرات انتخاباتی و چه بعد از به ریاست رسیدن روحانی بارها و بارها مورد انتقاد دولتی ها قرار گرفت. به عنوان مثال علی ربیعی، وزیرسابق تعاون ،کار و رفاه اجتماعی در دوره ای با انتقاد از این رویه خواستار تعیین دقیق مبانی آماری در حوزه اشتغال شد و پرسید: یک ساعت کار در هفته را شغل می‌دانید؟
اما امید علی پارسا، رئیس مرکز آمار ایران درباره تحلیل یک ساعت کار در هفته می گوید:
طی چند دهه گذشته همواره یکی از مهمترین و جدی‌ترین انتقادات و چالش‌های مطرح شده درخصوص گردآوری و تحلیل و تفسیر آمارهای اشتغال و بیکاری در همه کشورهای جهان، مسئله انتخاب "معیار حداقل یک ساعت کار درهفته مرجع" به عنوان مرز تعیین شاغل (اعم از اشتغال ناقص و تمام وقت) و بیکار مطلق و همچنین "عدم پاسخگویی به مباحث و مسائل معیشت نیروی کار" بوده است.
در مقابل همواره الزام به مقایسه‌پذیری آمارهای کشورها و رعایت استانداردهای جهانی به عنوان پاسخ مطرح شده است. با وجود اهمیت بسیار زیاد استدلال مورد اشاره در پاسخگویی، این پاسخ نتوانسته است نقش پاسخ اقناعی را برای عامه مردم و بخصوص دست‌اندرکاران رسانه و چه بسا سیاسیون ایفا نماید، به همین دلیل مرکز آمار ایران تصمیم گرفت به جای تأکید بر استدلال های غیر قابل خدشه فوق‌الذکر، تبیین مبانی تخصصی و فنی اجماع جهانی (Unanimous agreement) بر مرز شاغل ، بیکار و مباحث معیشت را در دستور کار خود قرار داده و مجموعه نظرات را در نشست تخصصی کالبدشکافی آمارهای اشتغال و بیکاری با حضور دانشگاهیان و صاحبنظران و دست اندر کاران رسانه ، به شرح زیر ارائه نمود.
شرح کامل این استدلال را ببینید.
