به گزارش اقتصادآنلاین ، کسب و کار نوشت : درواقع تفاوت داروخانه و سوپرمارکت در همین نکته نهفته است که اگر چنانچه فرآورده‌ای از داروخانه در اختیار مردم قرار بگیرد که منجر به تهدید سلامت‌شان شود، تمامی مسئولیت‌ها و پیامدهای آن متوجه داروساز و مسئول فنی داروخانه است. درحالی که اگر کالایی فاسد در سوپرمارکت عرضه شود، هیچ مشکلی متوجه فروشنده نیست و درنهایت با شکایت شاکی از فروش جنس فاسد و تاریخ گذشته، تولیـد‌کننـــده آن محصول مورد مواخذه قرار می‌گیرد.
به عبارت دیگر، فرق داروخانه با سوپرمارکت در این است که داروخانه را باید مسئول فنـی و شخـصی کـــه تخصص لازم را دارد، اداره کند چراکه مردم با خوردن لپه به‌جای لوبیا یا کره به‌جای خامه نمی‌میرند اما با خوردن اشتباهی دارو مثل قرص کاهش فشار خون به‌جای قرص متعادل‌کننده فشار خون، احتمال دارد جان خود را از دست بدهند. بنابراین اینجا نظارت بر عملکرد داروخانه‌ها که با سلامتی و جان مردم سروکار دارد، به‌وضوح احساس می‌شود.
نگاه 1
فروش کالاهای سوپرمارکتی زیر سوال بردن مسئولیت دکتر داروساز است
محمد علی‌پور، دکتر داروساز و داروخانه‌دار
مسئولیت‌ها و وظایف مسئول فنی داروخانه تکمیل‌کننده چرخه درمان بوده و ارائه خدمات فنی_حرفه‌ای توسط داروساز ، مسئول فنی داروخانه مصداق عینی تکمیل چرخه درمان است به عبارتی دیگر تمامی خدمات داروسازان خدمات درمانی است و اصولا نمی‌توان بین ارائه خدمت درمانی و دارویی تفکیکی قائل شد.
برابر استانداردهای پذیرفته شده جهانی، دارو همچون تیغ دولبه‌ایست که در ضمن شفابخش بودن فاصله ناچیزی با سم دارد و کوچک‌ترین غفلت و سهل‌انگاری و اشتباه چه در قید مقدار مصرف یا جابه‌جایی و ... می‌تواند این کالای شفابخش را به سم تبدیل کرده و جان بیمار را به مخاطره انداخته و یا حتی منجر به مرگ شود. داروخانه به‌عنوان آخرین حلقه زنجیره درمان که در آن تمامی تلاش‌های صورت گرفته در فرایند تشخیص و درمان از قوه به‌فعل درمی‌آید و بیمار با دریافت دارو و اطلاعات دارویی در معرض مداوا قرار می‌گیرد، یک واحد علمی_خدماتی است.
برای پروانه مسئولیت فنی جهت مسئولیت دکتر داروساز در قبال حراست از جان بیمار و سلامت عرضه دارو در ابعاد مختلف آن حقی به نام حق خدمات دارویی تعلق می‌یابد و این تعرفه به دانش علمی داروساز با پشتوانه حداقل 6 سال تحصیلات دانشگاهی اختصاص می‌یابد که قوه مقننه نیز درصورت هرگونه غفلت و اشتباهی که جان بیمار را به مخاطره اندازد، مجازات (حبس جنایی) برای داروساز مقرر می‌دارد. قدر مسلم تعیین چنین مجازاتی، خطیر و حساس بودن امر مسئولیت در قبال جان بیمار را می‌رساند و مسئولیت به این خطیری که با جان و سلامتی بیمار ارتباط تنگاتنگ دارد، تعرفه مقبولی را می‌طلبد؛ اگر هدف رشد و تکامل است، نه «عقبگرد»، همچنان که در کشورهای مختلف دنیا مرسوم است، باید به این تعرفه رشد و بها داد.
اینکه در داروخانه‌ها امروزه شاهد فروش برخی کالاهای سوپرمارکتی هستیم، زیر سوال بردن مسئولیت دکتر داروساز در قبال حراست از جان بیمار و سلامت عرضه دارو است. باید سازوکاری صحیح درباره برخورد با این مهم انجام پذیرد.
