۰ نفر

چجوری ادعامونو تو مذاکره ثابت کنیم؟

۲۶ شهریور ۱۴۰۱، ۲:۰۳
کد خبر: 668045
چجوری ادعامونو تو مذاکره ثابت کنیم؟

گواه، تأیید ادعایی است که یک نفر با دانش یا تجربه‌ای در زمینه‌ی خاص ارائه می‌دهد. گواه در زمینه‌های گوناگون برای طیفی گسترده‌ از اهداف به‌کار می‌رود.

به گزارش اقتصاد آنلاین؛ برای نمونه، در مسائل حقوقی، گواه شکلی از مدرک است که از شاهدی به‌دست می‌آید که ادعایی رسمی یا اظهاری از واقعیت دارد. دو نوع اصلی گواه عبارت‌اند از: گواه همتا و گواه متخصص.

گواه متخصص

گواه متخصص چنان‌که از نامش پیداست، گواهی است که از سوی فردی که براساس تحصیلات، آموزش، مدرک، مهارت‌ها و/یا تجربه در موضوعی خاص متخصص در نظر گرفته می‌شود، بیان می‌شود. چون متخصصان دانشی فراتر از فردی معمولی دارند، گواه متخصص ارزش قابل‌توجهی دارد. اگرچه متخصص در موضوعی خاص اعتبار دارد، قطعا گواهش می‌تواند با واقعیت‌ها یا شواهد متخصصان دیگر زیر سؤال برود.

گواه همتا

مکالمه صحبت کردن جمع اجتماعی محل کار


در این زمینه بخوانید؛

چطور باکلاس تشکر کنیم؟ / بهترین روش های برای قدردانی از لطف دیگران

این ۷ رفتار؛ شما را در جامعه عزیزم و محترم می کند!

وقتی دیگران ازمون تعریف می کنند ما باید چه جوابی بدیم؟


 

گواه همتا را بر خلاف گواه متخصص، فردی ارائه می‌دهد که در موضوع مورد نظر تخصص ندارد. در نتیجه، کسی که گواه همتا را فراهم می‌کند، گاهی «ضدّمرجع» نامیده می‌شود.

فردی که گواه همتا ارائه می‌دهد، شاید تخصصی در حوزه‌ای خاص نداشته باشد؛ اما احتمالا در رابطه با مسئله‌ی مورد نظر تجربه‌ای شخصی دارد. اگرچه گواه همتا را می‌توان به‌سادگی به چالش کشید، همچنان ابزاری نیرومند برای متقاعد کردن مخاطب است؛ به‌ویژه هنگامی که فردی مشهور که به‌خوبی شناخته شده است، آن را ارائه دهد.

پرسش‌هایی که پیش از طرح گواه باید در نظر گرفته شوند

پیش از طرح گواه از خودتان بپرسید:

آیا گواه را به‌درستی نقل می‌کنید؟

ایا گواه متعصبانه است؟ به چه شکلی؟

آیا فردی که گواه را فراهم می‌کند، صلاحیت دارد و/یا مورد احترام است؟

آیا گواه مربوط به زمان حال است؟

مخاطب‌تان چطور به گواه واکنش نشان خواهد داد؟

چطور گواه متخصص را در سخنرانی بگنجانید

گواه مختصص می‌تواند پس از معرفی نکته‌ای از بحث‌تان گنجانده شود.

مقدمه

هنگامی که متخصصانی را برای حمایت از ایده‌تان یافتید، شاید فکر کنید که چطور باید گواه آنها را در سخنرانی‌تان بگنجانید. در ادامه، به شما خواهیم گفت که برای پشتیبانی از بحث و بهبود سخنرانی‌تان، چطور از گواه متخصص بهره بگیرید.

