تیپرینگ چیست؟ / شاخص کلیدی که هر فعال رمز ارز باید بداند

اقتصاد آنلاین- شیرکو سهرابی؛ برای درک بهتر مفهوم تیپرینگ بهتر است آن را با یک مثال توضیح دهیم. زمانی که اقتصاد یک کشور یا جامعه جهانی به دلایل غیر طبیعی مثل جنگ، بلاهای طبیعی(مثل کرونا) و غیره.. دچار رکود می‌شود و به عبارتی اقتصاد جهانی دچار اختلال جدی می شود؛ بانک های مرکزی دنیا یا کشورها برای خروج از بحران ناشی از این عوامل دست به سیاست های انبساط پولی می‌زنند تا اقتصاد به روال طبیعی خود بازگردد. ناگفته نماند منظور از سیاست انبساطی، نوعی سیاست کلان اقتصادی است که به دنبال تشویق رشد اقتصادی است. سیاست انبساطی می تواند شامل سیاست پولی یا سیاست مالی (یا ترکیبی از این دو) باشد. این بخشی از دستورالعمل سیاست کلی اقتصاد کینزی است که برای کاهش رکودهای اقتصادی به منظور تعدیل روند منفی دوره های اقتصادی استفاده می شود. سیاست مالی انبساطی شامل کاهش مالیات، پرداخت نقل و انتقالات، تخفیف و افزایش هزینه های دولت در پروژه هایی مانند بهبود زیرساخت ها می شود.

 تیپرینگ به سیاستهایی اطلاق می شود که فعالیتهای سنتی بانک مرکزی را تغییر می دهند. تلاش های تیپرینگ در درجه اول به منظور کنترل نرخ بهره و کنترل برداشت سرمایه گذاران از جهت آینده نرخ بهره است. تلاش‌های تیپرینگ ممکن است شامل تغییر نرخ تنزیل یا الزامات ذخیره باشد. به عبارت دیگر، تپیرینگ دقیقا معکوس تمام اقداماتی است که بانک های مرکزی در جهت سیاست انبساطی اعمال کرده اند. مثلا با کاهش مالیات سعی کرده اند پویایی به اقتصاد برگردد و زمانی که احساس کنند اقتصاد به روال طبیعی خود برگشته است کم کم نرخ مالیات ها را افزایش داده و به حالت قبل برمی گردانند. تیپرینگ تنها می تواند پس از اجرای نوعی برنامه محرک اقتصادی ایجاد شود. 

 برقراری ارتباط آشکار با سرمایه گذاران در مورد جهت گیری سیاست بانک مرکزی و فعالیتهای آتی به تعیین انتظارات بازار و کاهش عدم قطعیت بازار کمک می کند. به همین دلیل است که بانک های مرکزی معمولاً به جای متوقف کردن ناگهانی سیاست های پولی انبساطی، از روش تدریجی استفاده می کنند.

 بانک های مرکزی با بیان رویکرد خود در مورد کاهش و با بیان شرایط خاصی که تحت آن کاهش یا ادامه می یابد یا متوقف می شود، به کاهش هرگونه عدم اطمینان بازار کمک می کند. در این راستا، هرگونه کاهش پیش بینی شده در سیاست های QE از قبل اعلام می شود و به بازار اجازه می دهد قبل از فعالیتی که در حال انجام است، تعدیلات را آغاز کند.

احتمال تیپرینگ توسط فدرال رزرو بعد از پاندمی کرونا و اثرات آن بر بازار بیت کوین

  در پی پاندمیک کرونا، فدرال رزرو سیاست های انبساطی گسترده ای را برای بهبود روند اقتصادی اجرا کرد. این سیاست ها باعث شد تا بازار کار پس از شوک ناشی از همه گیری به نسبت خوبی بازیابی شود. اما از طرفی دیگر باعث ایجاد تورم در کالا ها و خدمات شد که به بیان اعضای فدرال رزرو این تورم گذرا بوده است. حال پس از صحبت های اعضای فدرال رزرو به ویژه در اجلاس جکسون هول گمانه زنی های سرمایه گذاران برای اجرای تیپرینگ توسط فدارل رزرو در ماه های آینده بسیار قوت گرفته است.

این کار اگر به سرعت انجام شود می تواند بازار های ریسکی به خصوص رمز ارزها را دچار مشکل کند و باعث ریزش این بازار بشود از طرفی این عمل از آنجایی که یک اقتصاد انقباضی به شمار می رود موجب افزایش شاخص دلار می شود و البته چنین اقدامی می تواند تاثیر منفی بر روی بازار کامودیتی ها و طلا بگذارد چرا که با قوی تر شدن دلار پس از سیاست های انبساطی شاهد کاهش ارزش کامودیتی ها نسبت به دلار خواهیم بود.

ناگفته نماند ظهور سویه جدید کرونا احتمالا دوباره سبب شود جلسات فدرال رزرو ادامه دار باشد و به خاطر ترس ناشی از رکود دوباره سیاست تیپرینگ فعلا انجام نشود.

دلیل وحشت زیاد بازارها از تیپرینگ چیست و چرا هرگز تیپیرینگ با موفقیت انجام نشده است؟!

در برهه های مختلف زمانی، فدرال رزرو ایالات متحده (فدرال رزرو) – و دیگر بانک های مرکزی که در دهه های اخیر در QE مشغول به کار بوده اند – قصد خود را برای کاهش و معکوس QE  اعلام کرده اند.

 با این حال، بانک های مرکزی تا کنون ثابت کرده اند که نمی توانند یا تمایلی به کاهش مداوم سیاست های QE  ندارند.

 فدرال رزرو ایالات متحده، بانک انگلستان، بانک مرکزی اروپا، بانک سوئیس و بانک ژاپن همگی پیشنهاد و یا سعی کرده اند سیاستهای QE خود را، تنها برای تمدید و تسریع خرید دارایی و گسترش ترازنامه خود، کاهش داده یا لغو کنند.

بانک مرکزی سوئد، Sveriges Riksbank، موفق ترین حرکت تا کنون را در جهت کاهش ترازنامه خود از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ انجام داد، اما از آن زمان به طور پیوسته ترازنامه خود را افزایش داده و تقریباً دو برابر قله قبلی خود را افزایش داده است. در نتیجه، ایده تئوریک بانک های مرکزی برای کاهش یا لغو QE همچنان یک وعده عمدتا پوچ است تا یک امکان واقعی.

یکی از دلایلی که چرا بانک های مرکزی تمایلی به عقب نشینی از سیاست های QE ندارند، تکرار به اصطلاح “خشم شدید” است. سرمایه گذاران (و بازارهای مالی به طور کلی) می توانند به طرز شدیدی نسبت به احتمال کاهش محرک های بانک مرکزی واکنش نشان دهند.