نگاه2
داروخانه‌داران به‌علت ورشکستگی به این سمت گرایش یافته‌اند
مهری عبداللهی، مدرس دانشگاه
کم نیستند افرادی که داروخانه‌ها را به سوپرمارکتی تشبیه می‌کنند که همه نوع اقلامی در آن یافت می‌شود؛ لوازمی که می‌توان آنها را در سوپری‌ها و حتی فروشگاههای لوازم آرایشی پیدا کرد و نیازی به مراجعه به داروخانه نیست.
دلیل خرید و فروش لوازم آرایشی و بهداشتی و برخی کالاهای سوپرمارکتی در داروخانه‌ها واقعا توجیهی ندارد. در بسیاری از سوپرمارکت‌ها و فروشگاههای لوازم آرایشی - بهداشتی این کالاها وجود دارند و نیازی به وجود مشاور در این زمینه هم نیست پس به‌راحتی می‌توان از آنجا این کالاها را خریداری کرد.
البته با توجه به آمارهایی که داریم، بسیاری از داروخانه‌داران به‌علت ورشکستگی به این سمت گرایش یافته‌اند درحالی که برخی از داروخانه‌ها که مشتریان زیادی دارند، کمتر به سمت فروش این مواد گرایش دارند و حتی اگر مشاهده کرده باشید، بخشی برای مشاوره با بیماران توسط پزشک داروساز حاضر به داروخانه‌ها مراجعه می‌کنند.
دیده شده است که داروخانه‌داران برای نجات خود از ورشکستگی شغلی که در آن مشغول هستند، در کنار آن اقدام به فروش لوازم آرایشی - بهداشتی می‌کنند تا از سود آن بتوانند کشتی به گل نشسته را دوباره روبه‌راه کنند. شاید این تمایل مردم به مصرف لوازم آرایشی در کشور، زمینه را برای وارد کردن کالاهای تقلبی آرایشی و بهداشتی با کمترین قیمت توسط افراد سودجو و فروش آن با قیمت کمی ارزان‌تر از مراکز معتبر فراهم می کند تا به این وسیله سلامتی مردم را به بازیچه‌ای برای رسیدن به خواسته‌های خود مبدل کنند.
نمونه بارز ، عرضه لوازم آرایشی - بهداشتی با قیمت‌های بسیار ارزان در بازارچه تعطیلی‌ناپذیر به نام مترو است که مشتریان آن اغلب دانشجویان و افراد شاغل هستند که درصد قابل توجهی از افراد جامعه را تشکیل می‌دهند. سوپرمارکت‌ها نیز از غافله عقب نمانده‌اند و این روزها در بیشتر مغازه‌های اغذیه‌فروشی بزرگ دکوری به مواد آرایشی و بهداشتی اختصاص داده شده است.
نگاه 3
کالای قاچاق در صنف تجهیزات پزشکی وجود ندارد
قاسم نوده‌فراهانی، رئیس اتحادیه تجهیزات پزشکی تهران
اعضای صنف تجهیزات پزشکی به‌صورت تخصصی و همراه با مسئول فنی کار می‌کنند و اصلا کالای قاچاق در این صنف وجود ندارد. چندی پیش وزارت بهداشت درخواستی از وزارت صنعت، معدن و تجارت داشته مبنی بر اینکه کسانی که در حوزه تجهیزات پزشکی فعالیت می‌کنند، باید دوره‌های تخصصی آموزشی وزارت بهداشت را علاوه بر دوره‌های آموزشی اصناف طی کنند.
صنوف تجهیزات پزشکی براساس ماده ۱۳ قانون نظام صنفی تبصره ۷ که بحث آموزش هست، دوره‌های تخصصی را در اتحادیه گذرانده‌اند؛ برگزاری دوره‌های آموزشی قبل از دریافت پروانه کسب الزامی شده و اینکه وزارت بهداشت خواهان گذراندن مجدد این آموزش‌ها و دریافت پروانه کسب دیگری از وزارت بهداشت شده، منطقی نیست.