بدنه‌ی سخنرانی‌تان باید شامل چه چیز باشد

بدنه‌ی سخنرانی‌تان باید به شما کمک کند تا اهداف اصلی‌تان را با بهره‌گیری از نکات اصلی، نکات فرعی و پشتیبانی برای نکات فرعی‌تان، به‌دقت شرح و پرورش دهید. برای اطمینان از اینکه سخنرانی‌تان به‌روشنی به مخاطب منتقل می‌شود، بکوشید هم نکات اصلی و هم نکات فرعی‌تان را به سه یا چهار مورد محدود کنید؛ این موضوع برای نکات پشتیبان‌تان هم صادق است. گواه متخصص هم نکته‌ی پشتیبان به‌شمار می‌رود؛ از آن برای پشتیبانی از نکات فرعی و اصلی سخنران‌تان بهره بگیرید.

وقتی که ادعا یا نکته‌ای در طول سخنرانی مطرح می‌شود، مخاطب شاید در ابتدا نسبت به تصدیق یا موافقت با صحت نکته بی‌میل باشد. این موضوع اغلب از آن روست که مخاطب در آغاز، سخنران را به عنوان مرجعی قابل‌اعتماد نمی‌پذیرد. با بهره‌گیری از گواه متخصص، سخنران قادر است اعتبار خود را برای سخن‌گفتن درباره‌ی موضوع افزایش دهد.

بنابراین، گواه متخصص معمولا پس از طرح ادعا معرفی می‌شود. برای نمونه، اگر سخنرانی ادعا می‌کند، «مشاغل تولیدی از دهه‌ی ۱۹۷۰ رو‌به‌کاهش بوده‌اند»، باید آن را با گواه متخصصی همراه کند که از آن ادعا پشتیبانی می‌کند. این گواه می‌تواند به شکل‌های گوناگونی مانند طرح آمارهای استخدام دولتی یا سخنان و نوشته‌های مورخی باشد که روایت‌گرِ تاریخ بخش مشخصی از صنایع تولیدی بوده است. صرف‌ِنظر از شکل خاص گواه متخصص، این گواه در پی ادعا می‌آید تا از آن دفاع و پشتیبانی کند و بنابراین اعتبار سخنران را بالا ببرد.

شغل

نمونه‌ای از گنجاندن گواه متخصص

جست‌وجو کنید و سخنرانی تِد (TED) بَری شوارتز (Barry Schwartz) را ببینید که استاد نظریه‌ی اجتماعی و کنش اجتماعی در کالج سوارثمور (Swarthmore) است. دقت کنید که شوارتز چطور در حین سخنرانی‌اش از گواه‌های متخصص برای توجیه ادعاهایش برای مخاطبان بهره می‌گیرد.

شوارتز سخنش را با نشان‌دادن شرح شغلی سرایدارِ بیمارستان آغاز می‌کند و توضیح می‌دهد که وظایف سرایدار نیازمند تعامل با افراد دیگر نیست. با این حال، شوارتز گواه‌هایی از سرایداران واقعی بیمارستان می‌آورد تا ذات مشهود کار سرایدار را نشان دهد. وی به این متخصصان، نام‌های مناسبی می‌دهد؛ «مایک»، «شارلین» و «لوک» و از سخنان آنها بهره می‌گیرد تا تشریح کند که بر خلاف شرح شغلی، تعامل اجتماعی بخش مهمی از شغل سرایداران است.

در این نمونه، شوارتز، گواه متخصص از سرایداران واقعی را، هم به عنوان زمینه‌ی مقایسه و هم پشتیبان، در بحث خود می‌گنجاند. گواه نشان می‌دهد که در واقع، کار سرایداری شامل تعامل با افراد دیگر است؛ بنابراین، ادعای اولیه از کار سرایداری را به عنوان کاری منزوی رد می‌کند. به علاوه، شوارتز از گواه این متخصصان بهره می‌گیرد تا آنها متضمن ویژگی‌های منطقی‌ای باشند که شوارتز در ادامه‌ی سخنرانی خود تشریح می‌کند.