در چند ماه گذشته تفاهمنامه‌ای نیز با وزارت بهداشت درباره دفاتر فروش فروشگاههای تجهیزات پزشکی امضا کردیم که لازم است جلسه‌ای دیگری برگزار شود تا این دو مصوبه بررسی و تفاهمنامه‌ای جدید و جامع که برای اصناف هم قابل قبول باشد، درنظر گرفته شود که درنهایت برای هر فردی که می‌خواهد پروانه کسب دریافت کند، ضوابط نهایی شده اجرایی شود و به حیطه قانونی برای اجرا برود و در کمیسیون نظارت قانونی شده و به کل کشور ابلاغ شود.
در جلسه‌ای با دیگر روسای اتحادیه‌های تجهیزات پزشکی سراسر کشور به این جمع‌بندی رسیدیم که هفته بعد جلسه‌ای با حضور دکتر دیناروند و دکتر بیگلری از مسئولان وزارت بهداشت برای بررسی هرچه بیشتر مشکلات و تبصره‌های این اتحادیه داشته باشیم تا این مساله را نهایی و قانونی کنیم.
کالاهایی که صنف تجهیزات پزشکی عرضه می‌کند، از چند فیلتر عبور می‌کند و پس از تایید کالا توسط وزارت بهداشت و درمان، درنهایت در گمرگ نیز تا این کالاها توسط استاندارد تایید نشود، اجازه ترخیص به آنها داده نمی‌شود.
کالاهای این صنف تخصصی هستند و متقاضی خرید آنها مردم عادی نیستند و بیمارستان‌ها و درمانگاه‌ها و پزشکان متقاضی اقدام به خرید این کالاها می‌کنند.
اما مشکلی که در این صنف دیده می‌شود، این است که متاسفانه داروخانه‌های کشور تبدیل به فروشگاه شده‌اند و هر کالایی را که بخواهی در آن یافت می‌شود. فروش کالاهای مختلف از لوازم آرایشی و بهداشتی گرفته تا تجهیزات پزشکی در داروخانه‌ها درست نیست و این مساله براساس ضوابط قانونی ایراد دارد.
در همه جای دنیا دراگ‌استور تنها به معنای فروش دارو است و این روزها داروخانه‌های ایران از سوپرمارکت هم گذشته‌اند.
قانون باید برای همه یکسان باشد و به‌درستی اجرایی شود و هر رسته‌ای باید کالای مربوط به خود را عرضه کند؛ اگر یک واحد صنفی تجهیزات پزشکی کالایی که مغایر با رسته خود باشد را بفروشد، سریع به آن اخطار داده و آن را پلمب می‌کنند اما این همه دستورالعمل‌ها و دادن مجوز به داروخانه برای فروش کالاهای غیرمرتبط از کجا می‌آید و اینکه چرا کسی با آنها کاری ندارد؟
فروش تجهیزات پزشکی یک کار تخصصی است و مربوط به اعضای این صنف می‌شود حال اینکه داروخانه‌ها نیز مبادرت به فروش تجهیزات پزشکی می‌کنند،یک تخلف است و اتاق اصناف ایران باید پیگیر این مساله باشد. کالاهایی که در واحدهای صنفی تجهیزات پزشکی عرضه می‌شود، مورد تایید وزارت بهداشت است و از چند فیلتر رد می‌شود و درنهایت گمرگ نیز تا این کالاها را استاندارد تایید نکند، اجازه ترخیص کالا داده نمی‌شود و کالای قاچاق در صنف نداریم.
در دنیای تجارت رقابت حرف اول را می‌زند و برای اینکه بخواهیم در عرصه‌های اقتصادی پیشتاز باشیم، باید کالای ایرانی با کالاهای مشابه تولیدی وارد عرصه رقابت شود و اجازه فعالیت به بخش خصوصی داده شود اما در حیطه تجهیزات پزشکی وزارت بهداشت در حال حاضر تمامی درها را قفل و همه را به نفع خود مصادره کرده و اجازه فعالیت به کسی را نمی‌دهد.
آموزش برای صنوف در همه موارد سرلوحه کارهاست؛ بحث آموزش و اینکه صنوف نیز با علم روز حرکت کنند، از اولویت‌های اتحادیه‌های صنفی کشور است و در اتحادیه تجهیزات پزشکی آموزش با جدیت دنبال می‌شود.
